Waarom de nieuwe Nederlandse YouTube-serie Ranking McCartney een absolute aanrader is voor liefhebbers van Paul McCartney

Merry Christmas, Beatle People! Tijd voor een nieuwe column! Het was een druk jaar voor me, met het researchen, schrijven en opnemen van het derde seizoen van de podcastserie De Laatste Dagen Van... Jullie weten ongetwijfeld dat we daar in 2020 met het Fab4Cast-team mee startten. De afgelopen twee jaren werkten we er in verschillende teamsamenstellingen aan. Na John Lennon en Freddie Mercury was nu soulzanger Marvin Gaye aan de beurt. Opnieuw een gigantisch project, waar ik als schrijver, podcaster en muziekliefhebber veel van geleerd en enorm van genoten heb. Dit jaar met Fab4Casters Wibo en Michiel. En zeker ook met sounddesigner Alex van der Lugt en voice-overs Hans Schiffers en One'sy Muller. Het heeft m'n muzikale horizon ook weer enorm verbreed. Mocht je zin hebben om te luisteren, dan vind je De Laatste Dagen Van... Marvin Gaye op de site van NPO Radio 5, maar ook op alle grote podcastplatforms als Spotify en Apple Podcasts. En daar kom je natuurlijk ook de eerste twee seizoenen tegen, als je deze Kerst eens lekker wilt gaan zitten voor (of wandelen met) onze series over John Lennon en Freddie Mercury. Bedankt voor alle mooie berichten die ons al bereikt hebben. Fijn dat jullie meeluisteren en mee-ontdekken.

Nieuwe YouTube-serie over Paul McCartney
En voor wie het allemaal nog niet genoeg is.... Er is mooi nieuws voor Nederlandse Beatles- en Paul McCartney-fans, want een paar weken geleden is de geweldige YouTube-serie 'Ranking McCartney' van start gegaan, die met kennis, kunde, liefde en passie gemaakt wordt door McCartney-liefhebber Erik Winkelman. Ik wil het haast een 'must see' noemen voor iedereen die verknocht is aan het rijke solo-oeuvre van Paul McCartney (en Wings). In de serie spreekt Erik steeds met een nieuwe gast over één McCartney-album. Ieder maken ze daarbij een eigen 'ranking' van de nummers, die ze vervolgens vergelijken. Verder zie je tijdens het gesprek verschillende mini-documentaires over de totstandkoming van die ene McCartney- of Wings-plaat, of van hele specifieke onderwerpen die betrekking hebben op dat album. Bijvoorbeeld over Thrillington, woordloze vocalen, Rupert The Bear of de Moog. Meestal met prachtig archiefmateriaal. Regelmatig zie ik beelden die ik zelf nog niet kende. Laten we eerst even kijken hoe Erik de serie onlangs zelf aankondigde: 

Erik is goed op dreef!
Bij het schrijven van deze column staat de teller met Ranking McCartney-afleveringen inmiddels op vijf! Erik is goed op dreef. En dat vind ik bewonderenswaardig, want ik weet inmiddels hoeveel tijd en aandacht er gaat zitten in het maken van content die het lezen, luisteren of kijken waard is. Maar Erik Winkelman pakt het gedegen, creatief en doortastend aan. Zo voerde hij al geanimeerde gesprekken met Michiel Tjepkema (Fab4Cast) over London Town, met Yorick van Norden over Flaming Pie, met Stijn Fens over Tug Of War, met Bertolf over RAM en met Stephanie Struijk over Chaos and Creation In The Backyard (foto). Stuk voor stuk ontzettend leuke afleveringen, boordevol muziek, feitjes en 'persoonlijke liefde' voor het solowerk van McCartney. Ik besloot Erik eens wat meer te vragen over zijn interessante initiatief!

Erik Winkelman en Stephanie Struijk in gesprek over
het McCartney-album Chaos And Creation In The Backyard

Hoi Erik, hoe kwam je op het idee om deze creatieve interviewserie te maken? Is 'ranking' een hot item of wilde je dit al langer doen?
"Met veel plezier kijk ik naar verschillende McCartney-kanalen. Bijvoorbeeld 2Legs van Tom Hunyady en Andy Nicholes, Macca In The Attic van Sam Whiles én de kanalen van Joe Mayo en Andrew Dixon. Of 'ranking' hot is, weet ik niet. Het leek me gewoon een handige kapstok om het interview aan te hangen."

Podcasten is wel hot. Waarom kies jij juist voor video's?
"Het leek me leuk een mix te maken van de programma's die ik zelf volg. Ik wilde dat in een vorm gieten die ik zelf tof zou vinden om te bekijken: met beeld, geluid, interviews, extra informatie, zelf mini-documentaires maken en die weer toevoegen aan de interviews. Ranking McCartney is, denk ik, interessant genoeg zonder beeld, maar de toegevoegde foto's en filmbeelden maken het wel een stuk boeiender, vind ik."

Heb je al veel reactie ontvangen? Misschien wel bijzondere of opvallende?
"Sporadisch wat reacties, maar meer views dan ik verwacht had. Tot nu toe heb ik wel enorm positieve reacties gehad. Kijkers die een podcast verwachten en blij verrast zijn door het vele extra materiaal dat te zien en te horen is in de afleveringen. Ik ging er al een beetje vanuit dat ik niet veel reacties zou krijgen. Zelf reageer ik ook sporadisch op YouTube-video's die ik mooi vind."

Erik Winkelman op 30 oktober 2022 in een Ranking McCartney-sessie
met Jan Cees ter Brugge (rechts) tijdens de Beat Meet in Leiden
(fotografie: Ramón Dorenbos)

Eind oktober was je bij de BeatMeet in Leiden. Tijdens de verzamelaarsbeurs deed je ook enkele Ranking McCartney-sessies met gasten en een livepubliek. Hoe was dat?
"Tof! Grappig om te merken hoe de meningen over bepaalde nummers zo uiteen kunnen lopen. En...hoe snel je met onbekenden in een passievol gesprek over muziek kunt belanden."


Ben je zelf door de Ranking McCartney-interviews ook anders naar bepaalde albums of (niet)favoriete nummers gaan luisteren? 
"Zeker. RAM was niet één van mijn lievelingsalbums. Nu wel. Het ranken was zó moeilijk met deze plaat. Stuk voor stuk zijn het uiterst fijne nummers met een fijne sound. Chaos And Creation daarentegen.... Ik dacht altijd dat ik het een top-album vond, maar nu ik het aandachtig heb beluisterd en een ranking maakte, viel me iets op: dat ik veel nummers van deze plaat helemaal niet zo boeiend vind."

Wat is je doel? Alle McCartney-albums behandelen, of alleen een selectie?
"Ik wil graag alle McCartney-albums behandelen, met uitzondering van bepaalde live- en verzamelalbums. Dat moet ook wel lukken, denk ik. Elke plaat heeft zijn eigen charme en zijn eigen fans."


Wie staat er nog op je verlanglijstje om te interviewen voor een Ranking-aflevering?
"Ik weet dat Robert ten Brink een McCartney-fan is. Lijkt me ook een superaardige vent. Ik heb geprobeerd hem te bereiken. Nog zonder succes. Misschien moet ik maar eens doen alsof ik liefde tekort kom....wie weet reageert 'ie dan.... Andere droomgasten zijn Leo Blokhuis, Rob Stenders, Frits Spits, Simone Walraven en Hans Schiffers. De 'Paul is dood-aflevering' van de Get Back-radioserie heeft destijds grote indruk op me gemaakt. Prachtig!"

Wat maakt de video's zo leuk? Waarom moeten mensen beslist gaan kijken?
"Elke aflevering is een eerbetoon aan één album. Het is erg bijzonder om de gasten zo gepassioneerd en stralend over liedjes te horen vertellen. De liefde voor McCartney spát ervan af! Ook als je geen fan bent, is het nog steeds erg mooi om te zien."

Je vindt Ranking McCartney op YouTube, waar je je ook kunt abonneren op de serie. Bij elke nieuwe aflevering krijg je een seintje. Dat gebeurt ook als je de Ranking McCartney-pagina volgt op Facebook. Van harte aanbevolen! Zeker de kerstaflevering die op 24 december, vanaf 13.00 uur online staat.

De glorieuze week van Paul McCartney's 80ste verjaardag: terugblik op de verjaardagsconcerten en Glastonbury

Hallo beste, aardige en trouwe lezers. De zomer zit er op en BeatlesTalk is weer terug met nieuwe verhalen. Ik hoop dat jullie een fijne zomer hadden én dat we allemaal een beetje zijn bekomen van de gebeurtenissen rond Paul McCartney's 80ste verjaardig, die half juni zo mooi gevierd is. Eerst was er op 18 juni het concert in Het Patronaat in Haarlem, daarna de reeks van vier concerten met Strange Brew in Enschede, Amsterdam, Eindhoven en Rotterdam en....toen stond Macca zelf op 25 juni nog eens voor 175.000 man publiek te spelen op Glastonbury. Wat een roller coaster was het afgelopen juni.

Verjaardagsconcerten
Zijn jullie bij één van de verjaardagsconcerten voor McCartney geweest? Ik was er bij in Haarlem op 18 juni en in Enschede op de 21ste. Twee mooie avonden, elk heel verschillend van sfeer en karakter, maar even oprecht ingestoken waar het ging om de liefde voor de muziek van Paul McCartney. Het concert in Haarlem lag al in juni 2020 op de tekentafel. Initiatiefnemers Neil Russel, Alain Timmers en Martin van Rooden kwamen tot een shortlist van twintig McCartney-songs en stelden een band met muzikanten en solisten samen, die een originele fijnproeverslijst van het werk van McCartney zou gaan spelen. Precies op Pauls 80ste verjaardag. 

Impressie van het McCartney 80-concert in Haarlem (foto: Ramón Dorenbos)

Soms wat onevenwichtig, maar wel enthousiast
Met Jan van der Meij, Leon Klaasse en Merijn van Haaren (allen verbonden aan The Analagoues) -én niet te vergeten Yorick van Norden- stond er al een mooie basis aan McCartney-vertolkers op het podium. Maar ook Sandra van Nieuwland, Frank Kraaijeveld, Jaco van der Steen en Coen Bardelmeijer zorgden als solisten voor een afwisselend geluid in de vertolkingen van veel originele keuzes uit het repertoire van McCartney. De setlist leunde op een rode draad van alom geliefde (en sterke) albums, consequent uit Macca's solorepertoire. Originele keuzes vormden Every Night, Junk (prachtig gezongen door de Ierse Emma Murdoch, wat mij betreft het hoogtepunt van de avond), via Ram On, Uncle Albert/Admiral Halsey en Little Lamb/Dragonfly naar het stadiongevoel met Venus and Mars, Rock Show en Jet. Een avond die soms wat onevenwichtig was in de uitvoering van de complexe nummers, maar waar de goede intenties en de liefde voor McCartney van afspatte. Kon je er niet bij zijn, dan vind je het misschien nog leuk om de videoregistratie terug te kijken!

Yorick van Norden als linking pin
Amper bekomen van dit verjaardagsfeestje meldde ik me op 21 juni in het Wilmink Theater in Enschede, waar de aftrap plaatsvond van een nieuwe reeks van vier McCartney 80-concerten. Een hele andere show, een andere band, hoewel Yorick van Norden (tevens muzikaal coördinator van de avonden) de linking pin met Haarlem was. Op dit podium troffen we naast Yorick nog meer artiesten met een groot McCartney-hart, onder wie Bertolf Lentink, Roel van Velzen, Stephanie Struijk, Anne Soldaat, Lucas Hamming, Pablo van de Poel en Bas van Holt. En dan vergeet ik nog trompettist Eric Vloeimans en de uitstekende begeleidingsband, inclusief drie strijkers en Analogues-hoornist Allard Robert.

Concertgebouw: Stephanie Struijk en Bertolf (foto: Ramón Dorenbos)

Een volledig arrangement op één gitaar
De Strange Brew-concerten richtten zich op het totale repertoire van McCartney, dus kregen we als publiek een soort tig-gangendiner in een vijfsterren-restaurant voorgeschoteld. Een avond van louter hoogtepunten, met opnieuw een aantal zeer originele keuzes uit het werk van McCartney. De tweestemmige zang van Bertolf en Roel van Velzen bij My Brave Face, nog even voortgezet in een werkelijk adembenemende uitvoering van She's Leaving Home, waarbij Bertolf het volledige arrangement op één gitaar wist te vangen. En zo belandden we in de Champions League van de McCartney-tributes.

Kennis, liefde en virtuositeit
Andere hoogtepunten van deze vier avonden waren zeker de ronkende uitvoering van Listen To What The Man Said. Op Wings over America horen we McCartney "Take it away, Thaddeus" roepen, naar Thaddeus Richard, die een spetterende sopraansax-solo inzet. Dat werd nu "Take it away, Eric", waarna Eric Vloeimans op trompet de spotlights kreeg. Het waren ook die kleine grapjes en verwijzingen naar het verleden waaruit bleek dat de bandleden het oude werk van McCartney van haver tot gort kenden, de muziek als het ware ademden. En dat was ook de kracht van deze concertreeks. De kennis, de liefde, de virtuositeit. Natuurlijk werd het ook feest, met knallers als Hey Jude en Rock Show, maar de hoogtepunten zaten 'm in de ballads: het kwetsbaar gezongen Little Willow (Paul Bond) en de prachtige duetten die Stephanie Struijk zong met Bertolf (Martha My Dear), Van Velzen (Beautful Night). Even indringend en van grote schoonheid als haar uitvoering van Calico Skies, begeleid door het kwartet dat bestond uit drie violen en een hoorn. Ook hier is een speciale vermelding op zijn plaats voor muzikaal coördinator Yorick van Norden, die ook achter de schermen een grote rol speelde bij de totstandkoming van deze avonden. Beluister de reportage die Fab4Cast over deze avonden maakte.

 

Een koor van stemmen
De Grote McCartney sloot zijn feestweek zelf af op Glastonbury, waar hij als oudste headliner ooit op zaterdagavond 25 juni aantrad op de Main Stage. Tachtig jaar, maar nog stevig op zijn benen. De bekende twinkeling in zijn ogen, plezier makend met zijn band en zijn publiek. Zijn uitstraling wordt steeds zachter, natuurlijk is de stem broos, maar daar gaat het inmiddels helemaal niet meer over. Bij Paul McCartney gaat het om wat hij het publiek nog wil bieden, met alles dat hij nog in zich heeft. En bovendien wat het publiek hém nog wil teruggeven. Uitzinnigheid, verstilling, een koor van stemmen, dat hem droeg in Blackbird, Hey Jude en Let It Be. Op Twitter vatte Bertolf het na afloop treffend samen: "God is best wel genadig dat we Paul McCartney nog even mogen hebben." Daarmee is alles gezegd. Amen.

(foto: Ramón Dorenbos)

Another year over: wat 2019 me bracht als Beatlesblogger en...een bedankje voor jullie!

Er wordt wat teruggeblikt, deze decembermaand. Samen maken we de balans op. Wat bracht het jaar 2019 ons allemaal? In de eerste plaats natuurlijk op persoonlijk vlak, maar ook als het gaat om grote gebeurtenissen in het nieuws, de mooie albums en boeken die verschenen, bijzondere ontmoetingen, nieuwe inzichten en...wat bracht 2019 ons als liefhebbers van de meest bijzondere band uit de geschiedenis van de popmuziek. Het jaar ontvouwde zich voor mij, als Beatlesblogger, op een manier die ik nooit had durven dromen. Ik beleefde bijzondere avonturen en jullie bleven trouw meelezen en -leven. Geweldig!

50 jaar Bed In in Amsterdam

Het vroege voorjaar stond in het teken van het 50-jarig jubileum van John en Yoko's bezoek aan het Amsterdamse Hilton Hotel, met hun legendarische Bed In. Zelf streek ik die week ook een paar dagen in Amsterdam neer. Niet in het Hilton trouwens, maar wel op een fijne plek in de buurt bij het Vondelpark. Ik wilde niets missen van wat er die dagen gaande was, tijdens de viering van dat John & Yoko-jubileum. Zo zat ik zondag 31 maart, met vele anderen, ademloos in het Hilton te luisteren naar de verhalen die 's werelds beste Beatlesbiograaf Mark Lewisohn met het publiek deelde. Daarbij werd hij geïnterviewd door Gijs Groenteman. In de lounge van het hotel bezocht ik de geweldige foto-expo, die over de Bed In was samengesteld. Ik liet mijn boek signeren door Mark en stond daarna in de rij om een kort bezoek te brengen aan de honeymoonsuite, kamer 902 (nu 702), waar John en Yoko die week verbleven.

Het concert en de verloren gewaande filmbeelden

Een paar dagen later was er meer gelegenheid om met Mark te spreken, onder andere rond het Remember Love-concert in het Concertgebouw, waar hij opnieuw een lezing gaf. Met Yorick van Norden, Bertolf, Roel van Velzen, Marike Jager en Maaike Ouboter op het podium werd het een gedenkwaardige avond om John en Yoko's vredesweek in Amsterdam te herdenken. Deze dagen in Amsterdam stonden voor mij bol van de ontmoetingen met zoveel aardige en getalenteerde mensen die allemaal die passie voor The Beatles delen. Het was bijzonder om zelfs de verloren gewaande beelden van Lennons honeymoonfilm terug te mogen zien. Deze week in Amsterdam gaf me zoveel schrijfinspiratie en nieuwe inzichten. Mijn jaar kon eigenlijk al niet meer stuk.

Heilige grond: aanwezig in de Abbey Road Studio's in Londen

Het werd alleen maar mooier. In juni kreeg ik de uitnodiging aanwezig te zijn bij de opnamen van het Abbey Road-album, door The Analogues in de befaamde Londense studio. De agenda werd leeggemaakt, afspraken verzet, de reis geboekt. Zo mocht ik, voor mij geheel onverwacht, heilige Beatlesgrond betreden en was ik, met een select gezelschap, getuige van de bijzondere opnamesessie van The Analogues. Het was voor mij een enorm emotionele gebeurtenis om de nummers van album Abbey Road, bijna 50 jaar naar dato, op die plek live te mogen horen. Ik krijg weer vochtige ogen als ik aan die middag terugdenk. In Studio Two zag ik dat Mark Lewisohn volop in beslag genomen werd door liefhebbers, fans en aanbidders. Ik besloot me er niet mee te bemoeien en te genieten van de bijzondere ambiance, waarbij ik met mijn handen over de befaamde Mrs. Mills-piano streek en inspiratie op deed voor één van mijn meestgelezen blogs van dit jaar. Nadat het publiek de studio verlaten had, mocht ik even blijven om rustig na te praten. Dat was een bijzonder, maar vooral warm moment, dat ik niet snel zal vergeten. Ook denk ik met plezier terug aan die vroege zaterdagochtend met Piet Schreuders bij de zebra.

Avonturen in Scandinavië en Liverpool

In september reisden we door Scandinavië, waar ik in Malmö en Noord-Jutland de kans kreeg twee relatief onbekende Beatleslocaties te bezoeken. Vooral de zeer afgelegen plek waar John en Yoko de jaarwisseling van 1969/1970 doorbrachten, was voor mij een unieke locatie om eens met eigen ogen te zien. Jullie hebben het avontuur afgelopen week kunnen lezen. Amper een maand later liep ik met Wibo, Michiel en Jan Cees door de straten van Liverpool. In vier bomvolle dagen bezochten we een groot aantal Beatleslocaties en namen we twee podcasts op. Ook waren we aanwezig bij Mark Lewisohns briljante Hornsey Road-college en brachten we twee avonden met hem door. Ik had begin dit jaar niet kunnen vermoeden dat deze schrijver, die een groot voorbeeld voor me is, drie keer op mijn pad zou komen, zonder dat ik daar zelf al te veel aan gedaan had. Ik zag in de ontmoetingen vooral een beminnelijk mens, die zijn tijd moet vinden en nemen om die grote opdracht, zijn levenswerk, (de trilogie) af te kunnen maken.

Met Jan Cees, Bertolf en Diederik in de Deventer Schouwburg

Op 31 oktober en 1 november mochten Jan Cees en ik in een uitverkochte Deventer Schouwburg het verhaal van Abbey Road vertellen. Daarbij werden we geweldig ondersteund door Bertolf Lentink en Diederik Nomden: met hun muzikale kennis en hun adembenemende vertolkingen van de mooiste liedjes van dat album. Je kunt alleen maar zo fijn, enthousiast en haast vanzelfsprekend samenwerken als je samen die enorme passie voor het Beatlesrepertoire deelt. Het was voor mij een voorrecht om met deze drie kenners aan zo'n productie te mogen samenwerken. Geweldig was het ook dat zoveel Deventenaren én Beatlesvrienden uit het hele land die avonden kwamen luisteren. Sommigen waren er zelfs beide avonden bij. Ik was ontzettend blij (en ook opgelucht) dat die twee theatercolleges zo goed uitpakten. Niet veel later volgde een intiemere theateravond, met Piet Schreuders, in het Torpedo Theater in Amsterdam.

Een cadeau dat me overkwam

Als ik terugkijk op mijn Beatlesjaar, dan kan ik amper bevatten wat me is overkomen. Ik kies mijn woorden hier bewust. Het voelt namelijk alsof het me allemaal overkwam, zonder dat ik het zelf te hard najoeg. Ik moest dan ook lachen toen ik bovenstaande foto terugzag. Mijn zoektocht naar Beatlesverhalen bracht me al die mooie ontmoetingen en avonturen. Dat vond ik ook het bijzondere van dit jaar, dat zich openbaarde als een cadeau, waar ik steeds een stukje inpakpapier van af mocht scheuren. Ik wil jullie echt heel hartelijk bedanken voor het meelezen en -leven met alles dat ik beleefde, voor jullie leuke en aardige reacties, voor de vele ontmoetingen en voor de betrokkenheid bij mijn blog. Ik wens jullie dan ook een fijne jaarwisseling en een werkelijk fantastisch 2020. Laten we er weer een heerlijk Beatlesjaar van maken!

Het zit er op: The Making of Abbey Road!

Ze zitten er op: onze twee voorstellingen in de Deventer Schouwburg over The Making Of Abbey Road. Eigenlijk moet ik er nog even van bekomen. Het was best een bijzondere ervaring om, samen met mijn Beatlesmaatje Jan Cees ter Brugge en twee topmusici als Bertolf Lentink en Diederik Nomden dit theatercollege te mogen verzorgen. Ik bevond me in heel goed gezelschap. Ook wat betreft ons publiek. Graag wil ik iedereen die afgelopen donderdag- of vrijdagavond aanwezig was enorm bedanken. Niet alleen waren er veel lieve mensen uit Deventer, we waren ook verguld met al die mensen die het halve land doorreisden om aanwezig te kunnen zijn. Het was zodoende ook een gezellige reünie van Beatlesliefhebbers en -kenners uit heel Nederland. Dank jullie allemaal heel heel hartelijk. Wat hebben we jullie aanwezigheid gewaardeerd!

Van een inleiding naar een volledig theatercollege

De afgelopen maanden kregen Jan Cees en ik, soms haast verontwaardigd, de vraag waarom deze voorstelling met Bertolf en Diederik alleen maar twee avonden in Deventer te zien was. Graag wil ik dat nog even toelichten. We maakten deze voorstelling echt op uitnodiging van de Deventer Schouwburg. Jan Cees en ik werden eind vorig jaar benaderd om eens na te denken over een "volledige avond over The Beatles" in de Kleine Zaal van het theater. Onze korte inleidingen bij de voorstellingen van The Analogues (Sgt. Pepper en The White Album) hadden behoorlijk wat toehoorders getrokken. Een volgende voorzichtige stap zou een uitgebreid theatercollege kunnen worden. Al brainstormend ontstond vanuit de Schouwburg het idee daar Bertolf Lentink bij te vragen, die enthousiast reageerde. Een paar maanden later werd de line up uitgebreid met Diederik Nomden.

Deze voorstelling overkwam ons, stap voor stap

En zo "overkwam" ons deze theatervoorstelling stap voor stap, zonder dat we zelf (met ons vieren) een vooropgezet plan hadden om een voorstelling te schrijven waarmee we ons in het land bij schouwburgen zouden melden. Ik vraag me af of zoiets uberhaupt agenda-technisch mogelijk zou zijn geweest, als ik kijk naar al het prachtigs dat Bertolf en Diederik dit huidige theaterseizoen in de theaters (gaan) doen. Zo touren ze samen met Her Majesty langs podia met Are You Ready For The Country (mensen, gaat dat zien en horen!) en is Diederik met The Analogues nog uitgebreid te zien en horen met Let It Be....Abbey Road. Drukke jongens hoor! Daarom waren we verguld met die twee avonden waarop ze aan ons Abbey Road-college mee wilden werken.

Waar begin je?

Zelf ben ik geen mens van last minute-werk, niet iemand die continu tegen deadlines aan kan werken. Ik zou het kunnen, maar het past niet bij me. Daarom begon ik afgelopen april, tijdens het zonnige Paasweekend, met het schrijven van de voorstelling. We hadden met de Deventer Schouwburg inmiddels afgesproken dat het een goed plan was om te kiezen voor het album Abbey Road, vanzelfsprekend vanwege het bijzondere jubileum dit jaar. Tsja, en dan kijk je naar een leeg computerscherm en moet je ergens beginnen. Dat vond ik niet eenvoudig. Kenners weten dat de opnamen van het Get Back/Let It Be-project zo'n beetje overliepen in de eerste sessies van Abbey Road. Waar zou ik een startpunt kiezen voor ons verhaal?

Hoe bedien je kenners, liefhebbers en mensen voor wie het verhaal nieuw is?

Daarnaast was het, al schrijvend, zoeken naar een verhaal dat een breed publiek zou aanspreken. We wisten al dat er échte kenners in de zaal zouden zitten, maar ook veel mensen die wat minder wisten van het wel en wee rond de totstandkoming van het album. Hoe schrijf en vertel je een verhaal dat voor iedereen boeiend en interessant is. En blijft. Want: niets zo vervelend als een lang en oersaai college vol feitjes. We moesten aandacht hebben voor opbouw, dynamiek, een spanningsboog en een goed slot.

Tweede voorstelling

En zo zat ik dit voorjaar een paar keer lang aan de keukentafel met Jan Cees. Het concept lag voor onze neus. We schrapten, schoven, brainstormden over beeld- en geluidsmateriaal en verfijnden de voorstelling steeds verder. Het verhaal ging per mail naar Bertolf en Diederik, die beiden (tot mijn opluchting) zeer positief reageerden: "Fijn verhaal hoor, we hebben er zin in!" Ergens tegen de zomer belde de Deventer Schouwburg: de eerste voorstelling was zo snel uitverkocht, dat men zich afvroeg of we ook nog een tweede avond wilden komen. Gelukkig viel dat agenda-technisch met alle betrokkenen te regelen. Een gelukje!

Twee muzikale sporen
Begin september kwamen we met ons vieren bijeen en bespraken we welke muzikale ideeën en mogelijkheden Bertolf en Diederik hadden om het verhaal te helpen vertellen. Al heb je twee topmuzikanten in de gelederen, het is natuurlijk niet mogelijk in die bezetting een aantal nummers van Abbey Road exact te reproduceren. Dus kozen we voor twee sporen: Bertolf en Diederik zouden echt als duo een aantal nummers volledig zelf spelen. Daarnaast zouden ze ook onderdelen live meespelen met de basistracks van The Beatles, om ook dat rijk gearrangeerde en volle Abbey Road-geluid neer te kunnen zetten. Een prima plan!

De laatste inspiratie kwam van Mark Lewisohn in Liverpool

Begin oktober reisden Jan Cees en ik samen met Wibo Dijksma en Michiel Tjepkema naar Liverpool om Beatleshistoricus Mark Lewisohn twee uur live te horen spreken over Abbey Road. Zittend in het Epstein Theatre kregen we de laatste puzzelstukjes en inspiratie aangereikt om ons eigen verhaal te completeren. Het was trouwens bemoedigend te merken dat we qua verhaallijn en beeldmateriaal al exact dezelfde keuzes hadden gemaakt als Mark. We zaten op het juiste spoor. Natuurlijk wilden we onszelf niet vergelijken met die grote, welbespraakte Mark Lewisohn, maar we kregen wel het vertrouwen dat we een goed verhaal klaar hadden staan. Dat verhaal werd door Jan Cees voorzien van een aantal filmpjes waarin hij bijzondere beelden met uitgeklede multitracks combineerden. Soms fungeerden de films als sfeerbeelden bij de nummers die Bertolf en Diederik voor ons speelden.

Enorme betrokkenheid van de schouwburg

Afgelopen donderdagmiddag was het eerste en enige moment waarop we samen met Bertolf en Diederik het college op de vloer van de Kleine Zaal één keer live konden uitproberen. Ach, misschien werkt zoiets ook het beste. Kort van tevoren, maximale focus en....ook samen durven vertrouwen dat het goed komt. Dat vertrouwen werd versterkt door de fantastische begeleiding die we van de medewerkers van de Deventer Schouwburg mochten ontvangen. De betrokkenheid was groot de afgelopen maanden. Er werd meegedacht, meegeleefd en we werden aan alle kanten ondersteund. Hulde voor dit enorm fijne theaterteam!

Liefde en fascinatie voor onze Fab 4

Alles kwam eergisteren en gisteren bij elkaar in twee fijne en mooie avonden waarop we samen mochten vertellen, in woorden en muziek, hoe The Beatles van februari tot half augustus 1969 langzaam maar zeker bouwden aan wat hun laatste album zou worden. Het was voor mij eervol dat met drie zulke fijne mensen te mogen doen. Ik heb genoten van de fantastische muzikale bijdrage van Bertolf en Diederik en het enthousiasme van Jan Cees. Het gebeurde allemaal vanuit diezelfde liefde en fascinatie voor 'onze Fab 4'. Wat mij betreft smaakte dit muzikale theatercollege naar méér. Er zijn nog zoveel mooie verhalen over The Beatles te vertellen en te spelen. Ik gooi een kleine wens de kosmos in: across the universe. Wie weet wat er terugkomt.

