Hoe we de trompetsolo van Penny Lane overal in de popmuziek terugvinden

Ha, daar heb je weer een Penny Lane-trompetje! Hebben jullie dat ook wel eens gedacht of gezegd terwijl je naar de radio luisterde of Spotify aan had staan? Je hoort een willekeurig popnummer, dat vaak al een beetje een sixties-achtige sfeer heeft, met een drijvende piano of een klavecimbel. Op driekwart komt de onvermijdelijke solo en dan is er ineens die piccolotrompet uit Penny Lane. Voor de blog van deze week leek het me leuk om eens aantal van die liedjes op een rij te zetten. Zeker om ook een beetje in de Sgt. Pepper-sferen te blijven, met het oog op de spectaculaire jubileumeditie van het album die deze week gaat verschijnen. Maar goed, op zoek naar de Penny Lane-trompet in andere liedjes dus. Een makkie, dacht ik eerst. Ik schud er zo tien uit mijn mouw. Maar dat bleek toch tegen te vallen. Die liedjes zijn er volop hoor, maar ze overkomen je...en ze vervliegen weer. Je zou er een lijstje van aan moeten leggen.

Opnames voor de clip van Penny Lane

De noten van de Penny Lane-solo vliegen je om de oren
Trompetten zijn er natuurlijk volop te horen in de popmuziek, dat is niet het punt. Maar het gaat mij om die kenmerkende hoge, staccato gespeelde partij. Een melodie waarbij de korte, snelle barokke noten je om de oren vliegen. Zo eentje als trompettist David Mason op 17 januari 1967 met aanwijzingen van Paul McCartney in de Abbey Road Studio's opnam. Ik schreef er onlangs wat over in een blog over The Beatles en het gebruik van blazers.

David Mason speelde de solo op Penny Lane

Vrolijk en statig
In Penny Lane barst die trompet ineens los. Het tilt het toch al sterke nummer naar een nog hoger plan. De extatische melodie geeft Penny Lane iets vrolijks en statigs tegelijk. Die trompetsolo was een gouden vondst van Paul McCartney toen hij met Kerstmis 1966 Bachs Tweede Brandenburger Concert op de televisie zag en soortgelijke klanken hoorde. Die mooie vondst inspireerde de afgelopen decennia menig liedjesschrijver en arrangeur om iets soortgelijks te doen. Luister maar mee.


The Thamesmen: Cups and Cakes
Op deze wat obscure track van The Thamesmen, de voorloper van The Spinal Tap, is de Bach-trompet prominent aanwezig. Zowel in het intro als in de solo. Het deuntje van in totaal anderhalve minuut staat helemaal in de traditie van de jaren '60. Het was Michiel Tjepkema van de Fab4Cast die me met mijn zoektocht hielp en dit liedje aandroeg. Hij schreef me dat het nummer uit 1968 stamt en dus heel goed op Penny Lane gebaseerd kan zijn. [filmpje]

Phil Lynott: Old Town
In 1982 bracht Thin Lizzy-frontman Phil Lynott, god hebbe zijn ziel, The Philip Lynott Album uit. Op deze soloplaat stond het nummer Old Town. Een ijzersterke compositie en productie waarin Lynott over zijn liefdesverdriet zingt. In 1999 coverde de Ierse band The Corrs het nummer tijdens hun MTV Unplugged-sessie. Ook verscheen Old Town nog op een studioalbum van de band. Het origineel blijft natuurlijk het mooist. Luister even mee hoe vanaf 2:16 de prachtige trompetsolo klinkt. [filmpje]

New Kids On The Block: Tonight
Er was helaas geen ontkomen aan in 1990. The New Kids On The Block waren overal. De Amerikaanse jongensband, een volledig bedacht en strak geproduceerd concept, bestormde de hitlijsten met single na single. Met het liedje Tonight, dat ongeveer elk cliché uit de popmuziek in zich heeft, scoorden de vijf jongens ook een grote hit. Al op 1:09 is daar de eerste riedel uit Penny Lane te horen.Verder hoor ik overigens een intro dat aan Bungalow Bill doet denken, violen uit Eleanor Rigby, de bekende omlaaglopende akkoordprogressie uit Michelle (niet dat The Beatles daar het alleenrecht op hadden), een couplet-refrein-overgang die sterk geïnspireerd lijkt op Lucy In The Sky With Diamonds en nog zoveel meer. Vanaf 2:38 is er weer ruimte voor de trompet. Beluister het nummer nog maar eens! Het is slim gedaan, maar ook wel een beetje plastic allemaal. [filmpje]

Tears For Fears: Sowing The Seads of Love
In dezelfde periode als die van de New Kids ging het er aan de andere kant van de Atlantische Oceaan toch wel wat smaakvoller aan toe. De Britse Band Tears For Fears kwam met het album The Seeds Of Love waarvan de bijna gelijkname single een wereldwijde hit werd. Het nummer was een openlijk muzikaal eerbetoon aan The Beatles. Erg smaakvol gedaan, vind ik, omdat de band er ook haar eien geluid mee wist te behouden. Tears For Fears schreef het nummer trouwens in de aanloop naar de Britse parlementsverkiezingen van 1987. De zin Politician granny with your high ideals, have you no idea how the majority feels? was een boodschap regelrecht aan het adres van Margaret Tatcher. Op 3:13 verwelkomen we de Penny Lane-trompet. [filmpje]

Michael Bublé: Haven't Met You Yet
En dan is er nog de Canadese crooner Michael Bublé die in de zomer van 2009 Sky Radio veroverde met dit gladgeproduceerde niemendalletje dat eigenlijk ook een aaneenschakeling van muzikale clichés is. Het geeft niet, velen hebben er vast van genoten, maar bijzonder was het ook niet. Het drijvende piano'tje doet je vermoeden dat we uit moeten komen bij een trompetsolo. Je voelt het als het ware aan je water. En inderdaad! Op 2:14 is daar de modulatie én de trompetsolo. We kennen het concept inmiddels, kom er maar in Michael: [filmpje]

Welke voorbeelden zijn er nog meer?
Heel erg benieuwd ben ik naar jullie voorbeelden van de Penny Lane-trompet in de popmuziek. Vul me aan en verras me met jullie voorbeelden. De Penny Lane-solo....hij werd vaak gekopieerd, maar ook geëvenaard....? Wat vinden jullie?