Hoe Paul McCartney in 1968 anoniem terugkeerde naar Liverpool om Kerstmis te vieren

Het is algemeen bekend dat Paul McCartney de Beatle was die de sterkste band had met zijn geboorteplaats Liverpool en de familieleden die er nog woonden. Zelfs nu is Paul nog regelmatig in Liverpool te vinden, bijvoorbeeld als het gaat om bijeenkomsten in LIPA: het Liverpool Institute of Performing Arts, waaraan hij al jaren verbonden is. Maar ook tijdens zijn jaren als Beatle wist Paul vaak de weg terug te vinden naar de plek waar zijn roots lagen. Bijvoorbeeld in december 1968, om samen met zijn kersverse verloofde de feestdagen door te brengen bij zijn familie. We zetten de klok terug naar december 1968...

New York en Portugal
In het najaar van 1968 krijgt Pauls relatie met de Amerikaanse fotografe Linda Eastman steeds meer vorm. Na bezoekjes over en weer, tussen Londen en New York én zelfs aan Pauls boerderij in Schotland, zoekt het stel in december de zon op in Portugal. Samen met Linda's jonge dochter Heather. Daar vraagt Paul Linda ten huwelijk. Dan volgt er een familiebezoek aan Liverpool, om samen met de familie McCartney Kerstmis te vieren. 

Paul en vader Jim

Rembrandt
Inmiddels is Pauls vader Jim McCartney verhuisd naar een comfortabelere woning aan Baskeryville Road, in het chique Heswall, aan de overzijde van de Mersey. Hij woont er met zijn nieuwe vrouw Angie en stiefdochter Ruth. Paul heeft het huis in 1964, na de succesvolle Amerikaanse avonturen van The Beatles, voor zijn vader gekocht. De nieuwe woning van Jim en zijn gezin, 'Rembrandt' genaamd, is een plek waar Paul met zijn eigen jonge gezin iets anoniemer langs kan komen, ver buiten het centrum van Liverpool, ver buiten het zicht van de pers. En dat is precies wat hij tijdens de kerstdagen van 1968 doet.

Kerst bij Auntie Jin
Het is tijd voor ontspanning, nu The Beatles' White Album eind november is verschenen. En terwijl John en George de pers halen met hun soloreleases (Two Virgins, Wonderwall Music) en er op de burelen van Apple een doldwaze kerstreceptie plaatsvindt, vertrekt Paul naar het noorden, om zijn vader, ooms en tantes te treffen aan het kerstdiner. De festiviteiten vinden plaats in het grootste huis van de familie McCartney, de plek waar alle feestjes altijd plaatsvinden: bij Auntie Jin en Uncle Harry, aan 147 Dinas Lane. Dat is ook waar Paul een aantal jaren eerder zijn 21ste verjaardag viert, die door John Lennon in chaos ontaardt. Maar deze kerstdagen is alles anders. De familie ontmoet elkaar bij de kerstdis, er zijn gesprekken en er wordt, volgens familietraditie, samen gezongen.

Paul met Auntie Jin en Uncle Harry

Een foto als bewijs
Dat zingen vindt die dagen ook plaats op straat, als Liverpudlian Neil Harrison (geen familie) met een groepje vrienden door Heswall loopt. Ze gaan van deur tot deur om traditionele Christmas carols ten gehore te brengen. Als ze aankloppen bij 'Rembrandt', stapt Paul naar buiten met een gitaar om zijn nek. Na het zingen van wat kerstliedjes, vraagt Paul of de zangers even binnen willen komen om op te warmen. Daar gaat het feestje verder, met liedjes van het pas verschenen Beatlesalbum: Rocky Raccoon en Mother Nature's Son. Paul leert Neil zelfs hoe hij Blackbird kan spelen. De laagdrempelige McCartney, die het liefst tussen 'zijn' mensen is...prachtig vind ik het. Lang werd Neil Harrison niet geloofd, als hij vertelde over zijn avonturen met Paul. Totdat de prachtige foto opdook, die Linda maakte.

