donderdag 25 november 2021

Peter Jackson-documentaire Get Back werpt een nieuw licht op wat The Beatles in januari 1969 doormaakten

Deze week verschijnt de langverwachte driedelige documentaire Get Back, die Peter Jackson samenstelde uit 55 uur beeldmateriaal en 140 uur audio uit de kluizen van Apple. De audio was de afgelopen decennia al voor een deel uitgelekt, maar het beeldmateriaal nog nauwelijks. Voor beide ingrediënten geldt: niet eerder zagen en hoorden we The Beatles zo compleet, zo haarscherp en zo kraakhelder tijdens hun sessies in januari 1969. Sessies waaruit aanvankelijk een donkere bioscoopfilm en een gefragmenteerd album werden samengesteld.


Voedden The Beatles hun eigen herinneringen?
Het moet toch met name de korrelige, donkere bioscoopfilm zijn geweest, die de herinneringen van John, Paul en George en Ringo over die januarimaand zo grauw kleurde. In hun eigen reflecties op het project versterkten de vier Beatles hun herinneringen en voedden ze wellicht het beeld dat decennialang overgenomen werd in artikelen, boeken en documentaires. Hoewel het beslist niet allemaal peis en vree was, en vaak ronduit een ingewikkelde tijd, werpt de nieuwe Peter Jackson-documentaire een nieuw licht op januari 1969. Ruim twee jaar geleden vertelde Mark Lewisohn al dat hij nauwelijks een onvertogen woord kon ontdekken in alle tapes die hij beluisterde. Die uitspraak wordt nu ondersteund door wat ons deze dagen in drie lange documentaire-delen voorgeschoteld wordt.



Hoe snel kun je al conclusies trekken?
Afgelopen week kreeg ik de kans om, via een streng afgeschermde perslink, al zo'n 80% van de documentaire te zien. Het was een voorrecht, maar tegelijkertijd een uitdaging om zó snel uit zo'n enorme hoeveelheid beeld- en geluidmateriaal de juiste conclusies te trekken. Je moet het allemaal zien, verwerken, overdenken, heroverwegen en ook nog eens opschrijven. Het is bijna niet te doen. Toch wilde ik jullie graag laten weten wat mijn eerste gedachten en gevoelens bij Get Back zijn. En natuurlijk ben ik de komende dagen ook benieuwd naar wat Get Back bij jullie zelf oproept. In ieder geval mocht ik er met Jan Cees ter Brugge bij De Nieuws BV op NPO Radio 1 al een eerste reactie op geven.



De pluizen op de oranje trui van McCartney
Ten eerste was Get Back een fascinerende kijkervaring. De beelden zijn zo mooi gerestaureerd dat je de pluizen op de oranje trui van McCartney kunt zien, net als het vuil onder de nagels van Lennon. We zijn, meer dan ooit, een fly on the wall. Of eigenlijk een fly on the knee van The Beatles. En we kijken en luisteren mee hoe de band zich in het eerste deel probeert te verbinden met een nieuw project. Dat lukt maar nauwelijks. Een grote, ongezellige studio, een paar keukenstoelen en wat apparatuur. Het bleek een setting waarin The Beatles zich duidelijk vertwijfeld afvroegen waar hun beoogde documentaire en oefensessies voor een publiek optreden toe moesten leiden.



Ongeïnspireerd en doelloos
Nu Peter Jackson ons in die eerste, ongeïnspireerde en vaak doelloze fase van het Get Back-project zo met de neus op de feiten drukt, overkomt ons als kijker (althans: dat gebeurde bij mij) haast ook een gevoel van machteloosheid. Niet alles dat The Beatles aanraakten, veranderde in goud. Er wordt halfslachtig een nieuw nummer ingezet, waarna er snel een klassieker volgt, zoekend naar common ground, in een tijd waarin dat niet meer zo vanzelfsprekend leek. Het is de fase waarin McCartney, met de beste bedoelingen, zoekend naar een plan, regelmatig de leiding neemt. Haast in vertwijfeling. Lennon is mentaal afwezig, George voelt zich soms wat gedirigeerd en Ringo ziet het in stilte aan. Het is de ongemakkelijke waarheid van deze eerste dagen, die we als kijker samen met The Beatles beleven.


Een microfoon in een plantenbak

Wanneer George afhaakt en naar Liverpool blijkt te zijn vertrokken, is er aanvankelijk ongerustheid maar ook al snel een vorm vertrouwen dat alles goed komt. Lennon en McCartney trekken zich samen terug in de Twickenham-kantine en spreken onder vier ogen over de crisis. Gelijkwaardig, respectvol en nuchter. De cameraploeg duwde een microfoon in een plantenbak. Dankzij deze meesterzet, zitten wij op het puntje van onze stoel en horen we hoe de twee bandleiders de situatie evalueren en de nabije toekomst inschatten. Het is één van de momenten waarop je begint te beseffen hoe belangrijk dit document voor ons is, om te begrijpen wat er werkelijk is gebeurd. Net als bij het kijken naar de veel uitgebreidere beelden rond de discussie tussen Paul en George ("I play whatever you want me to play."). De soep werd uiteindelijk niet zo heet gegeten als hij leek te worden opgediend.



Nieuwe technieken
Dankzij nieuwe video- en audiotechnieken, waarin Peter Jackson artificial intelligence en machine learning toepaste, lukte het hem om qua beeld en geluid beter in te zoomen op het hele groepsproces dat zich ruim 50 jaar geleden in Twickenham en bij Apple afspeelde. We zoomen in op de nooit eerder getoonde tranen die in McCartneys ogen opwellen, als de toekomst van de groep ter sprake komt. We horen conversaties die jarenlang (al lagen ze in de kluis) ondergedompeld bleven in het geluid van gitaren en drums. Met schatgraven komt de waarheid aan de oppervlakte.


Het ongemak van Paul
Die waarheid, tenminste in de ruim zes uur die we nu voorgeschoteld krijgen, is een hele eerlijke en een hele mooie. Misschien is hij wel net zo troostrijk voor ons als liefhebbers, als hij was voor de overgebleven Beatles en hun inner circle. Want na de verhuizing naar de Apple-kelders, vanaf deel twee, begint de energie te stromen. We zien George hoopvol terugkeren, John mentaal weer aanhaken, Paul opklaren en Ringo ontspannen glimlachen. Yoko is bescheiden aanwezig en wordt met respect behandeld. De doelloosheid gaat over in een mix van meligheid en een zoektocht naar een manier waarop het project toch tot een goed einde kan worden gebracht. Daarbij is het Paul die er nog steeds het maximale uit wil halen. Niet bazig, maar kwetsbaar. Hij vraagt om een gestructureerde aanpak, benoemt zijn ongemak bij de leidersrol waartoe hij zichzelf haast gedwongen voelt, en hoopt nog steeds dat dat afsluitende concert er kan komen.


Overwinnaars-mentaliteit
Wanneer Glyn Johns hem influistert dat een concert op het dak wel eens de perfecte oplossing kan zijn, zien we McCartneys gitzwarte wenkbrauwen blij omhoog schieten en de ontspanning zich van zijn gezicht meester maken. Uiteindelijk is er een uitweg uit de rommelige zoektocht in de kelders aan Savile Row. En die ligt pal boven hun hoofden. En dan gaat het ook snel opwaarts met de energie. Er wordt een setlist samengesteld, hard gerepeteerd. Daarin tonen The Beatles zich een band die zich heel snel en doelmatig het soms complexe nieuwe materiaal eigen kan maken. Er ontstaat een overwinnaars-mentaliteit ("wij vieren tegen de rest van de wereld, tegen de deadline"). En zo sta je toch versteld van het niveau waarmee de nummers op het koude Apple-dak uiteindelijk gespeeld worden. Alles onder controle. Het geeft de ongelofelijke klasse van The Beatles als band weer. 


Van niets naar alles

Die overwinnaars-mentaliteit laat in Get Back zien hoe snel de energie binnen The Beatles om kon slaan. Eigenlijk was het vaak "alles of niets". Die hele reis, in dit geval van niets naar alles, maken we als kijker volop mee. Of het algemeen publiek dat proces voor de televisie uit zal zitten? Ik betwijfel het. Wie op afstand nieuwsgierig is, beleeft misschien meer plezier aan de verkorte bioscoopversie. Maar wie The Beatles van haver tot gort kent, het liefst binnenstebuiten keert, kijkt gefascineerd naar dit groepsproces, dat haast aandoet als een sociaal experiment. Als een big brother-setting, waarin de camera's vergeten worden. Net als alle conventies. 

Julian Lennon, Olivia Harrison en Sean Lennon

Broederschap
En dat is misschien ook wel zo mooi. Want wanneer de aanwezigheid van camera's vanzelfsprekend is geworden, zien we vier mannen die nog steeds een diepe verbondenheid uitstralen. We zien het onderlinge respect tussen Paul en John, de vriendschap tussen George en Ringo. We kijken naar vier bandleden (haast broers) die hun irritaties moeiteloos opzij schuiven en met een glimlach het volgende nummer inzetten. Die zich samen verbazen en slap lachen om alle speculaties die ze gezamenlijk in de Britse kranten lezen. De vrolijkheid, dat "doorgaan, tegen beter weten in" en dat broederschap zal veel kijkers een warm gevoel geven. Wat dat betreft kon een geëmotioneerde Julian Lennon het afgelopen week niet beter verwoorden: "The One True thing I can say about it all, is that it makes me so proud, inspired & feel more love for My/Our familiy, than ever before... And the film has made me love my father again, in a way I can't fully describe... Life Changing." Veel kijkplezier!

 




18 opmerkingen:

  1. Deprimerend goed ;-), het eerste deel van de documentaire Get Back. Geweldig beeld en geluid. Maar het is toch echt geen feestje om in de vroege ochtend muziek te maken. Op dat tijdstip draaiden The Beatles bij wijze van spreken meestal pas hun bed in.

    Het lijkt of je bij deze vier vrienden in de studio zit. Op schoot. In your face.
    Deel één eindigt met een cliffhanger. Vond het al met al niet echt een gezellig samenzijn in die kille studio. Eerder een deprimerende, bij vlagen ontroerende, pijnlijke ervaring. Dank voor jouw column. Die slaat de spijker op zijn kop. Benieuwd naar de volgende twee delen. Becaus it is getting better...

    Patsounds, Nederland

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker...! Ik hoop dat je ook van het vervolg genoten hebt!

      Verwijderen
    2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    3. Ik vond het eerste deel heftig. Gelukkig werd het beter ;-). In de Kerstvakantie ga ik opnieuw kijken. Deel drie echt een hoogtepunt.

      Patrick
      Patsounds

      Verwijderen
    4. Goed idee. Zo'n docu vraagt om een tweede kijksessie!

      Verwijderen
  2. Ik dacht, wat zingt Paul nu? Pas na een tijd had ik door dat het 'Gimme some truth' was. Op zich al bijzonder dat Paul dit zong. John nam het dan over en zong dit verse nummer zo doorleeft...Kiekenvlees. Wat een goed groepje zeg! Kan alleen maar genieten van de previews, heb geen Disney+...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja het is zo bijzonder om (achteraf) ook al een deel van het solomateriaal te zien/horen ontstaan!

      Verwijderen
  3. Hallo Anne,
    Ik heb nu twee delen van deze fantastische documentaire gezien. Ik vind het geweldig om als een fly on the wall getuige te zijn van het proces dat leidde van bijna niets tot een overtuigende set van nieuwe nummers. Op de afsluiting, het optreden op het dak van het Apple gebouw verheug ik mij nu al. Dit optreden gaan we vanavond zien! Wij zien dat het proces moeilijk op gang komt. Ik denk dat de troosteloze omgeving van de Twickenham studio daar grotendeels debet aan is. Daar komt de ellende van het opstappen van George Harrison ook nog eens bij. Geen vrolijke beelden. Je ziet de Beatles weer opleven als ze de opnamen voortzetten in hun eigen Apple studio. Met George ook weer in de gelederen! De komst van Billy Preston gaf de groep helemaal een boost! Wat kan die man spelen zeg! Zijn komst gaf The Beatles een behoorlijk grote duw in de goede richting. Voor mij één van de hoogtepunten van de documentaire. Vanavond zit ik weer klaar voor het derde deel. Ga wederom genieten…
    Groeten
    Ton

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ton,

      Wat fijn te lezen dat je zo genoten hebt. Hopelijk ook van het vervolg. Veel mensen noemen de komst van Billy Preston als een soort hoogtepunt/keerpunt.

      Verwijderen
  4. deel 1 heb ik gezien, wel in stukjes want het was een boel om te verwerken en i kbegon steeds te laat op de avond. Ik heb genoten, heb me ook verbaasd, een paar keer hard gelachen en ook wel eens bijna gehuild. Het is voor mijn gevoel de doffe studio die alles lam legt. Het is vooral fijn dat de huidige technieken alles op een veel meer alwetende manier kunnen tonen aan ons. Wel fantastische conversaties. en ik denk dat dit daadwerkelijk de krenten uit de pap zijn, of iemand moet mij kunnen vertellen of er in die overige humtig uur beeld en geluid nog iets belangrijks zit wat er in had gemoeten, ik ga daar niet naar zoeken zelf. Men had een overdag georganiseerde bioscoptrip moeten plannen om het hele ding als een stuk van wagner met zijn allen te gaan bekijken. Ik MOET nu echt naar bed voor ik per ongeluk deel 2 aanzet en niet meer aan slaap toe kom. Bedankt voor jou verhaal, een fantastisch overzicht en een mooi lokkertje om ons over te halen om te kijken. Je hebt gelijk, het is de moeite waard.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Yvonne. Hopelijk kon je de slaap goed vatten en ga je binnenkort genieten van de delen 2 en 3. Het inderdaad een rollercoaster aan emoties.

      Verwijderen
  5. Ik heb ze nu gezien en dit viel mij op:

    Gedachten over GET BACK, deel 1
    Zojuist deel 1 gekeken van de GET BACK film van Peter Jackson en heb de volgende opmerkingen (spoilers alert!)
    * film begint met korte geschiedenis van de band, zonder vermelding van Pete Best of Stuart Sutcliffe
    * in het begin hebben ze geen nieuwe songs en spelen ze oude classics, maar ze zijn niet slim genoeg om met de songs van George aan de gang te gaan (John: ' is this a Harrisong?' �� )
    * Yoko zit vanaf het begin binnen 1 meter van john (pre-covid!) en zit te puzzelen of te punniken, tot ze op het eind gaat meezingen en haar goede naam te grabbel gooit ��
    * Ze spelen met het idee ergens te gaan optreden ten behoeve van de film, als een soort climax maar Ringo wil niet naar het buitenland: ' Dan nemen we Jimmy Nicholl wel mee!' ��
    * Paul heeft de voortrekkersrol, noodgedwongen omdat de rest wat minder actief is (' I am scared of being the boss' ). George zegt dan " I ll play what you want me to play" en ' You don t annoy me anymore..."
    * Kippenvelmoment: Paul zit te strummen op de bas en langzaam maar zeker hoor je GET BACK ontstaan. Echt een moment waarover David Attenborough zou kunnen vertellen over het ontstaan, alsof een kuiken tegen de schaal van een ei tikt, tot het uitkomt!
    * Op een gegeven moment zijn ze wat aan het praten en zeggen ze, over het gebrek aan richting, over Meneer Epstein ' Papa is weg, we zijn alleen op zomerkamp' en ' Zullen we gaan scheiden? En wie krijgt de kinderen? Dick James? (Beatles uitgever)' ��
    * Ook mooi: de brede smile van Mal Evans, als hij op het aambeeld mag slaan van Maxwell's Silver Hammer. Sowieso mooi om allerlei songprobeersels te horen die later op Abbey Road komen. Mal is degene die ook erbij zit om de teksten te noteren en bij te houden, mooi hoe dat ging....
    * Paul speelt op de piano. Ringo: ' ik kan wel een uur kijken naar hem op de piano'
    * In een variant op ons gesprek bij de koffieautomaat beschrijft George de vorige avond op de BBC wat zijn inspiratie vormt voor ' I me mine' , mooi doorsneden met beelden uit de programma;s die ze bespreken.
    * Paul pielt op de piano en probeert ' The Long and Winding Road' uit, Linda kijkt toe maar anderen gaan gewoon door met krantjes lezen (!!)
    * Ze spelen ' GEt Back' in allerlei variaties met allerlei dubieuze tekstfragmenten en dat wordt nu gespind alsof het een Beatles protest song zou zijn, ik heb mijn bedenkingen....
    * Op een gegeven moment stapt George op en noteert in zijn dagboek ' Left the Beatles'. De threetles reageren niet al te opgewonden: ' als hij dinsdag niet terug is, nemen we Clapton!'
    * Met zijn 3-en gaan ze improviseren en doet Yoko haar vocale duit in het zakje. Echt een doorbijtmomentje....
    Voorlopige conclusie: prachtig opgepoetst beeld en geluid, je bent een echte fly on the wall want ze vergeten op een gegeven moment echt dat er opgenomen wordt, heb ik de indruk. Er is wel soms een wat storende Engelse en NL ondertiteling maar soit. Als fan is het genieten van de gebbetjes onderling en het mogen aanschouwen van het ontstaan van de songs. Je merkt evengoed dat er wel spanningen zijn, niet alles is pais en vree. Kan mij voorstellen dat er een x een mooie edit van 2 uur wordt gemaakt maar voor de Beatles-archeologen is het smullen. Morgen deel 2....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Erik, dat is een zeer grondige analyse van een boel kleine en grote momenten de voorbij kwamen. Heb je het mee zitten schrijven? Er gebeurt zoveel. Hopelijk heb je net zo genoten van het vervolg!

      Verwijderen
  6. GEDACHTEN over GET BACK, deel 2
    * Het begint bij het einde van de Twickenham-sessies. George is eerst nog weg en met zijn 3-en weten ze niet echt wat te doen. Paul en Ringo bespreken Yoko, die niet van de zijde van John wijkt en Paul zegt ' het gaat zo komisch zijn, als ze hier 50 jaar op terugkijken' . indeed.....
    * Als John ook niet opduikt zegt Paul ' And then there were 2....' Camera zoomt in en je ziet de emotie in Paul's ogen.
    * Op een gegeven moment zie je een setlist uit '66 (?) op de hofner bass van Paul staan!
    * Verborgen microfoon in een bloempot (!) geeft een intiem kijkje in een 2gesprek tussen John en Paul over george en de toekomst van de band.
    * Paul heeft nieuw liedje' Backseat of my car', dat jaren later op zijn soloplaat RAM zal verschijnen.
    * De boel wordt opgedoekt en men verhuist naar een nieuwe studio in de kelder van Saville Row , hoofdkwartier van Apple.
    * Hilariteit als er een door Magic Alex prototype van een gitaar met snaren aan 2 kanten van de nek gepresenteerd wordt. ' Laten we hem een half miljoen geven!'
    * Spontane jam waarbij Paul allerlei fragmenten uit de gossip-kranten zingt.
    * Na het spelen van wat covers gaan ze weer een eigen nummer spelen en John roept: ' Play it like the Beatles!'
    * Ze willen de muur volhangen met hun goede platen, zegt John ' Als je ze van de muur bij Mimi kan krijgen' Ofwel een hoop gouden platen zouden bij Tante Mimi (die John heeft opgevoed na overlijden van zijn moeder) hangen.
    * Running gag: John is gevraagd om een intro te spreken voor de film ROCK n ROLL CIRCUS dus zie je hem steeds roepen ' Now your host for this evening, The Rolling Stones!'
    * Onverwachte binnenloper is Billy Preston, die mooi op de Fender Rhodes kan meespelen. Nadat hij een potje meespeelt roept John: ' You're in the group!'
    * Later zegt John dat Billy maar echt bij de band moet komen: ' I' d like a 5th Beatle' , waarop John zegt ' het is al erg genoeg met 4" 🙂
    * Op de stoep bij Saville Row staan de hele dag 2 meiden (Apple Scruffs) die de hele dag op de Beatles wachten die, als ze aankomen, hen geen blik waardig gunnen.
    * Ze komen trouwens in hun rolls aan en laten die gewoon op de stoep staan, je ziet dus een parkeerwacht (Rita? haha) een bon uitschrijven.
    * Invaller Jimmie Nicholl krijgt ook nog een sneer omdat hij niet goed aftelde omdat hij meer naar de meisjes zat te gluren dan dat hij oplette wat er moest gebeuren
    * Paul haalt herinneringen op aan de Beatles 1968 trip naar de Maharashji, mooi geknipt met de originele super-8 uit de private collection van de Beatles.
    * De sessies in Saville Row schieten goed op en dan besluiten zij het concert, wat het hoogtepunt van de film moest worden, op het dak van het kantoor te doen. Je ziet ze op het dak klauteren en kijken of het een goed idee is. Dat zien wij in deel 3.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, ik zie nu je vervolgaantekeningen. Je hebt alles inmiddels gezien en zeer precies gedocumenteerd. Het is inderdaad opvallend dat drummer Jimmie nog steeds ter sprake komt. Bijna vijf jaar na dato.

      Verwijderen
  7. Gedachten bij GET BACK deel 3
    * De film begint met Ringo die op vakantie op de boot van peter Sellers een liedje heeft bedacht, of beter, 2 stukjes. Hij doet het voor en George komt erbij om het verder op te pakken. Op 1 of andere manier een hele lieve scene, imo.
    * Later komen ook Paul en John binnen: ' wat moet ik doen Richie?' ' Drummen!' en dus gaat John achter het drumstel zitten, ietwat ongemakkelijk
    * Paul's stiefdochter Heather komt ook op bezoek en raakt geïnspireerd door Yoko en doet een treffende imitatie van Yoko's zangkunst (ahum)
    * Zoals bekend zit Yoko de hele tijd naast John en wil haar niet bashen maar we zien haar nooit lachen oid, eigenlijk toont ze weinig interesse (iig zo lijkt het in de film)
    * Wat opvalt; de Beatles zijn allen min of meer trendy uitgedost (niet zo als in '67 maar toch) en dan komt George Martin binnen en die vind ik dan de coolste in de studio!
    * Quote van Paul bij LET IT BE; ' ja voor een jongen uit Noord Engeland komt die soul niet vanzelf he?'
    * Als er gedoe is met microfoons en geluid dat elkaar overstemt stapt George Martin in en zegt ' 'I ll fix you lads, I ll fix you'
    * Bij LET IT BE hoort Ringo geen piano. John: ' We don' t bother bout him, we never take notice' ��
    * george werkt aan SOMETHING en bij ' Something in the way she moves me' kan hij niet verder en vraagt hij aan Paul ' What can it be Paul, attracts me like...? A calliflower?? ' ��
    * John is heel enthousiast over Alen klein, en een dag later hebben ze een zakelijke meeting met hem. Glyn Johns is minder over hem te spreken.... Ringo zegt: ' a conman who is on OUR side!'
    * De beatles + Billy spelen met een elctronisch draagbaar orgeltje (?) een echt 1969 gadget...
    * george verteld aan John dat hij zoveel songs heeft dat hij wel voor 10 jaar zijn qouta met de Beatles heeft opgemaakt en denkt erover een solo plaat te gaan maken. Zal ook de Beatles ten goede komen, als ze allemaal zelf wat dingen apart gingen doen.
    * Soms zie je fragmenten van songs waarvan DIE take op de LP is gekomen. Zou mooi zijn ooit dan die hele gefilmde take te zien. misschien ooit op dvd??
    * Tot de dag voor het rooftop-concert is er onduidelijkheid of het doorgaat. Alleen Ringo en John geven aan dat ze er wel zin in hebben. Paul twijfelt over het hele filmproject en vindt dat er een doel ontbreekt.
    * Als het optreden begint, mooi met beelden vanaf het dak en op straat, komen 2 jonge PC's (police constables) aankloppen bij de receptie. Ze willen dst het stopt vanwege verstoring van de openbare orde. Ze worden een beetje aan het lijntje gehouden zodat de Beatles voorlopig verder kunnen spelen. Ze worden gefilmd, met kinbandje onder hun mond (soms in hun mond) , de Jansen en Janssens van het Britse politiecorps...
    * De Beatles spelen fantastisch en is toch eeuwig zonde dat ze in de tijd nooit meer echt hebben opgetreden, was echt een kick ass bandje!
    * Op een gegeven moment komen de bobby's het dak op, en Paul (GET BACK spelend) ziet het en zegt ' Wow' met een blik van ' ja geinig!'
    * Op een gegeven moment zet roadmanager Mal Evans versterkers uit, maar George zet m weer aan en speelt gewoon door.
    * Hierna stoppen ze en krijgen we de beroemde regel van John ' I hope we have passed the audition'
    * Ze besluiten de volgende dag de akoestische nummers op te nemen maar daar zie je alleen beelden van tijdens de aftiteling, waaronder een lief ' Goodnight Paul' ' Goodnight John' en John die, zittend voor de vleugel, LET IT BE playbackt terwijl Paul hem zingt.
    * Opvallend bij de credits: bij een aantal tracks zie je 'Performed by The Beatles and Billy Preston' Credit where credit is due!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. CONCLUSIE: voor de Beatles Plus fans is dit op Disney Plus uitgezonden drieluik een must-see omdat je inderdaad als een vlieg op de muur het ontstaan van een heel LP ziet gebeuren, met alle verveling, herhaling en onzin die ermee gepaard gaat. Dit alles in 1 maand tijd he?! Mooiste moment zijn de rifjes en ideetjes die beginnen en die, naar wij nu weten, uitmonden in tijdloze klassiekers zoals GET BACK , SOMETHING en DON T LET ME DOWN. Ook de interactie tussen de jongens onderling is mooi om te zien.
    Voor de casual fan hoop ik dat ze een mooie 2 uur edit gaan maken, die we dan hopelijk groot in de bios kunnen zien, plus een box met allerlei extra's voor de fans die er nooit genoeg van zullen krijgen.
    Hoe dan ook, it was well worth the wait!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, na zo'n edit kijk ik ook wel uit. Dat wordt ook smullen, als het nog iets meer ingedikt is!

      Verwijderen