zaterdag 6 november 2021

De nieuwe Let It Be-box: over Ringo's klikkende drumstokjes en 2 minuut 49 aan nieuw materiaal (met podcast)

Spannende tijden in Beatles-land. Terwijl we allemaal uitkijken naar de nieuwe, zes uur durende Get Back-film die vanaf 25 november op Disney+ te zien is, verschenen ondertussen al de Let It Be-boxset, het luxe Get Back-boek en Paul McCartneys The Lyrics-boek. Waar moet een mens beginnen om dat allemaal tot zich te nemen? Als je al in de gelegenheid bent om alles aan te (willen) schaffen. Hoe dan ook, er valt veel te snoepen dit najaar, voor Beatlesliefhebbers die zich onder willen dompelen in de sfeer van die toch wel legendarisch geworden sessies die de band in januari 1969 hield.




Andere status van The White Album en Abbey Road
De Super Deluxe-versie van de boxset bevat de nieuwe stereo-mix van het Let It Be-album, Apple sessies, repetities en jams. Ook zit het originele Get Back-album in de box, net als de Let It Be-EP, een Blue Ray-disc met dolby atmos, 5.1 en high res audio-versies van de nummers én, als klap op de vuurpijl, een 105 pagina's tellend boek. We zijn het inmiddels van de boxen gewend. Dat boek had ik graag los willen kopen, maar ja...zo werkt het niet in Beatlesland, en daarom besloot ik toch maar om deze grote Beatlesbox aan me voorbij te laten gaan en de tracks via Spotify te beluisteren. Hoewel ik Let It Be een erg mooi Beatles-album vind (met Across The Universe als favoriete track), heeft het bij mij toch een nét iets andere status van bijvoorbeeld The White Album en Abbey Road, waarbij ik wél overstag ging in de aanschaf van de jubileumboxen.




Hoofdpijn-dossier
De geschiedenis van dat hele Get Back/Let It Be-project is een interessante, maar een warrige. Het is er eentje van een valse start, een verhuizing van locatie, een legendarisch concert op een dak, maar ook van een worsteling om uiteindelijk een geschikt album uit al dat materiaal samen te stellen. Een slepend hoofdpijn-dossier, dat door The Beatles zelf eigenlijk al aan de kant geschoven was, omdat zij hun aandacht inmiddels weer van de aardse rock 'n' roll en eenvoud naar het inventieve, rijk gearrangeerde en geproduceerde Abbey Road-project verlegden. Uiteindelijk kwam het album er wel, al ging dat niet zonder slag of stoot. Enfin, de goed geïnformeerde lezer van deze column kan die zware bevalling inmiddels wel dromen.

Giles Martin (de zoon van Beatlesproducer George Martin) 
tekende wederom voor de remix.


2 minuut 49 aan nieuw materiaal
Wat het album niet haalde, vond de afgelopen decennia zijn weg naar de nieuwsgierige verzamelaar. Via bootlegs in alle vormen en maten. Zelf kocht ik ooit (pre-internet) een cd van het befaamde Yellow Dog-label, waarmee ik voor het eerst de studiodeur van de Get Back/Let It Be-sessies op een kier kon zetten. Anno 2021 was, bij het verschijnen van deze luxe Let It Be-box, dan ook de vraag: hoeveel nieuw materiaal gaan we nog aantreffen? Jan Cees ter Brugge van Fab4Cast zocht dat haarfijn uit. Wat blijkt? De nieuwe box bevat 2 minuut 49 aan nieuw materiaal, waarvan 1 minuut 40 aan muziek. Eén van die fragmenten is Wake Up Little Suzie van de door The Fab Four geadoreerde Everly Brothers. Maar heeft de gemiddelde Beatlesliefhebber al die andere uitgelekte tracks allemaal onder de knop? Dus tsja, dan is zo'n box met een dwarsdoorsnede van wat bijzondere opnames toch ook wel weer fijn.




Het ontbrekende rooftop-concert
Toch blijft er rond deze nieuwe box genoeg te onderzoeken. Hoe zit het met die EP die plotseling bij de box is gevoegd? Hoe verhoudt zich de 2021 remix zich tot de 2009 remaster? Leverde Giles Martin (de zoon van) goed werk bij de totstandkoming van de remix? Klinkt dat betwiste Phil Spector-orkest nu heel anders op de nieuwe mix? Hadden de (per ongeluk) klikkende drumstokjes van Ringo uit Let It Be weggehaald mogen worden? Wat had er nog méér in gezeten, bij het samenstellen van de box? En is het ontbrekende rooftop-concert een gemiste kans of had het er écht bij moeten zitten? Gelukkig is er altijd weer de fijne duiding en uitleg van de heren van Fab4Cast, gelardeerd met mooie fragmenten. Heerlijk luistervoer voor dit weekend. En....laat me vooral weten wat het album Let It Be voor jullie betekent in die hele Beatlescatalogus.


7 opmerkingen:

  1. Hello, goodbye Anne,

    Het album 'Let it be' betekent voor mij veel.
    Het is voor mij minstens zo belangrijk dan de andere albums,
    zeker niet minder.

    De boxset van 'Let it be' vind ik schitterend.
    Al zijn er vele opnamen die ik er ook graag op had gehoord.

    Voor mij lag het voor de hand dat ik deze box zou aanschaffen.
    Overstag gaan gaat bij mij niet op.
    Kleding en andere zaken kopen komt bij mij na The Beatles.
    Beatles-songs zijn voor mij muziekstukken.
    Ik denk dus niet in tracks.
    Beatles beluisteren via Spotify is voor mij beneden mijn gevoel van waarde voor deze muziek.
    Even een track beluisteren gaat bij mij niet.
    Bootlegs heb ik in ruime mate in mijn bezit.
    De labels Yellow dog en Strawberry zijn voor mij net zo bekend als mijn tenen.
    Kort gezegd voor mij is het meer dan 2 minuut 49 aan nieuw materiaal.
    Het is voor mij prachtige muziek in schitterende kwaliteit.

    Bedankt voor je Beatles talk.

    Met een groet,
    Cornelis Drijfhout.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Cornelis,

      Bedankt voor je uitgebreide reactie. Wat mooi om te lezen dat je zo van Let It Be houdt en dat er voor jou geen twijfel is de box aan te schaffen. Ook kan ik begrijpen dat je liever in topkwaliteit luistert, in plaats van via Spotify. Zeker als het album je zo dierbaar is.

      Hartelijke groet,
      Anne

      Verwijderen
  2. Ik luister nu via spotif yen dat voelt prima. het is dag twee want idt kan niet in éé navond. Ja, het is misschien zonde da er van alles van anthology3 op staat maar7we hebben het nu wel in originelere staat en niet verwrongen door meneer Emmerick of wie dat toentertijd ook heeft zitten monteren. Is het een geluk bij een ongeluk dat een bioscoop-versie moest worden afgelast en we nu zes uur film thuis bezorgd krijgen inplaats van drie uur zitte nin een zaal? I kben in el kgeva lbenieuwd hoeveel licht en pais en vree Peter Jackson erin gestopt heeft in vergelijking met de donkere grimmige 1970 versie (die ik pas nog even aan had en ja, ik zou net als JOhn ook gaan huilen als i kdat voro het eerst zag).
    Het album is bijzonder. Na zo'n deluxe versie heb je sommige dingen zes keer gehoord maar je blijft op je koptelefoon lette nwant er sijpelen leuke dingetjes door. For YOu Blue van de glynn johns mix: zij ndat nou ijsblokjes in een glas ana het begin? Is het fij ndat daar wel de accoustische gitaar te horen is? Dat maakt die piano stukken minder vervreemdend dan op de albumversie.
    In across the universe (wat i kaltijd een idiote vreemde eend in de bijt vond) hoor ik rechts héél zacht de twee meisjes nog meezingen. Kan e niet heugen of dat in 1970 ook zo was. En two Of Us kan ik duizend keer horen. Fantastische sfeer. Zei er iemand break-up? Voslgens mij niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Yvonne,

      Dank je wel. Wat fijn dat je zo geniet van de vele details die opduiken in de nieuwe uitgave, of die je wellicht niet eerder hoorde. Veel dank voor het delen van je gedachten en voor het meelezen hier.

      Hartelijke groet,
      Anne

      Verwijderen
  3. Tja, Let it Be…zou ik zeggen. Als vroege Beatlsfan (With the Beatles was een favoriet, maar de rest vormt wel de soundtrack van mijn leven) was ik na het ‘White Album’ wel klaar met ze. Abbey Road was in mijn tijd natuurlijk wel goed, maar Beatles? Pauls stempel was wel erg aanwezig, George een soort ontdekking - Something, Here Comes the Sun, prachtig! - maar Beatles? Ik keerde me wat van hen af. En toen kwam Let it Be en die vreselijke film (natuurlijk wel meteen gaan kijken), wat een teleurstelling. OK, het titelnummer was fraai (hear all the angels sing…), The Long and Winding Road weer typisch Paul, I Me Mine een lekkere Harrison en een inderdaad wat vreemde eend: Across the Universe van John. En Ringo? Nergens te bekennen met een eigen song. Vervelende fillers en tot slot Get Back (hope we passed the audition, nou bij mij dus niet). Dat was 1970. En nu die box? Ik had hem besteld maar toen ik doorkreeg wat er op stond heb ik hem gecanceld. De Fab4cast over de box maakte mij ook niet warm. De andere boxen heb ik wel gekocht (Pepper, White Album, Abbey Road) en eerlijk gezegd draai ik ze nauwelijks. Wel de albums zelf, maar ik ben al die outtakes, demo’s en alternatives een beetje moe. Dat geldt ook wel voor de bekende soloboxen. Ik heb wel trouw Let it Be weer eens gedraaid, zowel de 1970 versie als het exemplaar uit de Stereobox. Let it Be Naked ook nog maar eens opgelegd, maar ik prefereer toch de Spectorversie (sorry Paul). Tot zover mijn reactie op jouw vraag Anne, en ik ben zeker met je eens dat ik wel graag het begeleidende boek apart had aangeschaft, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Trouwens voor de volledigheid, ik heb een paar jaar geleden een dvd met de film en allerlei extra’s gekocht in het Alkmaarse Beatlesmuseum. Nostalgie! En ik zal zeker mijn Disney+ abonnement tijdelijk activeren om de nieuwe montages tot me te nemen. Want het Beatlesvirus gaat nooit over, kan ik je melden. Maar deze box blijft (voorlopig?) buiten de deur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Towiko,

      Ik kan me voorstellen dat je je verheugt op de documentaire van Peter Jackson. Ik ook. Maar dat is inderdaad iets anders dan de box kopen. Misschien snakken we inderdaad vooral naar nieuw beeld. Alvast veel plezier gewenst.

      Hartelijke groet,
      Anne

      Verwijderen
  4. Ik heb het rooftop concert. Uiteraard op vinyl. Zeer de moeite waard en redelijk goede kwaliteit. Draai het regelmatig.

    BeantwoordenVerwijderen