Fijne kerstdagen en een hele mooie jaarwisseling, lieve trouwe lezers!

BeatlesTalk is terug vanaf 1 februari 2025.

Nieuwe documentaire 'Beatles '64' roept vooral gevoel van traagheid op

Afgelopen week ging de nieuwe documentaire Beatles '64 in première: zowel met een live-event als bij streamingsdienst Disney+ Zo zagen we op de socials foto's en video's voorbij komen van Paul McCartney, Olivia Harrison en Sean Lennon op de rode loper van het Hudson Theatre in New York. Opvallende afwezige was Ringo Starr. De feestelijke bijeenkomst markeerde de release van 'opnieuw een Beatlesdocumentaire' over de manier waarop de band vanaf februari 1964 de Verenigde Staten veroverde. Ik zag de docu en keek er met gemengde gevoelens naar.

Geen nieuwe inzichten
Beatles '64 richt zich specifiek op het eerste bezoek dat The Beatles aan de VS brachten. De documentaire plaatst dat bezoek in groter historisch en cultureel perspectief. Mooi om dat nog eens te zien, maar geen nieuwe inzichten. Het is algemeen bekend (en gedocumenteerd) dat de impact van vier vrolijke en getalenteerde jongens uit het verre Liverpool extra groot bleek in een Amerika dat in diepe rouw was vanwege het verlies van een vermoorde president. Het is ook algemeen bekend dat de opkomst van de massacommunicatie (met name radio en televisie) de populariteit van The Beatles in Amerika nog een extra slinger gaf.

Beelden van de Maysels-brothers
Voor de productie van Beatles '64 vloog Apple grotendeels het team in dat in 2011 verantwoordelijk was voor de George Harrison-documentaire Living In The Material World. Ook nu waren Martin Scorsese en David Tedeschi bij het project betrokken. Net als Paul, Ringo, Olivia en Sean. De film bevat mooie en deels onbekende beelden van de gebroeders documentairemakers Albert en David Maysels, destijds bedoeld voor de documentaire What's Happening! The Beatles in the USA. Die documentaire kwam er in 1964, waarbij een deel van de beelden in 1991 hergebruikt werd voor The Beatles: The First US Visit.

Ringo's krachtige drumwerk
De broeders Maysels kregen in 1964 toestemming The Beatles van dichtbij te volgen. Dat levert prachtige scènes op, die het schrille contrast laten zien tussen de chaotische taferelen tijdens persconferenties, taxiritten en optredens én...aan de andere kant...de vele lange, saaie uren die The Beatles opgesloten in hun hotelsuites moesten doorbrengen. Mooi zijn ook de beelden van twee meisjes die bijna tot de hotelsuite van The Beatles weten door te dringen. Je voelt hun spanning en opwinding. Een ander pluspunt van de documentaire is het fantastisch geremixte live-geluid van The Beatles. Met de huidig AI-technieken zijn de oude opnames ontrafeld en opnieuw in elkaar gezet, waaruit vooral Ringo's strakke en krachtige drumwerk je om de oren vliegt. Het doet je beseffen hoe overrompelend het moet zijn geweest om The Beatles live te horen (als de band niet overstemd werd door het gegil). Tenslotte veerde ik op bij de avonturen van (destijds) muzikant en (daarna) producer Jack Douglas, die nieuwsgierig afreisde naar Liverpool en later het Double Fantasy-album van John en Yoko mocht produceren.

Orkaan
Toch is er een grote 'maar' aan deze documentaire. Hij is uitermate traag, de scènes zijn te langdradig en er zijn te veel platgetreden paden en soms wat ongemakkelijk te aanschouwen interviews, waarbij de emoties van talking heads wel erg dicht aan de oppervlakte liggen. Het roept bij mij een 'belegen gevoel' op, van een documentaire die ons juist had moet laten zien in welke orkaan The Beatles terecht waren gekomen. Die orkaan veranderde telkens in een saai briesje, dat me deed verlangen naar de aftiteling. Omdat ik het allemaal wel gezien had.