Day Tripper: over seks, drugs en rock 'n' roll

Liedjes die drijven op een riff hebben een grote aantrekkingskracht op de luisteraar. Vanaf de eerste tonen word je het nummer ingetrokken en met een beetje geluk hoor je die verleidelijke riff steeds terug. Denk maar eens aan Walk This Way van Aerosmith of Satisfaction van The Rolling Stones. Hoewel we de riff voornamelijk binnen de populaire muziek tegenkomen, zou je het zich steeds herhalende thema van Pachelbels Canon in D misschien ook wel een riff-avant-la-lettre kunnen noemen. Maar je bent hier voor The Beatles, dus leek het me aardig eens naar een Beatlesnummer met een prominente riff te kijken. Daarbij kom ik natuurlijk uit op Day Tripper.

Een bluesy riff en een stampende bassdrum

Het aanstekelijke bluesy loopje waarmee The Beatles Day Tripper begonnen, komt een stuk prominenter naar voren dan de riff die The Fab Four gebruikten onder de zanglijnen van Drive My Car, dat diezelfde week in oktober 1965 werd opgenomen. De band zat volop in de opnamesessies voor het album Rubber Soul en liet zich voor beide nummers stevig inspireren door het Amerikaanse soulgeluid van Otis Redding. Dat Stax-gevoel werd bij Day Tripper nog wat versterkt doordat Ringo regelmatig een four-on-the-floor-ritme stampt: op elke tel van de maat gebruikt hij zijn bassdrum-pedaal, in plaats van de op de gangbare eerste en derde tel. Als ik nog even goed naar de Day Tripper-gitaarriff luister, gebeurt er toch iets geks in mijn oren. Staat de melodie nu in mineur of in majeur, of verbindt hij beide E-toonladders? Wie weet kan Bertolf Lentink daar een goed antwoord op geven.

The Beatles moesten met nieuw materiaal komen

Terug naar EMI Studio Two. Relaxed weekend vieren was er voor The Beatles niet altijd bij, in die drukke oktober- en novembermaand in 1965. De kerstdagen naderden. Er moest zodoende een nieuwe single komen én een album opgenomen worden. Dus verzamelden John, Paul, George en Ringo zich op zaterdagmiddag 16 oktober in de villa aan Abbey Road. John had een nieuw nummer geschreven, waaraan hij nog behoorlijk gesleuteld had. Het moest die zaterdag nog helemaal ingestudeerd moest worden. Die namiddag en vooravond, ergens tussen half 3 en de klok van 7 werkten The Beatles aan het kersverse Day Tripper. Luister maar eens mee [video].

Waar gaat Day Tripper nu over?

Thematisch baseerde John Lennon zich met Day Tripper op de zogenaamde weekend-hippies die naast hun nine-to-five-job helemaal uit hun dak zouden gaan op LSD en acid rock, zo lees ik in het boeiende Revolution in the Head van Ian MacDonald. Toch is die latere verklaring van Lennon opmerkelijk te noemen. De hippiecultuur kwam pas in 1966 op en het gebruik van LSD was in oktober 1965 nog maar in zeer selecte kringen gangbaar. Ook hintte John in 1980 nog naar een andere uitleg: een liedje over mensen die een weekendje-weg gaan, met de ferry of zo. Je vraagt je dus af of Lennon niet achteraf een andere verklaring voor zijn inspiratiebronnen verzon. Bewust of onbewust. Wat wél bewust gebeurde, was de verkapte seksuele verwijzing die in de oorspronkelijke tekst zat: 'she's a prick teaser' werd later officieel veranderd in 'she's a big teaser', wat goed te horen is in deze versie met geïsoleerde vocals [filmpje]. Toch vraag je je af wat de heren live zongen. Er was toch geen kip die hen, door het gegil van uitzinnige fans, kon verstaan:

Een promovideo scheelde tijd en energie

Op 23 november 1965 werden er maar liefst drie verschillende promotievideo's voor Day Tripper gemaakt. The Beatles verzamelden zich die dinsdag in de Twickenham Film Studio's en luisterden naar de aanwijzingen van regisseur Joe McGrath, die met zijn bedrijfje InterTel/VTR Services de eerste onafhankelijke tv- en videocrew in Europa vormde. Het was een lange opnamedag waarop ook nog video's voor We Can Work It Out, Help!, Ticket To Ride en I Feel Fine geschoten werden. Het fenomeen van de promotievideo was in opkomst en The Beatles stonden vooraan. Zo'n film was handig en kon richting de televisiestations om de verkoop van de single, in dit geval een dubbele A-kant met We Can Work It Out, te bevorderen. Bovendien verloste een promotievideo de groep van een eindeloze tour langs televisiestudio's om hun nieuwe single te komen playbacken of live te komen spelen. De video kon natuurlijk de hele wereld over, terwijl de groep die decembermaand, na het uitkomen van de single nog een aantal optredens in Engeland verzorgde en langzaam maar zeker richting de kerstdagen gleed.