My Old Friend: hoe Carl Perkins Paul McCartney hielp rouwen om de dood van John Lennon

In februari 1981 zat Paul McCartney in de AIR Studio's van George Martin op het Caraïbische eiland Montserrat. De zonnige plek leek in niets op de donkere straten van New York waar John Lennon twee maanden eerder was doodgeschoten. Na de moord had McCartney, behoorlijk aangedaan, de sessies voor zijn aanstaande album Tug Of War in overleg met George Martin opgeschort. In februari raapte hij zichzelf bij elkaar om een doorstart te maken. Musiceren en opnemen bleek waarschijnlijk het beste medicijn om zijn verdriet te verwerken.

Ringo, Stanley, Stevie en Carl
McCartney verkeerde in februari van het nieuwe jaar in goed gezelschap. Natuurlijk was hij op Montserrat te gast bij producer George Martin, die de geavanceerde studio eind jaren '70 had laten bouwen en er vanaf 1979 met artiesten neerstreek om albums op te nemen. Dat ook Paul juist daar enkele weken na de verdrietige gebeurtenissen landde, en onder de hoede van George Martin zijn werk weer oppakte, valt goed te begrijpen. Onder de zonnige Caraïbische hemel, in de relatieve anonimiteit en kleinschaligheid van het Britse eiland, was er rust en ruimte om meters te maken. Ook Ringo Starr vloog zuidwaarts, net als bassist Stanley Clarke. Zowel Carl Perkins als Stevie Wonder waren een paar dagen present. Perkins aan het begin van de sessies, Wonder aan het eind.

Op het vliegtuig naar Montserrat
De relatie tussen Paul McCartney en zijn idool Carl Perkins was er eentje die terugging tot in 1964, toen de twee elkaar tijdens een tournee in Engeland ontmoetten. Perkins speelde er dat jaar een serie concerten, samen met zijn Amerikaanse collega Chuck Berry. Hoewel Perkins vooral een goede band opbouwde met George Harrison, had hij ook een prima contact met Paul McCartney. Zodoende ontving Perkins een uitnodiging om op het vliegtuig naar Montserrat te stappen en een paar dagen te komen opnemen. Hij bleef acht dagen en speelde onverwacht een belangrijke rol in het verwerkingsproces van Paul om de moord op John.

Get It
We vinden Perkins' bijdrage op het album Tug Of War terug in het lichtvoetige en aanstekelijke Get It, in de rockabilly-jas die hem als "uitvinder" van het genre zo goed paste.

Carl raakte onverwacht een snaar bij Paul
Toen Carls verblijf er na acht dagen opzat, zocht hij naar een manier om Paul te bedanken. Spontaan schreef hij de avond voor zijn vertrek het nummer My Old Friend, dat hij de volgende ochtend aan Paul voorspelde en -zong. Dat zorgde voor de nodige emoties bij McCartney. Paul begon te huilen en liep naar buiten. Aanvankelijk begreep Carl de reactie niet goed, maar na enige uitleg van Linda bleek hij onverwacht een snaar bij Paul te hebben geraakt: "Linda told me, ‘He doesn’t cry a lot, but you touched him with that song.’ I only meant the song to be from me to him, but it turned out that it sounds like John Lennon is talking to him." Dat mag wat raadselachtig klinken.

Paul nam de tape mee terug naar Engeland

In ieder geval was Paul zo gecharmeerd van het nummer dat hij Carl vroeg nog een dagje te blijven, omdat hij My Old Friend graag samen wilde opnemen. In een uur tijd zong Carl het nummer opnieuw en speelde hij er een extra gitaarpartij bij in. Paul speelde orgel, slaggitaar, drums en bas. Ook voegde hij achtergrondvocalen toe. Hij vroeg Carl of hij de mastertape mee terug mocht nemen naar Engeland om het nummer verder aan te kleden. Ondertussen verloren beide muzikanten elkaar niet uit het oog. In 1993 ging Paul bij Carl langs in Nashville, toen hij tijdens zijn wereldtournee in de buurt was. De twee praatten en maakten muziek, een sessie die zelfs werd vastgelegd op beeld. Ook deelden Paul en Carl nog het podium tijdens het benefietconcert voor Montserrat, nadat het eiland (en de AIR Studio) verwoest was door een orkaan.

Johns afscheidswoorden aan Paul

En hoe liep het af met dat bijzondere nummer My Old Friend? Perkins voegde het uiteindelijk toe aan zijn album Go Cat Go dat in 1996 verscheen. Hij verklaarde dat hij erg content was met het resultaat en dat de song nóg meer voor hem betekende dan zijn eigen legendarische Blue Suede Shoes. Waar zat hem de trots van Perkins en de emotie van McCartney in? Dat had alles met de tekst te maken. Waar Carl Paul had willen bedanken voor het verblijf op Montserrat, gebruikte hij de woorden My old friend, won’t you think about me every now and then? En dat was, zo had Carl van Linda begrepen, exact wat John tegen Paul gezegd had bij het afscheid dat de twee na hun allerlaatste samenzijn in New York namen. Prachtig.