zaterdag 22 mei 2021

Hoe Hey Bulldog tussen de wal en het schip raakte

De koffers voor India waren praktisch gepakt, toen The Beatles op 11 februari 1968 nog een laatste sessie bij EMI hadden. Op zondag nog wel. Dat gebeurde wel vaker, maar het was zeker niet standaard. De reden? Er moest een promo komen voor Lady Madonna. Maar de sessie in Studio 3 leverde iets anders op: de opname van het nummer Hey Bulldog. De opnamen zouden pas jaren later naar buiten komen en laten zien hoe The Beatles een nummer opnamen. 


Voorlopig de laatste sessie
Bijna waren The Beatles on the road to Rishikesh, waar ze binnen een week hun retraite bij de Maharishi zouden starten. John en George zouden op 15 februari met hun vrouwen afreizen. Paul en Ringo volgden vier dagen later met Jane en Maureen. De sessie in Studio 3 zou dus voorlopig de laatste keer zijn dat de mannen bij EMI aan het werk gingen. Het werd een unieke sessie, door de aanwezigheid van de filmcrew. In tien uur tijd, tussen vier uur 's middags en twee uur 's nachts, werd Hey Bulldog geboren. Het hele proces, van de opname tot het mixen, werd in één keer doorlopen. Het verklaart misschien de energie van het nummer en het is precies de manier waarop John Lennon graag werkte.



Bijna de B-kant
Hey Bulldog is voornamelijk een Lennon-nummer, waarvoor John al wat ideeën had rondzingen. Lennon was gedreven, om op die laatste studiodag voor de reis naar India zijn nieuwe nummer nog snel op tape te zetten. Even was er nog sprake van dat Hey Bulldog misschien wel de B-kant van de aanstaande single (Lady Madonna) kon worden. Daarbij zou George Harrisons Inner Light terzijde geschoven worden. Zo ver kwam het niet. Producer George Martin stak daar een stokje voor, door te zeggen dat het hoesje voor de nieuwe single al bij de drukker lag. Dat bepaalde in wezen het lot van Hey Bulldog, dat uiteindelijk pas in 1969 als opvullertje op de soundtrack van Yellow Submarine zou verschijnen.


Bullfrog
Oorspronkelijk zou de song Hey Bullfrog heten, maar de blaf-geluiden waarmee McCartney aan het eind van het nummer mee startte, zorgden ineens voor een switch. Maar zover was het nog niet toen John begin februari thuis begon met het opnemen van demo's, waarschijnlijk weer uitgedaagd door McCartneys Lady Madonna. Lennon startte op mellotron en piano. Op YouTube vond ik niet die eerste take, maar wel een andere vroege versie, waarbij je het nummer hoort ontstaan. We horen John in zijn thuisstudio in Kenwood meezingen met een opname van zichzelf.



"A good song that means nothing"
Op die 11e februari hadden The Beatles tien takes nodig om op spoor 1 de basis voor het nummer neer te leggen. En dan duikt ook de prominente rif op. Het machtige intro dat ons in midtempo het nummer in loodst en eigenlijk de ruggengraat van het nummer zal blijven vormen. John noemde het "a nice lick on the piano, but it's a good song that means nothing". Op spoor 2 wordt vervolgens de zeer creatieve en gedreven baspartij van Paul McCartney toegevoegd. We horen Macca hier toch wel zo'n beetje in z'n finest hour. Ook het extra gitaarwerk van George Harrison kwam dat spoor terecht. Spoor 3 was vervolgens bestemd voor de vocalen, waarvan er ook een aantal op spoor 4 terecht kwamen. Net als de sologitaar van (vermoedelijk) George.



The Dog Presides

Blijft het wel de vraag waarom McCartney tegen het eind van Hey Bulldog (-frog) ineens begon te blaffen. Ik hoorde Jan Cees ter Brugge daarover iets interessants vertellen. Enkele dagen voor de opnamen drumde Paul mee op een Peter Asher-productie voor Paul Jones, waarop ook gitarist Jeff Beck meespeelde, getiteld The Dog Presides. Op dat nummer werd ook het geluid van blaffende honden gebruikt. Het is dus goed mogelijk dat McCartney nog een beetje in die sfeer zat, toen hij besloot het op een blaffen te zetten. Een hilarisch eind van een relatief onbekend, maar geliefd Beatlesnummer.



Beluister de podcast over Hey Bulldog
Laat je meenemen door het opnameproces van Hey Bulldog en Across The Universe door de mannen van Fab4Cast, waarin je precies kunt horen hoe Hey Bulldog track voor track tot stand kwam. Beluister de podcast rechtstreeks online via de link, of via de Mixcloud-app.


7 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind dit echt een topnummer! The Beatles samen op hun best.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind dit echt een topnummer! The Beatles samen op hun best.

    BeantwoordenVerwijderen

  4. Een fijn nummer, Hey Bulldog. Ik vind zelfs: een van de betere. Lekker stoer. In tegenstelling tot bijna iedereen (afgaande op wat ik lees/hoor op internet) vind ik de oorspronkelijke mix beter dan de remix op Yellow Submarine Songtrack uit 1999. De zang van John helemaal aan een kant. Die kon ik op mijn kamertje, op mijn met een krantenwijk gespaarde Sony installatie wegdraaien en dan zelf zingen en luchtgitaar spelen. Tot mijn vader kwam zeggen dat het zachter moest.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad een stoer nummer. Een leuke omschrijving van jouw jeugdherinnering. Ik zie het voor me!

      Verwijderen
  5. Hello, goodbye,

    Voor mij is dit nummer niet tussen de wal en het schip geraakt,
    maar op het schip terecht gekomen.
    Zo vaart dit nummer mijn hele leven mee.
    Zelfs daarna.

    Groet,
    Cornelis.

    BeantwoordenVerwijderen