In de voetsporen van The Beatles: rondkijken bij Russell Square in Londen & extra voorstelling The Making of Abbey Road

Deze week kregen Jan Cees en ik goed nieuws van de Deventer Schouwburg! Ons theatercollege The Making of Abbey Road, dat we samen met Bertolf op 1 november mogen verzorgen, is uitverkocht! De schouwburg heeft besloten een extra avond toe te voegen: donderdag 31 oktober. Bovendien is Diederik Nomden (Her Majesty, The Analogues) aan de line up van beide avonden toegevoegd. Hadden we al zoveel geluk met Bertolf, hebben we er Diederik ook nog bij! Deze twee topmusici gaan ons helpen om te vertellen (in woorden en muziek) hoe die prachtige laatste plaat van The Beatles in elkaar is gezet. We verzorgen dit theatercollege in deze samenstelling alleen in Deventer. Wil je er bij zijn, wacht dan niet te lang met beslissen. Hopelijk mogen we je 31 oktober of 1 november in Deventer begroeten!

Nu snel verder met de column van deze week!

Rondkijken op Russell Square
Het zebrapad van Abbey Road is één van de meest iconische Beatlesplekken in Londen. Goed bereikbaar, nog zeer herkenbaar en natuurlijk erg uitnodigend om er die ene foto na te maken. Toch zijn er zoveel andere mooie en interessante plekken in Londen waar je je nog met de geschiedenis van The Beatles kunt verbinden. Daarbij is het boek 'Het Londen van The Beatles', door Piet Schreuders, Mark Lewisohn en Adam Smith, dé publicatie die je onder je arm moet klemmen. Op elke straathoek, achter iedere gevel vind je een verhaal. De verzameling van die verhalen, foto's en plattegronden is bijeengebracht in wat we rustig één van de meest interessante boeken over The Beatles kunnen noemen. Zo stond ik eind juni ineens op Russell Square, met het boek in mijn handen, en reisde ik in gedachten terug naar dinsdag 2 juli 1963.

Logische locatie

Bladerend in het mooie naslagwerk, las ik dat The Beatles in de zomer van 1963, wanneer ze in Londen waren, logeerden in Hotel President. Het op dat moment nog gloednieuwe gebouw bevond zich pal achter het parkje van Russell Square. Oorspronkelijk in 1801 aangelegd als plein, veranderde de plek in een parkachtige pleisterplaats, met een fontein en een theehuis. Voor The Beatles, die op 2 juli 1963 op een aantal plaatsen voor de lens van fotograaf Dezo Hoffmann poseerden, was het parkje een logische locatie voor een fotosessie, dicht bij hun hotel. De foto die, op weg van The President in Guilford Street, naar Russell Square gemaakt werd, is ook een hele iconische geworden.

De plattegronden van Piet geven uitleg

Anno 2019 is Russell Square nog steeds een aangename plek, al onderging het parkje in de loop der jaren wel wat aanpassingen. Toch is ook deze locatie nog goed herkenbaar voor wie in Londen in de voetsporen van The Beatles wil treden. De foto's die er werden geschoten, gingen de hele wereld over. Soms werd daar ten onrechte bij vermeld dat The Beatles in een park in Liverpool poseerden. Inmiddels weten we wel beter en het is erg leuk en interessant, om met het genoemde boek in je hand in het Londense parkje rond te kijken. De plattegronden die Piet Schreuders toevoegde, helpen je om ter plekke goed te begrijpen op welke locaties The Fab 4 voor de lens van Hoffmann poseerden: bij de fontein, bij een aantal (inmiddels verdwenen) bloembakken en bij een stapel klapstoelen.

Groene oase

Toen ik Russell Square deze zomer betrad, was het park een kleine groene oase in de op zich al erg mooie wijk Bloomsbury. De thermometer had die de dag de dertig graden al aangetikt en, lopend door Londen, zocht ik al steeds de relatieve koelte in de schaduw van de grote statige gebouwen. In het schaduwrijke park hadden enkele Londense families zich op het gras geïnstalleerd. Kinderen renden vrolijk in het rond. Op de achtergrond was het verfrissende geluid van de kleine fontein hoorbaar. Net als de geluiden van het terras van het kleine restaurant waar thee, koffie, zoetigheid en een goede Italiaanse lunch verkrijgbaar bleek te zijn. Dit was overduidelijk de plek waar Bloomsbury op deze warme dag op adem kwam. 

Juli 1963 was een kille maand

56 jaar nadat The Beatles hier met hun fotograaf rondliepen, stond ik nu in het park. In dezelfde week. Dat laatste was toeval, maar het droeg voor mij bij aan hoe ik het moment beleefde. Ik zag het zelfde zomerse zonlicht, al was het vermoedelijk niet even warm. Op de foto's van Dezo Hoffmann zie ik dat The Beatles blazers en overjassen dragen. Het was die tweede juli in 1963 ongetwijfeld een killere dag geweest. De site London Weather bevestigt het beeld voor die maand: The temperature rose to 22C. on the 3rd [of July], but the first 3 weeks of July were mostly cool and changeable. On the 6th, the maximum temperature was only 16.4C. and nearly 21mm of rain fell. Je snapt ineens waarom McCartney er maar een trui bij had aangetrokken.

Vooraankondiging! The Making of Abbey Road (met Bertolf en Jan Cees) in de Deventer Schouwburg

Lieve lezers, laat ik maar direct met de deur in huis vallen. Namens Jan Cees ter Brugge en Bertolf Lentink kan ik aankondigen dat wij, met ons drieën, op vrijdagavond 1 november 2019 in de Deventer Schouwburg vanaf 20.30 uur een avondvullend programma verzorgen, getiteld The Making of Abbey Road. Het is een eenmalig optreden in deze setting en er zijn 220 kaarten beschikbaar (Kleine Zaal). Dat zijn er niet weinig, maar ook weer niet heel veel. Komende week gaan ze in de voorverkoop.

De kaartverkoop start op zaterdag 25 mei

Eerst maar even de praktische informatie, daarna hoe het er zo van kwam. Op maandag 20 mei aanstaande vindt de Vriendenavond van de Deventer Schouwburg plaats. Dat is een avond waarop de schouwburg vooruitblikt op het komende theaterseizoen. Vrienden van de Schouwburg, die het theater met hun lidmaatschap ondersteunen, krijgen op deze avond de brochure uitgereikt en mogen met voorrang kaarten bestellen. Op die avond mag ik alvast iets komen vertellen over onze Abbey Road-voorstelling van 1 november. De officiële kaartverkoop voor het algemene publiek gaat online van start op zaterdag 25 mei, om 11.00 uur. Wil je er dus bij zijn, wacht dan niet te lang bestellen. Natuurlijk hopen we het verhaal over Abbey Road aan veel mensen te mogen vertellen. Niet alleen in woorden, maar ook met muziek.

Een zonnige zaterdagochtend in Zwolle
(foto: Dirk Schreuders)

Liefde en fascinatie voor The Beatles

Jan Cees en ik vinden het een hele eer hoor, om een avond in het theater te mogen staan. Met Bertolf nog wel. Wat ons bindt, is onze grote liefde en fascinatie voor The Beatles. Zoals jullie misschien weten is Jan Cees ter Brugge één van de makers van de tweewekelijkse Fab4Cast (ook te vinden via Spotify trouwens). Een podcast die ons als luisteraars meeneemt op avontuur door Beatlesland. We horen hoe albums in elkaar werden gezet, leren alles over belangrijke gebeurtenissen in de levens van The Beatles, krijgen college over Brian Epstein, Yoko Ono, en de relaties die The Beatles met andere artiesten hadden. Wie de podcasts ontdekt, is verkocht. Het is prachtig luistervoer.

Aan de keukentafel werkten we aan een mini-college

Een paar jaar geleden leerde ik Jan Cees wat beter kennen. Van de Deventer Schouwburg had ik het verzoek gekregen de inleiding bij het theaterconcert van The Analogues te verzorgen. De band zou het album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band komen spelen, en een aantal maanden voorafgaand aan die avond, mailde Petra van de schouwburg me of ik het leuk vond voorafgaand aan die show wat over het Beatlesalbum te komen vertellen. In de lounge, voor wie er maar zin in had om het te horen. Het leek me een erg leuk idee en ik was vereerd dat te mogen doen. Toch twijfelde ik hoe ik het aan zou pakken. Dus mailde ik Jan Cees. Voor we het wisten, zaten we aan de keukentafel en werkten we aan een gezamenlijk mini-college. Er kwam beeld bij, geluid, en al snel bleek dat het verhaal van Sgt. Pepper onmogelijk in 40 minuten te vertellen was.

In het Torpedo Theater, Amsterdam
(foto: Ramón Dorenbos)

Met de lange versie van Sgt. Pepper op pad

Toch deden we dat wel, op die bewuste avond in de schouwburg. In sneltreinvaart denderden we door het album. Er bleek veel belangstelling voor ons verhaal te zijn, al was het maar zo kort. Alles dat we niet konden vertellen, stopten we in een lange versie, die we dat jaar op een aantal plekken in Nederland mochten brengen. In het prachtige intieme Theater Bouwkunde (Deventer), in een cultureel centrum in Leiden, Jan Cees vertelde zelf iets tijdens de Beat Meet (ook in Leiden), we waren te gast bij Concerto Record Store in Amsterdam en mochten zelfs optreden in het Amsterdamse Torpedo Theater. Een bijzondere avond was dat.

Ook The White Album leende zich voor een college

Toen The Analogues opnieuw de theaters in gingen, met hun versie van The White Album, kwam er opnieuw een verzoek van de Deventer Schouwburg. De uitdaging werd groter. Of we die dubbelaar ook 'even in 40 minuten' wilden komen bespreken. Dankbaar voor een nieuwe kans om mooie Beatlesverhalen te vertellen, werkten we weer een aantal maanden aan een verhaal in beeld en geluid. Telkens moesten we daarbij de middenweg zoeken tussen 'een verhaal dat voor iedere buitenstaander prettig te volgen is' en 'interessante feitjes die ook de kenners geamuseerd houden'. Ons White Album-verhaal vertelden we voor een volle schouwburglounge in Deventer, maar ook voor de bezoekers van de Beat Meet in Leiden en....tijdens een memorabele theateravond in Het Wilde Westen in Utrecht, waarbij ook Piet Schreuders, Stijn Fens, Yorick van Norden en de mannen van de Fab4Cast optraden. Initatiefnemer Frank de Munnik organiseerde deze avond, samen met Wibo Dijksma en Michiel Tjepkema. Het resultaat was een uitverkochte zaal en veel mooie ontmoetingen tussen al die Beatlesliefhebbers die er aanwezig waren.

Een mooie avond in Utrecht
(foto's: Ramón Dorenbos)

Al brainstormend kwamen we uit op Abbey Road

En toen was daar weer Petra van de Deventer Schouwburg. Met een bijzonder verzoek aan Jan Cees en mij. Of we in het theaterseizoen 2019-2020 niet een hele avond rond The Beatles wilden komen verzorgen. In de Kleine Zaal. En wat we daar zelf voor ideeën bij hadden. Na wat brainstormen waren Jan Cees en ik het eens: in het jaar 2019 konden we er niet omheen het jubileum van het prachtige Abbey Road-album te vieren met een verhaal over de totstandkoming van die plaat. In overleg met de schouwburg werd besloten Bertolf om zijn medewerking te vragen. Die reageerde snel en enthousiast. Dus stonden Jan Cees en ik op een zonovergoten zaterdagochtend in februari met Bertolf Lentink foto's te maken voor de nieuwe brochure van de schouwburg. Dirk Schreuders hielp ons daar heel aardig en vakkundig bij. Er stond nog geen letter over Abbey Road op papier, maar er waren al ideeën genoeg.

(Foto: Dirk Schreuders)

Wie zien we op 1 november in Deventer?

Het is nog geen 1 november, maar ondertussen wordt er hard gewerkt aan deze Abbey Road-avond. We verheugen ons er op dat Bertolf daarbij live zal zingen en spelen. Met zijn enorme kennis van de muziek van The Beatles, vult hij de verhalen muzikaal aan. Alleen daar kan ik me al op verheugen, want ik heb enorm veel respect voor deze singer-songwriter en mede-Beatlesliefhebber. Hebben jullie Bertolfs laatste album al gehoord? Wat wordt het gaaf om samen het bijzondere verhaal rond de totstandkoming van dat laatste Beatlesalbum te vertellen. We hopen dat velen van jullie daar bij willen zijn, om samen met ons 50 jaar Abbey Road in een muzikaal theatercollege te vieren. Bekijk ook onze uitnodigings[video] hieronder. Wie zien we op 1 november 2019 in de Deventer Schouwburg?

John Lennon in muziek en verhalen: Bertolf, Yorick, Maaike, Marike, Roel én Mark Lewisohn in het Concertgebouw

50 jaar nadat hij met Yoko Ono zijn veelbesproken Bed-In in het Amsterdamse Hilton hield, resoneerde John Lennons vredesboodschap afgelopen woensdag even verderop, in het Concertgebouw. Pleitbezorgers Bertolf Lentink en Yorick van Norden brachten een eerbetoon aan John Lennon en zijn muziek. Samen met Marike Jager, Maaike Ouboter, Roel van Velzen en Van Nordens vaste begeleidingsband speelden deze Beatlesliefhebbers een smaakvolle selectie songs uit het oeuvre van Lennon. De focus lag op de periode 1969-1974, de jaren waarin John Lennon tijdens en na het uiteengaan van The Beatles het meest actief was. Daarbij klopte zelfs de chronologische volgorde van de nummers die werden gespeeld, de toegiften uitgezonderd.

Het interbellum tussen Get Back en Abbey Road

Lennon was de man van de directe communicatie. Hij keek iedere journalist recht in de ogen, zei Beatleshistoricus Mark Lewisohn eerder deze week in het Hilton, in een uitgebreid gesprek met journalist Gijs Groenteman. Ook woensdagavond zaten zij weer samen op het podium en gaf Mark Lewisohn, steeds als intermezzo, duiding bij die bijzondere Bed-In-week in Amsterdam, eind maart 1969. Het waren kleine colleges, waarin Lewisohn John & Yoko's acties verbond met de tijd waarin ze plaatsvonden: het interbellum tussen de Get Back-sessies en die van het Abbey Road-album. Hoewel, zo mogen we die periode van Mark Lewisohn trouwens niet noemen. Het ging er niet alleen tijdens de Bed-In heel vreedzaam aan toe, ook dat laatste jaar waarin The Beatles muziek maakten, was er in de studio minder gekrakeel dan tot nu toe werd aangenomen, aldus de Beatleshistoricus.

Gijs Groenteman en Mark Lewisohn

Onderzoek voor de trilogie

Ondertussen hingen in het Concertgebouw niet alleen de aanwezige toeschouwers, maar ook de artiesten, zittend op het podium aan Lewisohns lippen. De Beatleskenner en -schrijver was een week in Amsterdam en deed onderzoek voor de delen twee en drie van zijn langverwachte trilogie All These Years, die ergens tussen 2021 en 2029 moeten verschijnen. Op de agenda stonden gesprekken met ooggetuigen van de Bed-In, een reconstructie van de rondvaart uit 1964 door de Amsterdamse grachten, een bezoek aan de veilinghal in Blokker en het bekijken van de vergeten filmopnamen Mr. & Mrs. Lennons Honeymoon, part two. Het filmblik met het originele materiaal dook deze week op, dankzij inspanningen van Jan Cees ter Brugge. Wetend dat Yoko Ono een kopie heeft en dat de echte schat momenteel nog even ergens in Amsterdam ligt, was Mark Lewisohn uiteraard graag van de partij om het origineel te bestuderen. Na het zien van de beelden gaf hij aan ze zeer interessant te vinden voor zijn onderzoek.

We mochten de opgedoken filmbeelden in klein comité bekijken.
Vlnr: Jan Hovers, Mark Lewisohn, Piet Schreuders, Anne Hurenkamp, Jan Cees ter Brugge en Tonko Dop.

In- en uitzoomen op dat grote verhaal van The Beatles

Deze week ontmoette ik Mark Lewisohn een aantal malen. Soms was het mogelijk even in gesprek te gaan, al was zijn agenda overvol en werd er veel aan de goede man getrokken. De momenten waarop er even écht contact mogelijk was, bewaar ik als een dierbare herinnering. Wat ik daar in deze blog over wil delen is dat ik het zo fijn vond Mark te kunnen vertellen hoe ik geniet van de manier waarop hij dat immense verhaal over The Beatles voor ons allemaal weet op te schrijven. Eigenlijk voelde ik niet zozeer de urgentie het uitgebreid met hem over allerlei details rond The Beatles te hebben, maar wilde ik vooral praten over zijn schrijftechniek en over het doen van onderzoek.

Met Mark Lewisohn

Inzicht in dat wonderbaarlijke verhaal van The Beatles
Ik vertelde Mark dat ik het zo mooi en knap vind hoe hij in zijn verhalen continu inzoomt en uitzoomt op de gebeurtenissen. Het ene moment vliegen we, haast als in de video van Free As A Bird, over Liverpool en lezen hoe een jonge John Lennon op zijn slaapkamer zit te tekenen en schrijven, terwijl een paar straten verderop Pauls vader Jim McCartney thuiskomt van zijn werk en de pannen op het vuur zet. Ik was me er niet van bewust dat ik dat zo sterk doe, dat in- en uitzoomen, antwoordde de immer bescheiden auteur. Door zijn speurwerk naar de context waarin de gebeurtenissen plaatsvonden, lezen we het andere moment bijvoorbeeld dat het een slechte zomer was, welke programma's er op televisie te zien waren en hoe Engeland er economisch voorstond. Dat constante in- en uitzoomen, houdt mij als lezer geboeid en geeft me veel inzicht in hoe het wonderbaarlijke verhaal van The Beatles zich ontwikkelde.

Yorick van Norden en Bertolf

Individuele emoties en universele wensen

Woensdagavond in het Concertgebouw draaide het natuurlijk niet alleen om dat verhaal, maar ook om de muziek. John Lennon maakte van zijn hart geen moordkuil en schreef goudeerlijke teksten: Liefde was liefde (Oh My Love), Pijn was Pijn (Cold Turkey), Angst was Angst (Isolation) en Vrede was Vrede (Give Peace A Chance, Imagine). Eigenlijk kon Lennon dus óók heel goed in- en uitzoomen. Wat een mooie parallel tussen John Lennon en Mark Lewisohn, bedacht ik, zittend op rij 5. Maaike Ouboter bleef haar eigen genre trouw door Nederlandse vertalingen te zingen van Julia en Beautiful Boy (Lieve Jongen), Marike Jager bracht onder andere Come Together en Isolation. Samen met Bertolf zong ze een breekbare, tweestemmige versie van Love, die op grote bijval uit het publiek kon rekenen.

Bertolf en Marike Jager

Een hele mooie avond, vol goede vibes
Roel van Velzen leverde bijdragen met Revolution en Instant Karma. Beslist hoogtepunt was Bertolfs intense versie van I Want You (She's So Heavy), dat de singer-songwriter na vele speelbeurten tijdens zijn Back to Abbey Road-project met Her Majesty tot in de finesses beheerst. Ik vond het een hele mooie avond, vol goede vibes, schreef Bertolf me na afloop. Ook Yorick van Norden gaf aan nog steeds in de wolken te zijn van het concert, al moest hij voor Give Peace A Chance even uit zijn comfort zone stappen, door het publiek actief aan te sporen mee te zingen, stampen en klappen. Het ging hem goed af.

Een filmpje voor Yoko

Niet alleen Give Peace A Chance, maar ook Instant Karma en Imagine leenden zich in de finale uiteraard voor collectief meezingen en -klappen. Mark Lewisohn zat ondertussen achter op het podium, zong stilletjes mee, maakte foto's en filmopnamen. Ik zal Yoko een filmpje sturen, beloofde hij het publiek tegen het einde van de show. Zelf moest ik ineens denken aan de inmiddels 86-jarige, wat broze weduwe van Lennon en vond ik het een bijzonder fijne gedachte dat Yoko ons nog éven over de vrede kon horen zingen, in haar appartement in het Dakota Building in New York.



--
De prachtige concertfoto's zijn van Ramón Dorenbos.

Met dank aan Jan Hovers voor het beschikbaar stellen van de foto en voor zijn toestemming om te schrijven over de privébijeenkomst met Mark Lewisohn.

Een week vol Beatlesnieuws!

Er zijn van die weken dat het Beatlesnieuws je om de oren vliegt. Het blijft fascinerend dat ons favoriete bandje, dat al zo lang ter ziele is, voor een stroom aan nieuwsberichten blijft zorgen. Deze week was er genoeg te beleven. In alle vier de Beatlesfamilies. Hoog tijd voor een rondje langs de velden.


50 jaar John & Yoko
Het Beatlesnieuws werd natuurlijk gedomineerd door het 50-jarig huwelijks- en Bed In-jubileum van John en Yoko. Dat vierden de erven Lennon met de heruitgave van het Wedding Album. Het leverde een sympathiek filmpje op waarin Sean Lennon de box uitpakt. Op een manier die heel sterk aan zijn vader doet denken. Mooi om te zien:

Het Hilton Hotel staat deze maand stil bij de bijzondere week die John en Yoko enkele dagen na hun huwelijk in suite 902 doorbrachten. Vorige week al zagen we de uitzending van Andere Tijden, ook Een Vandaag besteedde er een item aan. Het Hilton heeft een bijzonder activiteitenprogramma de komende tijd. In het Concertgebouw vindt bovendien op 3 april Remember Love plaats, waarin dat bezoek van John & Yoko gevierd wordt, met muziek en verhalen. Daarbij zien we onder anderen Yorick van Norden, Bertolf, Marike Jager en Mark Lewisohn op het podium verschijnen. Iets waar ik me enorm op verheug. Wie zie ik op zondagmiddag 31 maart in het Hilton of woensdagavond 3 april in het Concertgebouw?

Bertolf en Marike Jager

Dhani Harrison & ELO
Vanuit Huize Harrison kwam deze week het nieuws dat Dhani Harrison, (de zoon van) op tournee gaat met de legendarische band ELO. Leuk, maar niet opmerkelijk. ELO-frontman Jeff Lynne was kind aan huis bij de Harrisons, innig bevriend met de familie, produceerde platen voor George en was mede-bandlid bij de Traveling Wilburys. Samen met Dhani maakte Jeff destijds Georges laatste album af, dat na Harrisons overlijden verscheen. Dhani zal deze zomer in het voorprogramma staan tijdens de tour die ELO door Noord-Amerika maakt. Wie weet zien hem ook nog wel enkele ELO-hits meespelen.

Jeff Lynne en Dhani Harrison

Macca vloog naar Zuid-Amerika
Ook Paul McCartney liet weer van zich horen deze week. Hij riep zijn tourband bijeen, sloeg thuis in Zuid-Engeland aan het repeteren, deelde daar een filmpje van...

...en vloog later deze week naar Chili. Daar hervatte Paul zijn Freshen Up-tour en trakteerde hij de luisteraars in het enorme Estade Nacional in Santiago onder andere op een live-uitvoering van het Zuid-Amerikaans klinkende Back In Brazil. Leuk, een nummer van zijn meest recente album, dat we Macca nog niet eerder live hoorden spelen:

Na een paar shows in Zuid-Amerika vervolgt Paul zijn tour dit voorjaar en deze zomer in Noord-Amerika, met een enorm aantal concerten. Wie weet kruisen de agenda's van ELO, Dhani Harrison en McCartney elkaar een keer. Dat zou best een interessant gastoptreden opleveren.


Ringo komt met een platenspeler
Ook Ringo en zijn All-Starr Band touren deze zomer in Noord-Amerika, maar dat wisten we al. Het grote nieuws deze week was dat Ringo een draaitafel op de markt brengt: de Peace & Love Turntable om precies te zijn. De platenspeler verschijnt, in samenwerking met Pro-Ject en Universal Music, ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van Ringo's All-Starr Band. Ringo zorgde zelf voor het artwork. 'Wat moet dit gaan kosten?' hoor ik jullie denken. 429 pond, weet ik inmiddels. Valt mee, de koers zal nog wel dalen in de aanloop naar de Brexit, waar Ringo overigens vol overtuiging voor stemde. Eigen schuld.

Hoe John Lennon zijn kwetsbare kant liet zien in Isolation

In 1970, rond het uiteenvallen van The Beatles, had niet alleen Paul McCartney het verdomd moeilijk met zichzelf. Ook John Lennon voelde zich onzeker en kwetsbaar. Waar McCartney zich terugtrok in zijn afgelegen boerderij in Schotland, zochten Lennon en Ono vaak de publiciteit met hun vredescampagne en andere avant gardistische kunst-uitingen. Dat nam niet weg dat Lennon zich moest herpakken, na het definitieve einde van The Beatles.


Schreeuwtherapie
John en Yoko kozen er in april 1970 voor om vier weken in therapie te gaan bij Dokter Arthur Janov. De Amerikaanse psychotherapeut, die tevens kantoor hield in Londen, doorliep een intensief programma met de Lennons, volgens de door hem ontwikkelde Primal Therapy, waarbij cliënten hun diepste verdriet en angsten uit hun jeugd opnieuw doorleven en hier uiting aan geven door het er letterlijk uit te schreeuwen. Dat schreeuwen van verdriet horen we onder andere terug in John's nummer Mother, dat later dat jaar verscheen op het album John Lennon/The Plastic Ono Band.

John en Yoko begin 1970

Lennon pelde zichzelf laag voor laag af
Na vier weken volgden John en Yoko Janov naar Amerika, waar ze het programma nog enkele maanden voortzetten. In de sessies "pelde" Lennon zichzelf laag voor laag af en kon hij langzaam maar zeker in contact komen met zijn kwetsbare kant. Tijdens zijn verblijf in Amerika begon John liedjes te schrijven en demo's te maken. Blijkbaar kreeg hij nieuwe inspiratie tijdens het heftige proces dat hij doormaakte.

John medio 1970 tijdens de therapie in Californië

Terug naar de basis op de nieuwe plaat
Eind september vlogen John en Yoko terug naar Londen, waar ze vrijwel direct startten met de opnames van een nieuw album. In de Abbey Road Studio's. Zo puur en afgepeld als Lennon zich voelde, zo puur en recht door zee klonken zijn nieuwe songs en...zo puur moest ook het album worden. Gebruikmakend van slechts een handvol sessiemuzikanten, waaronder voornamelijk Ringo Starr op drums en Klaus Voormann op bas, gaf Lennon zijn ideeën vorm.

In een sobere bezetting met Ringo Starr op drums en Klaus Voormann op bas gaf John vorm aan zijn album

Twee geleende tekstregels
Aan het begin van de albumsessies schoof John het nummer Isolation naar voren. In het sterk autobiografisch getinte liedje, omschreef hij hoe hij zich samen met Yoko voelde. Als twee bange, gedesillusioneerde mensen, die de hele wereld tegen zich hadden. Een wereld die hij niet wilde veroordelen, want niets menselijks is ons vreemd. De haast verstilde coupletten worden onderbroken door een soort bridge waarin hij begrip toont voor dat laatste. Overigens leende hij voor dat onderdeel van het nummer heel creatief een paar tekstregels uit het liedje Oh I Apologize. Een B-kantje van Money (That's What I Want) dat in 1959 door Barrett Strong werd uitgebracht:

I don't expect you to take me back

After I've caused so much pain

In Isolation horen we die tekstsnipper terug als:

I don't expect you to understand

After you caused so much pain

Het kan geen toeval zijn, want ook de manier waarop het ritme van de gitaar wordt gebruikt, komt in beide nummers overeen. Het één was duidelijk geïnspireerd op het ander.

De hoesfoto

Lovende kritieken en nummer 1 in Nederland
Lennon werkte op 26 september en 9 oktober (zijn 30ste verjaardag) aan Isolation en koos er uiteindelijk voor er de A-kant van het album mee af te sluiten. De langspeler, die eigenlijk beschouwd mag worden als zijn eerste echte soloalbum na The Beatles, verscheen op 11 december 1970. De plaat was zeer succesvol en ontving lovende kritieken. In Engeland en Amerika werd het een top 10-notering en bivakkeerde de plaat lang in de Album Top 100. In Nederland sloeg het album in als bom. Het stootte George Harrisons driedubbelaar All Things Must Pass van de eerste plaats van de hitparade en bleef daar zeven weken staan. [filmpje]

Eén van Bertolfs favorieten
John Lennon/Plastic Ono Band is een plaat vol verhalen, waarvan Isolation er één is. De kwetsbaarheid van John Lennon komt in meer liedjes op de elpee terug. Voor veel fans is het Lennon op zijn best en prijkt de elpee hoog in de lijstjes met favoriete Beatles-solo-platen. Zo vertelde Bertolf me onlangs dat het live spelen van Isolation hem altijd bijzonder raakt. Ik begrijp dat. [filmpje]

De goudeerlijke Lennon
Over de totstandkoming van dit pure Lennon-album werd een interessante documentaire in de serie Classic Albums gemaakt. Daarvan kon ik op YouTube alleen nog deel 4 vinden. Wie op zoek is naar de goudeerlijke, pure Lennon, zet John Lennon/Plastic Ono Band beslist eens op deze dagen. Als je er tegen kunt hè.

People say we got it made

Don't they know we're so afraid

Isolation

We're afraid to be alone

Everybody got to have a home

Isolation

Just a boy and a little girl

Trying to change the whole wide world

Isolation

The world is just a little town

Everybody trying to put us down

Isolation

I don't expect you to understand

After you caused so much pain

But then again, you're not to blame

You're just a human, a victim of the insane