De wonderlijke levensloop van Wings-drummer Joe English

Als ik denk aan de geweldige concertfilm Rockshow, dan heb ik daarbij twee sterke associaties. Als eerste: Paul McCartney op de toppen van zijn vocale kunnen. Op weg naar de 'midden dertig' en met de nodige afgelegde zangkilometers, klonk McCartneys stem beter dan ooit. Het was er allemaal nog: de hoogte, de diepte, het fluweel en het schuurpapier. Ik kan naar de film blijven kijken en luisteren zonder er ooit genoeg van te krijgen. Maar er is nog een reden waarome Rockshow een genot is om naar te kijken: Joe English. De drummer die Wings in het midden van de jaren '70 kwam versterken, heeft qua spel en uitstraling altijd iets speciaals voor mij gehouden. Herkenbaar?

Joe English volgde sportschoolfan Geoff Britton op

Ten tijde van de opnames voor Rockshow, tijdens de grote tournee waarmee Wings Groot-Brittannië, Europa, Australië, de VS en Canada aan deed, zat drummer Joe English al stevig in het zadel. Of Paul McCartney spijt had van de wissel met drummer Geoff Britton betwijfel ik. Britton had vanaf april 1974 amper een jaar bij Wings gespeeld, toen hij begin 1975 werd opgevolgd door English. 

Het had niet zo geklikt tussen de sportieve gezondheidsfreak Britton en de rock 'n' rollers van Wings. Britton ging liever naar de sportschool dan dat hij blowend en drinkend op de bank ging zitten. Toen de sessies voor het Wings-album Venus and Mars zich inmiddels verplaatst hadden van Londen (Abbey Road Studio's) naar New Orleans (Sea-Saint Studio's) werden de spanningen tussen Britten en de overige Wings-leden onhoudbaar. De drummer werd ontslagen en Paul McCartney moest op zoek naar een opvolger.

English had kind noch kraai

De Amerikaanse drummer Joe English (Rochester, New York, 7 februari, 1949) reageerde op een advertentie, kwam opdraven bij de auditie en stond in januari 1975 onverwacht oog in oog met Paul McCartney. Tony Dorsey, die inmiddels trombone voor Wings speelde en als arrangeur optrad tijdens de Venus and Mars-sessies kende deze Joe English wel en beval hem warm aan bij McCartney. English had met The Jam Factory zelfs nog in het voorprogramma van The Jimi Hendrix Experience gestaan. Zijn drumstijl was swingend en creatief. Hij zou een prima opvolger voor Geoff Britton vormen. English kon op zijn beurt wel een positieve wending in zijn leven gebruiken. Hij zat financieel aan de grond en was door zijn vrouw en kinderen verlaten. 

Vol vuur met de open drumhouding

De komst van Joe English brachten de tot nu toe moeizaam verlopen Venus and Mars-sessies weer in een stroomversnelling. Wings zat weer in de flow. De band verplaatste zich naar Los Angeles (Wally Heider Studio's) en completeerde het album. Gesterkt door de goede verkoopcijfers van het album Band On The Run, dat bovendien met twee Grammy's onderscheiden werd, durfde McCartney het aan een wereldtournee te plannen. En zo reisde Joe English met Wings de wereld over. Gedurende 66 concerten, die veelal in grote arena's en stadions plaatsvonden, vormde hij 'ineens' samen met Paul McCartney de ritmesectie van Wings. Rechts van hem stond een ronkende blazerssectie, waarvan Tony Dorsey deel uitmaakte. In de filmopnamen van de concerten zien we de charismatische English vol vuur en met de door linkshandige drummers af en toe gebruikte open speelhouding de sterren van de hemel spelen [video]:

Joe English bleek een prima zanger

Het is ook Joe English die we horen drummen op het album Wings At The Speed Of Sound, dat in twee fases (eind 1975 en begin 1976) werd opgenomen. Ook trad English op dat album op de voorgrond als zanger. Zijn zangkunsten werden opgemerkt door McCartney, tijdens de sessies in de Abbey Road Studio's en dat leverde English de eer op de leadzang op het nummer Must Do Something About It voor zijn rekening te mogen nemen. [video] De drummer bleek over een goede zangtechniek te beschikken. Met zijn Amerikaanse accent en prettige timbre hadden zijn vocalen niet misstaan in een band als The Eagles. Achter Joe's vriendelijke stem, goedlachse verschijning en swingende drumpartijen bleek echter wel een geheim schuil te gaan. 

Hoestdrankjes en heroïne

Tijdens het Engelse deel van de Wings-tournee ontdekte saxofonist Howie Casey dat English verslaafd was aan een bepaald soort hoestdrank, die in het Verenigd Koninkrijk bij de drogist te koop was. In tegenstelling tot in Amerika, waar de bestanddelen wellicht onder de opiumwet vielen. English ging als een tierelier op de hoestdrank en het leek zijn muzikale prestaties met Wings niet negatief te beïnvloeden. Later vertelde English dat hij zijn Wings-gage ook regelrecht verbraste aan grote hoeveelheden heroïne, waarvan hij soms een etmaal 'out' ging. Ik las dat English tijdens de Wings-tournee drie keer een overdosis heroïne nam. Wat zet dat zijn vrolijke en energieke verschijning op de Rockshow-beelden in een ander daglicht. Wat was er achter de schermen eigenlijk sprake van een tragedie. 

Joe werd een herboren christen

English bleef nog tot 1977 aan Wings verbonden, waarbij hij nog betrokken was bij de sessies voor het album London Town en de single Mull of Kintyre en Girls School. Hij woonde, samen met de overige leden van Wings enige tijd op de boerderij van de McCartneys in de Schotse hooglanden, maar zijn verborgen drugsverslaving en chaotische privéleven dreven hem terug naar Amerika. Ook voelde Joe zich in artistiek opzicht te beperkt, in het bijzijn van McCartney. Tegen de pers zou Paul later verklaren dat zijn Amerikaanse drummer niet had kunnen aarden in Schotland en Engeland. Na enkele jaren van drugsproblemen begon English als herboren christen aan een nieuwe levensfase. Als zanger en drummer van de Joe English Band (en later in andere bands) nam hij een aantal christelijk getinte albums op. Luister maar eens naar Lights To The World uit 1980, dat productie-technisch best heel prettig klinkt: [video]

In het kerkkoor

Eind jaren '90 moest English zijn drumstokken aan de wilgen hangen. Door chronische problemen met zijn enkels, was het niet langer mogelijk als drummer actief te blijven. Tegenwoordig woont hij in Noord-Carolina en is hij lid van de Word of Faith Fellowship. In het koor, dat aan de evangelische stroming verbonden is, kunnen we zijn mooie stemgeluid nog horen. Hoe zou English, inmiddels 71 jaar, nog klinken? Zou hij, als lid van zijn sektarische geloofsgemeenschap (brrrrr), nog wel eens terugdenken aan die Wings-rollercoaster waar hij midden jaren '70 in belandde? Hoe dan ook, voor mij blijft Joe English de meest iconische drummer die Paul McCartney ooit wist te strikken, al is het contrast met die jaren '70 inmiddels wel erg groot geworden. Kijk en luister naar Joe English die we rechts in beeld zien [video]. Wow: