zaterdag 29 april 2017

Schatgraven naar zeer bijzondere film- en geluidsopnames van de jonge Beatles

Als Beatlesfans hopen we altijd dat er plotseling schatten opduiken. Schatten waar we het bestaan niet van wisten. Geluidsopnames die decennia op een Liverpoolse zolder zijn blijven liggen, foto's die we niet kennen, filmbeelden die we nog nooit zagen. Waarom vinden we dat nu zo fascinerend? Misschien omdat de beelden en geluiden ons weer een beetje dichter bij het bijzondere verhaal van The Beatles brengen. Ons inzicht verschaffen in hoe alles toen was, klonk en er uitzag. Ons een inkijkje geven in het verhaal dat we zo graag "live" als toeschouwer hadden meegemaakt. Hoe dan ook: we willen alles weten. Alles.

Samen op het dak van het schuurtje in Paul McCartneys tuin
Recent doken er twee oude films op, die in het Liverpool van de jaren '50 gemaakt waren. Eerst was er een prachtige historische film uit 1958, opgenomen op het terrein dat zich pal achter het huis van de familie McCartney aan Forthlin Road bevond. Er was daar een politieschool gevestigd. Toen wij Pauls huis in Liverpool bezochten, vertelde de gids dat John, Paul, George en Pauls jongere broer Mike regelmatig uit het slaapkamerraam hingen, om te kijken wat er op het terrein gebeurde. Vaak werd er getraind met honden of paarden. De bevriende tieners keken vol interesse toe. Daarbij klommen ze ook wel eens op het dak van het schuurtje dat in de achtertuin stond. Eens per jaar vond er een groot evenement plaats op dat politieterrein. In het boek Many Years From Now vertelde Paul aan zijn biograaf Barry Miles: We used to sit on the concrete shed in the back yard and watch the police show every year for free.

Paul rond 1956/57 met zijn eerste gitaar, in de tuin van 20 Forthlin Road

Mike McCartney: absolutely unbelievable!
De Liverpoolse historicus Peter Hodgson ontdekte de oude film van het evenement, kwam er achter dat de beelden in 1958 geschoten waren en ging dingen combineren. In 1958 woonde Jim McCartney met zijn zoons Paul en Mike op nummer 20 in de achterliggende straat. Op de film komt kort de achterzijde van dat huis in beeld. Peter ontdekte 4 of 5 personen, hoog, zittend op het dak van het schuurtje. Met bonzend hart liet hij de beelden aan Mike McCartney zien, die bevestigde dat het haast niet anders kon dan dat hij daar had gezeten, samen met John (17), Paul (net 16), George (15) en wellicht ook met jeugdvriend Pete Shotton. It's bloody mad, fascinating and absolutely unbelievable, aldus Mike. Want het zouden de vroegste filmbeelden van The Beatles (toen nog The Quarrymen) zijn. Beatlesbiograaf Mark Lewisohn mailde de Liverpoolse historicus met de woorden: What a find!


Wij Beatlesfans vinden dit sensationeel
Nou, laat maar eens zien dan, zul je denken. In deze korte montage van de Liverpool Echo, zien we de jongens (met witte shirts) op het dak van het schuurtje in de achtertuin van Forthlin Road zitten: [filmpje]. Niet lachen....wij Beatlesfans vinden dit sensationeel. ;-)




Hoe zagen John, Paul en George er in die tijd uit? Om antwoord op die vraag te krijgen, hebben we alleen deze foto, die een paar maanden later gemaakt werd, op 20 december 1958. De drie speelden op de receptie ter ere van het huwelijk van Georges oudere broer Peter.



Filmbeelden van een 12-jarige Paul
Na zijn bijzondere vondst speurde Peter Hodgson nog verder. Deze maand deed hij een nieuwe vondst. Filmbeelden die nog ouder waren, waarop een 12-jarige Paul McCartney te zien zou zijn. Mét zijn Mother Mary. Ook weer als toevallige passant of figurant in het Liverpoolse leven van alledag. In de film, getiteld Liverpool Trams: Green Goddesses Remembered (circa 1955) is op een gegeven moment een scène te zien die opgenomen werd in East Prescot Road. Dat was in de wijk waar Pauls Aunti Jin (bezongen in het nummer Let 'Em In) en Uncle Harrie woonden. In die scéne is op 29:25 een jongen van een jaar of 12 te zien, die een opmerkelijke gelijkenis vertoont met de jonge Paul McCartney. Achter hem zit een vrouw die veel weg heeft van Mary. Ze zijn amper een seconde in beeld. Paul zou zijn hele leven 'iets' houden met het reizen per bus of tram. Daarover wil ik graag nog eens wat schrijven. Hierbij de scène uit het bijzondere [filmpje]:



De enige filmbeelden van Mary McCartney?
Ook hier deed Mike McCartney zijn zegje. Hij vertelde dat het gezin inderdaad regelmatig de tram pakte om naar Auntie Jin en Uncle Harrie te gaan. Als dat mijn moeder is, dan is dat de enige film waarin ze ooit is vastgelegd, aldus Mike. Hij noemde het een bijzonder toeval dat de film precies opdook in de week waarin hij zijn album Woman uit 1972 opnieuw uitbracht. Met zijn moeder op de cover:


Mary McCartney op de hoes van Woman, als zuster (niet als non) in Liverpool

De dag waarop John en Paul elkaar ontmoetten
De ontdekking die mij zelf eigenlijk het meest 'deed' was die van een geluidsopname van 6 juli 1957. Het was de dag waarop John Lennon met zijn bandje het jaarlijkse tuinfeest van St. Peter's Church opluisterde. De scène is vaak beschreven en (geromantiseerd) verfilmd en tot in de jaren '90 wisten we niet dat er geluidsopnamen van dat optreden waren. Ik vond die ontdekking persoonlijk een sensatie. We weten dat Paul McCartney die dag op het grasveld stond en John met zijn bandje gadesloeg. Diezelfde dag werden ze officieel aan elkaar voorgesteld. Luister naar fragmenten van de opnames. Dit hoorde Paul McCartney toen hij naar John Lennon stond te kijken: [filmpje]




Een toevallige ontdekking
De opnamen waren toevallig gemaakt door ene Bob Molyneux. In 1994 ontdekte de gepensioneerde politieagent dat hij nog in het bezit was van een tape met daarop twee nummers die 's avonds door John Lennon en zijn bandje gespeeld waren: Puttin' On The Style (een skiffle-klassieker in de versie van Lonnie Donegan) en Baby Let's Play House van Elvis Presley.

De tape en recorder die geveild werden

Waarom verschenen de opnames niet op de Anthology-cd's?
De tape werd in 1994 door Sotheby's geveild en brachten een bedrag van 78.000 pond op. EMI kocht de band, met het plan om de opnames toe te voegen aan het prestigieuze Anthology-project. Vreemd genoeg werd besloten de twee liedjes niet aan de release toe te voegen. De reden? De opnames waren te slecht van kwaliteit. Nou en? denk ik dan. Het gaat toch om de historische sensatie? Ik blijf het een raar verhaal vinden. Het schijnt dat Yoko Ono momenteel in het bezit is van de tape. Hopelijk komen de volledige opnames nog eens voor het publiek beschikbaar. Wie weet welke schatten er de komende jaren nog meer opduiken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten