Over de grote vakantieavonturen van de jonge George Harrison en Paul McCartney

Zo midden in de zomer is het altijd fijn om reisverhalen te schrijven. Het wordt hier stil in de stad. Iedereen vliegt uit en geniet van twee of drie welverdiende vakantieweken. Deze week moest ik ineens denken aan een ontzettend leuk reisavontuur dat Paul McCartney en George Harrison als jonge jongens beleefden. Hoewel beide Beatles later de meest complexe onderlinge relatie kregen, waren zij juist de oudste vrienden binnen de band. Twee vrienden die in de zomer van 1958 samen op de bonnefooi, al liftend, op vakantie gingen. Het werd een aandoenlijk avontuur.

Mogen wij onze tent bij uw boerderij opzetten?
Vijftien en zestien jaar jong waren George en Paul toen ze het plan opvatten om samen op pad te gaan. De jongens belandden al liftend vanuit Liverpool in het plaatsje Harlech, pittoresk gelegen in Snowdonia National Park in Wales. Hemelsbreed streken ze zo'n 120 ten zuidwesten van Liverpool neer. Paul en George keken wat rond in Harlech en vroegen tenslotte bij een boerderij of ze hun tentje op mochten zetten op het land van de boer. John Brierley, de toen zestien jaar oude zoon in het gezin, herinnerde zich dat Paul en George zich installeerden in een gammel tentje. 's Avonds goot het van de regen en de vrouw des huizes besloot de arme tieners een slaapplek in een huisje op het erf aan te bieden.

Paul (midden) en George met vermoedelijk één van de familieleden

Buddy Holly en Little Richard op de gezinspiano
De jongens, die geen cent te makken hadden, maakten dankbaar gebruik van de gastvrijheid van de Welshe boerenfamilie. Ze sliepen in een tweepersoons bed en mochten kostenloos meeëten. Zoon John en zijn jongere broer Bernard vonden het wel gezellig, met twee leeftijdsgenoten over de vloer. Hij herinnert zich hoe Paul en George op zijn gitaar speelden, waarbij de linkshandige Paul de gitaar om moest draaien. Ook de piano werd volop bespeeld. Paul deed zijn best op een Little Richard-imitatie en vooral ook op het nummer Think It Over van Buddy Holly, dat nét verschenen was. Dat moet ongeveer zo hebben geklonken die zomer: [filmpje]

Snooker en Skiffle
In de muziekkamer stond tevens een biljart. Terwijl Elvis' eerste elpee Rock 'n' Roll onophoudelijk uit de speakers van de draaitafel knalde, speelden de broers eindeloos snooker met hun logés. John Brierley maakte zelf deel uit van een skifflegroepje, The Vikings genaamd. Hij besloot Paul en George mee te nemen naar een optreden in de plaatselijke Queens Hotel Pub. Daar mochten Paul en George, met geleende gitaren, een paar liedjes met de band meespelen. Het hotel staat er tot op de dag van vandaag, hoewel het een desolate indruk wekt. Het is vast niet één van de reguliere oorden die door fans in het voetspoor van The Beatles bezocht worden. Maar wie deze zomer in de buurt is, gaat natuurlijk een kijkje nemen!

Queens Hotel, Harlech - Wales

De vakantie in Wales smaakte naar meer
Hoe en wanneer Paul en George weer in Liverpool belandden, vertelt de geschiedenis niet. Wel hadden ze de vrijheid geroken en besloten ze een jaar later, in de zomer van 1959 opnieuw samen op pad te gaan. Ditmaal werden er heel wat meer kilometers afgelegd. Bij vertrek op zaterdag 15 augustus was het plan om dwars door Engeland te reizen. Het stel besloot eerst naar Sandy Bay Holiday Camp Exmouth in Devon te liften. Dat was de plek die George kende van een aantal vakantietripjes die de Harrisons naar de Engelse zuidkust hadden gemaakt. In hun rugzakken duwden ze een handdoek, zwembroeken, twee setjes kleding, een tandenborstel en tandpasta, een kam en haarvet. Ook de gitaren gingen mee. Net als een camera, sigaretten en 2 pond 10 per persoon. Al liftend legden ze de eerste dag ruim 300 kilometer af. Een hele prestatie, als je bedenkt dat er nog geen snelweg in Engeland te vinden was in die tijd.

Een teken van leven voor het thuisfront
Eenmaal aangekomen in Exmouth schreef George een ansichtkaart aan zijn moeder:

Dear Mum,

We arrived here at 12.30 p.m. (Sunday) after an easy days hitching. 

We left Pauls at 8.0, and stayed Bed + Breakfast at RADSTOCK (Just further past “The Red Lion”). Left there at 8.30, and here we are. Everybody today was surprised to see that we had got that far in a day. Pretty good. We might nip off to TORQUAY tomorrow, and then who knows where we might get to after that? We have been laughing on the way down at things, especially at the women whos house what as how we stayed at. I will send more cards on our travels

Cheerio for now

George + Paul

Spaghetti en rijstepap uit blik
In een interview vertelde George dat hij in Radstock met Paul in de avondschemering een dame aansprak, met de vraag of zij een slaapplek voor hen wist. De vrouw nodigde de twee jongens bij haar thuis uit, gaf ze een bed en een ontbijt en hielp ze de volgende ochtend weer op weg. De jongens hoefden niets te betalen. Toen ze even uitrustten in een pub, onmoetten Paul en George een dronken man, die zich voorstelde als Oxo Whitney. Het was John Lennon die, vele jaren later, deze Oxo Whitney ten tonele voerde in zijn boek A Spaniard in The Works vol kolderieke onzinverhalen en woordgrappen. Hij liet zich inspireren door het verhaal van George en Paul. Volgens George passeerden de twee op weg naar het zuiden de plaats Paignton, niet ver van het grotere Torquai aan de Engelse zuidwest-kust. Het stel voedde zich door blikjes Smedley's spaghetti en Ambrosia rijstepap van de plaatselijke levensmiddelenwinkel, te verwarmen op een piepklein brandertje.

Verbrande billen
In Paignton was het geld op, dus sliepen Paul en George op het strand. Eenmaal in Noord-Devon namen ze de veerboot naar Wales, op weg naar Pwllheli, waar Paul een kennis had die in één van de Butlins vakantieparken werkte. De vrienden meldden zich in Chepstow bij de politie, om te vragen of ze in een cel mochten overnachten. Ze werden weggestuurd. Uiteindelijk belandden ze, met permissie, op één van de harde banken in het plaatselijke voetbalstadion. Paul en George doorkruisten Wales deels door mee te rijden met een vrachtwagen. Zittend op de accu verbrandde Paul zijn achterwerk toen de rits van zijn broek sluiting maakte met de batterij. Het weer en de financiële voorraden werden er niet beter op en al liftend, dwars door Snowdonia, moesten de avonturiers het 28 uur zonder eten stellen.

Te laat thuis
Eenmaal aangekomen in het Butlin's vakantiepark, kostte het enige moeite om, als inbrekers, binnen te komen. De jongens hadden geen rode cent en mochten zodoende niet blijven. Dus zetten ze koers naar Harlech, naar het vriendelijke boerengezin waar ze het jaar daarvoor zo gastvrij waren ontvangen. De ontvangst bleek nu niet minder hartelijk. Paul en George verbleven nog drie nachten bij de Bierleys en zetten uiteindelijk weer koers naar Liverpool. George moest 22 augustus terug zijn voor een optreden met het Les Stewart Quartet. Dat optreden miste hij, omdat het vinden van een lift terug naar Liverpool moeizamer bleek dan gedacht. Het leven van lifters gaat niet altijd over rozen.