Hoe de paden van Jimi Hendrix en The Beatles elkaar regelmatig kruisten

Toen Jimi Hendrix in september '66 in Londen arriveerde, leek zijn timing perfect. De Britse hoofdstad kookte van de creativiteit en de jonge Amerikaanse gitarist kon er op meer belangstelling dan in New York rekenen. Met zijn grensverleggende gitaarspel en eigenzinnige gebruik van effecten creëerde Hendrix een compleet nieuw geluid. Het kon niet uitblijven dat de gitaarvirtuoos en de leden van The Beatles elkaar zouden ontmoeten. Hun paden zouden elkaar regelmatig kruisen. Hendrix en The Beatles: hoe zat dat met die twee grootheden?

Jimi speelde voor hooggeëerd publiek

Half november trad de Jimi Hendrix Experience op in de befaamde Bag O'Nails-club in het Londense Soho. Jimi had eind oktober net Hey Joe opgenomen, de plaat die hem legendarisch zou maken. Onder bovengemiddelde belangstelling van John Lennon, Paul McCartney, Eric Clapton, Jeff Beck, Pete Townshend, Brian Jones, Mick Jagger en Kevin Ayers (Soft Machine) speelde Hendrix zijn set op die bewuste novemberavond in 1966. Volgens de overlevering stond het publiek perplex van het nieuwe, grote geluid dat Hendrix en consorten voortbrachten. Het bewuste optreden betekende de grote doorbraak voor Jimi en toen de single Hey Joe/Stone Free een maand later uitkwam, was zijn kostje gekocht.

Jimi Hendrix poseerde voor de lens van Linda Eastman

Een tweede ontmoeting

Ondertussen maakten The Beatles zich op voor nieuwe opnamesessies in de EMI Studio's aan Abbey Road. Terwijl het voor hen roerige jaar tot een eind kwam, maakten The Fab Four een begin met Strawberry Fields Forever, Penny Lane en When I'm Sixty Four. Nummers die een opmaat vormden naar Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, al kwamen (zoals bekend) de eerste twee niet op de plaat terecht. Terwijl de Pepper-sessies op stoom kwamen, zagen The Beatles in januari 1967 Hendrix opnieuw live optreden, had Hey Joe al op nummer 6 in de Britse charts gestaan en raakte men niet uitgesproken over het nieuwe gitaarfenomeen uit Amerika, dat zich inmiddels in Londen gevestigd had.

Londen, 29 januari 1967, Savile Theater. Jimi Hendrix wordt vanaf het balkon bewonderd door The Beatles, die hem zien openen voor The Who.

Jimi maakte een zootje van de flat van Ringo Starr

In ieder geval was er al sprake van persoonlijk contact tussen Ringo en Jimi. Hendrix had namelijk zijn intrek genomen in het appartement aan 34, Montagu Square. Het was de plek waar Ringo in 1965 kort gewoond had, voor hij zijn verdiende kapitalen op aanraden van Brian Epstein investeerde in een villa buiten Londen. Ringo hield de flat aan en verhuurde hem aan diverse kennissen uit de Londense muziekscène. In december streken Jimi met vriendin Kathy Etchingham en manager Chandler met vriendin Lotta Null in 'huize Starr' neer. Het appartement, dat bestond uit een souterrain en een woongedeelte op de begane grond, was de plek waar Jimi Hendrix The Wind Cries Mary schreef. De huur? 30 pond per maand. Omdat Jimi er, onder invloed van LSD een behoorlijke bende van maakte, vroeg Ringo zijn huurders om een ander onderkomen te zoeken.

Jimi Hendrix in de flat van Ringo Starr

Een liveversie van het kersverse Sgt. Pepper

Terwijl The Beatles aan Pepper werkte, nam The Jimi Hendrix Experience het album Are You Experienced op. De plaat verscheen acht weken eerder dan het kunststukje van The Beatles. Toen Beatlesmanager Brian Epstein Hendrix en zijn band op 4 juni in het Saville Theater boekte, waren Paul, Jane, George, Pattie en Cynthia getuigen van deze bijzondere gebeurtenis. Vier dagen na het verschijnen van hun plaat, speelde Jimi Hendrix het openingsnummer Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band live. Een onverwachte stunt van Hendrix. Paul McCartney is er nog steeds van onder de indruk. Hij vertelt het verhaal tot op de dag van vandaag in interviews en tijdens concerten, hoewel we nu weten dat het album in Engeland al eind mei beschikbaar was en Hendrix in theorie iets meer luister- en repetitietijd kan hebben gehad (met dank aan detective Wibo Dijksma voor deze informatie!) Hoe dan ook, in het boek Many Years From Now, dat McCartney met Barry Miles maakte, verhaalt hij:

It's still obviously a shining memory for me, because I admired him so much anyway, he was so accomplished. To think that that album had meant so much to him as to actually do it by the Sunday night, three days after the release. [...] It's a pretty major compliment in anyone's book. I put that down as one of the great honours of my career.

 Van dat bewuste optreden in juni 1967 is, prachtig genoeg, een [opname] bewaard gebleven:

Was Paul McCartney geïnspireerd door Jimi Hendrix?

Zou het een bedankje van Hendrix aan The Fab Four zijn geweest? In A Day In The Life zat namelijk een stevige hint naar Hey Joe. Bewust of onbewust zette Paul McCartney de vier akkoorden uit Hendrix' hit achter elkaar voor het aaaaaaahhhhh-gedeelte, dat kort voor het uptempo gezongen I read the news today oh boy aan bod komt. Een opvallende muzikale parallel tussen de twee nummers. De Amerikaan Scott Freiman, die inmiddels enige bekendheid geniet met zijn Deconstructing The Beatles-lezingen legt het (toevallige?) verband tussen de twee nummers in dit [filmpje] uit:

The White Album en Electric Ladyland

Ook tussen hun volgende albums zijn parallellen te zien. Toen Jimi Hendrix in oktober '68 zijn dubbelalbum Electric Ladyland uitbracht, volgden The Beatles een maand later met hun eigen dubbelaar, De Witte. Hendrix was zijn manager Chas Chandler kwijtgeraakt. De man stapte gefrustreerd op tijdens langdurige en ongestructureerde opnamesessies. Hendrix had de tijd genomen in de studio, net als The Fab Four. The Beatles waren op hun beurt manager Brian Epstein verloren en namen ook, en opnieuw, maanden de tijd om aan een nieuwe plaat te werken. Beide releases bevatten een uiteenlopende mix van nummers, waarin totale artistieke vrijheid doorklinkt. Lennons Revolution (I) kan thematisch gelinkt worden aan Hendrix' House Burning Down. In beide songs klinkt de politieke onrust van 1968 door.

Hendrix nodigde McCartney per telegram uit

Op 21 oktober 1969 stuurde Jimi Hendrix een telegram naar Apple Records, waarin hij Paul McCartney vroeg om aan te sluiten bij een opnamesessie, waarbij Hendrix zelf, Miles Davis en jazz-drummer Tony Williams aan deel zouden nemen. De tekst van de telegram luidde:

We are recording and LP together this weekend in NewYork. How about coming in to play bass stop call Alvan Douglas 212-5812212. Peace Jimi Hendrix Miles Davis Tony Williams.

Het is niet duidelijk of McCartney ooit op de hoogte is gesteld van de uitnodiging. Zaakwaarnemer Peter Brown antwoordde Hendrix dat McCartney op vakantie was en zeker nog twee weken weg zou blijven. Die vlieger ging dus niet op. Was dit de psychedelische, experimentele jazz-plaat van de eeuw geworden? We zullen het nooit weten. 

De telegram voor McCartney

Voor de deur in Liverpool

De grappigste link tussen Jimi Hendrix en The Beatles is trouwens het verhaal dat Pauls stiefzus Ruth McCartney ooit vertelde. Zij woonde met haar moeder, die met weduwnaar Jim (Pauls vader) trouwde eind jaren '60 nog in Liverpool. Op een dag stond Jimi Hendrix voor de deur. Paul had 'm het adres van zijn ouderlijk huis gegeven, voor het geval Jimi eens in Liverpool was en iets nodig had. Dat zou in april 1967 kunnen zijn geweest. Ik vond terug dat Hendrix op 9 april in The Empire in Liverpool optrad. Ruth herinnerde zich in ieder geval het verzoek van Hendrix aan de voordeur nog goed: of hij zijn onderbroeken even mocht komen wassen.