Jammen op Buddy Holly
Op zaterdag 3 januari verzamelden Paul, George en Ringo zich in Studio Twee aan Abbey Road, want er moest nog een gemeenschappelijke opnameklus voor The Beatles geklaard worden. Nog steeds waren de film en het album Let It Be nog niet tot een goed einde gebracht. Er lag een duidelijke opdracht vanuit het productieteam: neem het nummer I Me Mine goed op. Een jaar eerder, in januari 1969, had George zijn compositie aan Ringo voorgespeeld. Omdat de camera's destijds in de Twickenham filmstudio's meeliepen, werd dat moment vastgelegd en, later, geselecteerd voor de film. Een goede opname van I Me Mine was er nog niet, terwijl het nummer logischerwijs een plek zou moeten krijgen op de elpee, die de soundtrack van de film moest vormen. Dus moesten The Beatles nog een keer aan de bak. Tussen half drie 's middags en kwart over één 's nachts werden er 16 takes en een aantal overdubs opgenomen. Tijd voor nostalgie was er ook, toen Paul, George en Ringo tijdens één van de takes spontaan verder jamden op Peggy Sue Got Married van jeugdheld Buddy Holly.
Gisteren was ik te gast bij De Nieuws BV op Radio 1 en mocht ik iets over die laatste sessie vertellen:
Ringo deed het licht uit
Datzelfde weekend werd er hard doorgewerkt door de drie Beatles. John zat immers nog in Denemarken. Op zondag meldden de overigen zich opnieuw 's middags bij EMI om nog een aantal overdubs aan het nummer Let It Be toe te voegen. Paul, George en Linda (McCartney) zongen achtergrondkoortjes in. George nam een nieuwe gitaarsolo op en Ringo en Paul voegden respectievelijk drums en maracas toe. Op donderdag 8 januari was George Harrison nog kort aanwezig in Studio Two om nog extra vocalen toe te voegen aan For You Blue. Het zou nog tot 1 april dat jaar duren voordat de aller-, maar dan ook allerlaatste opname voor het Let It Be-album gemaakt zou worden. Op die dag kwam Ringo, op verzoek van Phil Spector, nog een aantal partijen inspelen, onder andere voor The Long And Winding Road. Daarmee was hij de laatste van de vier die ooit nog bij een Beatlesessie betrokken was.
John was terug uit Denemarken, Ringo ging naar de VS
En zo doofde het Beatlesvuurtje in januari 1970 langzaam maar zeker, terwijl de vier mannen druk bezig waren nieuwe wegen te zoeken. De laatste Beatlessessies in de EMI-studio's gingen haast als vanzelf over in opnames voor nieuwe projecten. Ringo was al gestart met een album vol nostalgische liedjes uit zijn jeugd (en zette daarmee de toon voor vele artiesten na hem). John was na bijna een maand rust van het Deense platteland teruggekeerd en stond te trappelen om zijn nieuwe compositie Instant Karma op de band te slingeren. George kwam hem daarbij helpen op dinsdag 27 januari.
Het geheime soloalbum van Paul
Paul bewandelde zijn eigen pad. In het geheim werkte hij al vanaf december 1969 aan zijn eerste solo-album. Eerst thuis, in zijn woning aan Cavendish Avenue, later in de Morgan Studio's in Noord-West Londen en uiteindelijk, vanaf februari ook aan Abbey Road. Ringo vloog in de loop van januari 1970 naar Los Angeles, waar hij de plaatselijke première van zijn film The Magic Christan bijwoonde. Op uitnodiging van tv-zender NBC nam hij een aantal sketches op voor het destijds populaire programma Rowan & Martin's Laugh In. Zijn bijdrage was in februari in de VS en enkele maanden in Engeland te zien. Hoe zag dat er uit? [video]
Ringo hield het luchtig
Hoewel de vier mannen zich goed herpakten, bleek er ook het nodige te verwerken, na het uiteengaan van The Beatles. Ringo Starr vertelde dat hij zich afvroeg wat hij met de rest van zijn leven moest doen en hij regelmatig op telefoontjes van de anderen zat te wachten, met een uitnodiging muziek te komen maken. In zijn nummer Early 1970 zong hij luchtig over zijn ex-bandmaatjes [video]:
George voelde zich bevrijd en Paul ging aan de Schotse whiskey
Paul McCartney maakte op zijn beurt een aantal zware maanden door rond het uiteengaan van The Beatles. In Schotland voelde hij zich depressief en spoelde hij de wrange smaak van verraad weg met de nodige whiskey. Van George Harrison heb ik de indruk dat hij het beste om kon gaan met het afscheid van The Beatles. Voor hem was het ruim baan voor zijn solo-projecten. In zijn spirituele reis en liefdadigheidswerk vond hij nieuwe vervulling. Hoewel de indruk bestaat dat John Lennon zich ook bevrijd voelde, was er wel degelijk het nodige te verwerken. In het prachtige nieuwe boek Solid State: The Story Of Abbey Road And The End of the Beatles (Kenneth Womack) lees ik er het volgende over:
Huilend in een bioscoop
In het vroege voorjaar van 1970 bezochten John en Yoko Rolling Stone-journalist Jann Wenner en zijn vrouw Jane in San Francisco. De vier besloten op een middag vrij spontaan de matinee-voorstelling van de film Let It Be te bezoeken. Zittend in een donkere, Amerikaanse bioscoop, zag John opnieuw de beelden van het rooftop-concert. uit januari 1969. Bij het zien van zijn bebaarde jeugdvriend, die op dat koude dak het nummer Get Back stond te zingen, stroomden volgens journalist Wenner de tranen over Lennons wangen. Boy, you're gonna carry that weight a long time. Inderdaad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten