Het zal voor niemand een een verrassing zijn dat vrouwen een grote rol speelden in het repertoire van The Beatles. Regelmatig bezongen The Fab Four hun geliefden, hun moeders of...brachten ze een ode aan de vrouw in het algemeen. Maar ondanks al die liefde en adoratie voor het vrouwelijk geslacht kozen The Beatles niet vaak voor vrouwelijke vocalisten, ter ondersteuning van hun eigen zangpartijen. Dat hoefde natuurlijk ook niet, want als je de stembanden van Paul McCartney tot je beschikking hebt, kun je al een eind de hoogte in. Toch kan het timbre van een zangeres natuurlijk wel voor extra verrijking in een nummer zorgen.
 |
| 4 januari 1970: Linda McCartney zingt haar vocalen voor Let It Be in. |
The White Album als 'winnaar'
Op welke Beatlesnummers horen we nu vrouwelijke vocalen en is daar een lijn in te ontdekken? Wat opvalt is dat de vrouwen pas vanaf 1967 hun intrede doen en dat we hen het vaakst horen op The White Album. Nou, laten we eens kijken. Is dit het complete overzicht, of zie ik nog nummers over het hoofd? Leuk als jullie me aan kunnen vullen.
Yellow Submarine
De sessies voor het nummer Yellow Submarine vonden plaats op 26 mei en1 juni 1966 en laatstgenoemde datum werd gereserveerd voor de nodige overdubs, in de vorm van sound-effecten en aanvullend gejoel en gezang, om een zogenaamde feestsfeer te creëren, deels geïnspireerd op de platen van de door de Beatles zo geadoreerde Goons. Pattie Harrison en Marianne Faithfull waren present om mee te joelen en te zingen.
 |
| Pattie Harrison was af en toe in de buurt om te helpen zingen. |
All You Need Is Love
We vinden Pattie Boyd en Marianne Fathfull opnieuw terug op de opname van All You Need Is Love. Samen met Paul McCartneys verloofde Jane Asher. Ze maakten onderdeel uit van het koor aan zangers dat present was bij de beroemde Our World-uitzending die wereldwijd te zien was. De backing track van het nummer was overigens al eerder opgenomen. En later werd John Lennons zang opnieuw opgenomen, net als de roffel die Ringo Starr aan het begin speelde.
I Am The Walrus
Gedurende de maand september 1967, vlak na het overlijden van manager Brian Epstein, werkten The Beatles -af en aan- aan I Am The Walrus. Het nummer werd verrijkt met geluidseffecten en zang-overdubs van The Mike Sammes Singers: een professioneel 16-koppig koor waarvoor de studio geen onbekend terrein was. Het gezelschap was al sinds de jaren 50 actief, om achtergrondvocalen, musical soundtracks, radiojingles en tv-tunes in te zingen. De basisbezetting van de groep bestond uit (leider) Mike Sammes, John O'Neill, Irene King, Enid Hurd, Mike Redway, Ross Gilmour, Valerie Bain, Marion Gay en and Mel Todd. Hoewel de zangers niet persoonlijk genoemd worden, is het aannemelijk dat Irene, Enid, Valerie, Marion op I Am The Walrus te horen zijn.
Across The Universe
Voor Across The Universe zochten The Beatles een achtergrondkoortje met vrouwenstemmen om het gedeelte 'Nothing's gonna change my world' te zingen. Roadie en manusje-van-alles Mal Evans (die overigens in goed contact stond met de nodige vrouwelijke Beatlesfans) sprak superfans Lizzie Bravo en Gayleen Pease bij de voordeur van de studio aan en loodste hen naar binnen. Kort daarvoor waren de vrouwen, die liefkozend Apple Scruffs genoemd werden, door Paul McCartney op straat al gepeild of ze in staat waren een hoge noot vast te houden. Het antwoord laat zich raden.
 |
| Gayleen Pease en Lizzie Bravo poseren in 2010 opnieuw bij de Abbey Road Studios |
Hey Jude
Een beetje flauw misschien, maar toch mag Hey Jude niet ontbreken in dit lijstje. In het minutenlange coda horen we een koor van mensen het legendarische na-na-na-na zingen. En ja, daar zijn ook dames bij. Die sessie vond plaats op 1 augustus 1968 in de Londense Trident Studio's. We kennen de vrouwen niet bij naam, maar Apple-assistente Chris O'Dell vertelde ooit dat ook zij plaatsnam in het achtergrondkoor.
Birthday
Op Birthday zijn twee Beatlesvrouwen present, namelijk Pattie Boyd en Yoko Ono. Beide dames waren op 18 september 1968 aanwezig in de studio, toen The Beatles het nummer grotendeels bedachten en op één dag opnamen. Inspiratie kwam van de film The Girl Can't Help It, die kort daarvoor voor het eerste op de Britse televisie vertoond was.
Goodnight
Blijkbaar was de samenwerking met The Mike Sammes Singers op I Am The Walrus goed bevallen, want voor de Cole Porter-achtige ballad Goodnight van John Lennon werd het collectief opnieuw opgetrommeld. Vermoedelijk zongen zij op 22 juli 1968, op de laatste van de drie opnamedagen hun koortjes in.
 |
| The Mike Sammes Singers |
Bungalow Bill
Aan de vooravond van John Lennons 28ste verjaardag verzamelden The Beatles zich in de studio voor opnamen van The Continuing Story Of Bungalow Bill, een avonturenverhaal, geïnspireerd op het verblijf bij de Maharishi in India, eerder dat jaar. De korte hoge solostem werd ingezongen door Yoko Ono. Beatlesvrouw Maureen Starr was aanwezig in het begeleinde koor dat het refrein zong.
Revolution #9
In de geluidscollage van Revolution #9, samengesteld door John Lennon, Yoko Ono en George Harrison, is de stem van Yoko te horen, die 'you become naked' zegt. Weliswaar is het een gesproken, geen gezongen tekst, maar voor de volledigheid heb ik het nummer in het lijstje opgenomen.
The Long And Winding Road
Tot ongenoegen van Paul McCartney gaf producer Phil Spector 'zijn' kale versie van The Long And Winding Road een mierzoete behandeling, door er orkest- en koorpartijen aan toe te voegen. John Barham schreef het zangarrangement voor een koor van veertien vrouwenstemmen. We weten allemaal hoe dat afliep. Paul McCartney was not amused met de opname.
Let It Be
Voor de achtergrondzang op zijn lieflijke ballad Let It Be nam Paul McCartney zijn vrouw Linda mee naar de sessies. Let It Be is het enige nummer waarop zij te horen is. Linda zong haar partijen in op 4 januari 1970, toen The Beatles als band feitelijk al uit elkaar waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten