Hoe Ticket To Ride The Beatles weer een stap verder in hun creatieve proces bracht

Een paar weken geleden schreef ik over de enige single in de platencollectie van mijn ouders. Op de B-zijde stond Yes It Is. Een toch wat obscuur, maar zeer interessant liedje dat eigenlijk altijd in de schaduw is blijven staan bij de A-zijde van de release waar het deel van uit maakte. Deze week draai ik de single uit 1965 om en luister ik nog eens goed naar Ticket To Ride. Een nummer dat eigenlijk best lastig met andere Beatlesliedjes te vergelijken is. Het nummer lijkt qua stijl en aanpak een enorme stap voorwaarts, wanneer je het vergelijkt met wat The Beatles daarvoor deden.

Het waren productieve dagen in Studio 2

Ticket To Ride was de eerste Beatlessingle van het nieuwe jaar. Het nummer kwam in Engeland uit op 9 april 1965; in Amerika met Pasen. Dat was 10 dagen later. Een maand of twee eerder werd het opgenomen in de EMI-studio's aan Abbey Road. Die studio's werden overigens pas in 1970 omgedoopt tot Abbey Road Studios, na het verschijnen van het laatste, gelijknamige Beatlesalbum dat er opgenomen werd. Op maandag 15 februari 1965 streken The Beatles neer in Studio 2 om te werken aan een nieuw nummer dat voornamelijk door John Lennon geschreven was. De sessie begon 's middags om half drie. Tegen kwart voor zes stond het nummer op de band en hoefde het alleen nog maar afgemixed te worden. 's Avonds werd er nog gewerkt aan Pauls Another Girl en I Need You, dat door George geschreven was. Het waren nog steeds enorm productieve dagen in Studio 2.

Februari 1965, bij de EMI Studio's aan Abbey Road

Het Engelse publiek kreeg op 3 april de primeur
De groep werkte in die periode aan de soundtrack bij hun tweede speelfilm Help! Dagelijks moesten er meters gemaakt worden, want op 23 februari zouden de opnames voor de film starten. Overigens had Help! aanvankelijk de werktitel Eight Arms To Hold You. De band playbackte op zondag 28 maart drie nummers voor het televisieprogramma Thank You Lucky Stars in de Alpha Television Studios in Birmingham. Op 3 april werd de opname uitgezonden en kreeg het Engelse publiek Eight Days A Week, Yes It Is en Ticket To Ride te zien. De laatste twee nummers moeten haast wel een primeur geweest zijn; de single was nog nét niet uit.

Paul, George, Ringo en John bij de repetitie op zondag 28 maart 1965 bij Thank You Lucky Stars

Ringo liet de drums achter de tel hangen
Ticket To Ride was best een interessant nummer, zeker voor die tijd. Na het welluidende gitaarintro dat George Harrison op zijn 12-snarige Rickenbacker speelde, worden we door Ringo Starr meegenomen in een heel bijzonder ritme. Het is geen beat die rechttoe-rechtaan gespeeld wordt, maar een ritme dat met een lome 'feel' haast achter de tel de riff van Harrison volgt. De drums hangen als het ware in het nummer. Onderstaand filmpje legt de samenhang tussen de gitaarrif en het ritme uit. [filmpje]

Eén van de meest inventieve ritmes op een Beatlesnummer
Het drumwerk op Ticket To Ride mag zeker tot de meest inventieve ritmes gerekend worden die Ringo in zijn bestaan als Beatle speelde. Het was overigens Paul McCartney die claimde dat hij Ringo op het idee had gebracht. George Harrison had echter een andere versie van het verhaal. Hij vertelde ooit dat hij geïnspireerd werd door de manier waarop John Lennon het intro ritmisch speelde. Daar verzon hij de bekende gitaarmelodie bij. Dat inspireerde Ringo Starr vervolgens tot de bijzondere drumpartij. Ik moet zeggen dat het aannemelijk klinkt! In dit leuke filmpje is Ringo, jaren later, in gesprek met Dave Stewart (ex-Eurythmics) en analyseert het tweetal het originele ritme van Ticket To Ride. Stewart vertelt dat menig drummer met wie hij speelde moeite had om die trage drum-feel goed te spelen. [filmpje]

Ritmisch gebeurt er van alles in Ticket To Ride
Ritmisch gebeurt er nog meer in dit nummer. Hebben de coupletten en refreins hetzelfde typische, hinkstapsprong-achtige ritme, in de bridge (I don't know why she's riding so high) gaat het ineens verder in dubbel tempo. In de break valt het ritme weer terug en bij het outtro (My baby don't care) komt er tenslotte een swingende tweekwartsmaat bij, die verdwijnt in de fade-out. Als luisteraar worden we door Ringo hierdoor eigenlijk continu bij de les gehouden. McCartney zei daarover in zijn biografie Many Years From Now:

I think the interesting thing was a crazy ending: instead of ending like the previous verse, we changed the tempo. We picked up one of the lines, 'My baby don't care,' but completely altered the melody. We almost invented the idea of a new bit of a song on the fade-out with this song; it was something specially written for the fade-out which was very effective but it was quite cheeky and we did a fast ending. It was quite radical at the time.

Ringo in zijn element, 1965

Ticket To Ride was een instant hit

De nieuwe Beatlessingle sloeg aan. In Engeland schoot Ticket To Ride direct naar de eerste positie van de hitparade, om daar drie weken te blijven staan. In Amerika werd de song ook nummer 1. Daar hield het nummer het slechts een week op de hoogste positie uit. Het was ook één van de weinige Beatlesnummers die langer dan 3 minuten duurden. The Beatles speelden Ticket To Ride veelvuldig live in 1965, onder andere tijdens hun concerten in de Hollywood Bowl en tijdens het legendarische optreden in Shea Stadium voor ruim 55.000 uitzinnige fans. Dat was op 15 augustus van dat jaar. De opname laat zien en horen dat The Beatles zelfs onder de erbarmelijke omstandigheden, waarbij ze zichzelf nauwelijks hoorden, in staat waren het nummer zuiver te spelen. Het was schreeuwen -en rennen- voor je leven. [filmpje]