Over Bertolf, Beatles en Bezieling

Een tijdje geleden kwam ik op YouTube een filmpje tegen van Bertolf. Veel lezers zullen zijn naam kennen. De muzikale alleskunner toert op dit moment met zijn band Her Majesty langs de Nederlandse theaters met het zeer succesvolle programma Déjà Vu. Met adembenemende precisie spelen Bertolf en bandleden het beroemde Crosby, Stills, Nash & Young-album. De bijbehorende verhalen over de totstandkoming van de legendarische plaat maken de avond compleet. De tour borduurt voort op het concept dat de Zwollenaar met het Beatles-album Abbey Road op de planken zette. Dat is alweer enkele jaren geleden. Bertolf Lentink en The Beatles...een gouden combinatie. Niet alleen omdat Bertolf het repertoire van The Fab 4 zo goed kan spelen, maar vooral omdat hij het met zijn hart doet. En als virtuositeit en oprechtheid hand in hand gaan, dan heb je als luisteraar niets meer te wensen.

Bertolf Lentink

Het hart wil ook wat

Als Beatlesfans hébben wij daarom iets met Bertolf Lentink. Misschien wel omdat het juist altijd de muziek en de verhalen zijn die centraal staan. Verder wordt alles ontdaan van alle opsmuk. Geen Beatleskostuums, geen uitgesproken decors en ook geen authentieke instrumenten, die pre-cies qua type en serienummer overeenkomen met die éne gitaar die John Lennon op dat éne nummer speelde. Overeind blijft het vakmanschap en het speelplezier van Bertolf en band. De bezieling. De manier waarop de muzikanten echt ín de nummers kruipen. Er gaat een soort 'weten' van hen uit, onder welke omstandigheden en met welke intentie de nummers geschreven zijn. Het zijn juist deze elementen die mij als luisteraar raken. Stiekem méér dan wat The Analogues, hoe knap en geweldig ook, op dit moment doen met Sgt. Pepper. Het hart wil ook wat.

Her Majesty: Back to Abbey Road

Gegrepen door de muziek en het verhaal

De bezieling van Bertolf en Her Majesty spreekt voor mij uit een speciaal nummer dat tijdens het theaterprogramma Back To Abbey Road gespeeld werd. De enige eigen compositie van de avond, getiteld This Is How The World Began. Een Beatlesachtige song die speciaal voor de voorstelling geschreven werd. Het is een liefdevolle ode aan The Fab 4. Op de achtergrond werden foto's geprojecteerd van bezoekjes aan bijzondere plekken in Liverpool en Londen. Zo zagen we Bertolf als tiener met, vermoedelijk, zijn vader op de trappen van de Abbey Road-studio's staan. Het waren deze beelden en klanken die me kippenvel bezorgden. Vanwege de herkenbaarheid. Hebben we allemaal niet zo'n zelfde soort ontdekkingsreis naar The Beatles achter de rug? De platen, de plekken, de manier waarop we gegrepen werden door de muziek en het verhaal. Geniet even mee: [filmpje]

De details namen mij als luisteraar mee

Wanneer ik terugdenk aan Bertolfs theaterprogramma Back to Abbey Road, waarvan ik de show in Zutphen bijwoonde, dan zijn me nog meer dingen bijgebleven. Prachtig vond ik de grote zwart wit-foto's die tijdens het spelen van de liedjes achter de band werden geprojecteerd. Beelden uit de studio's destijds, die precies de sfeer van het nummer versterkten. Met zorg bij elkaar gezocht. Fijn vond ik ook de verhalen die Bertolf en zijn bandleden tussen de nummers vertelden. Het waren daarbij de details die mij als luisteraar meenamen, waardoor ik het betreffende liedje nog weer eens heel intensief doorleefde. Hoe bekend het me ook was. Muziek en verhalen versterkten elkaar hier overduidelijk.


Wat raakte Bertolf zelf het meest?
Ik vroeg Bertolf welke nummers hem zélf het meest raakten, tijdens het spelen. Hij vertelde me: Something is een song die mij bij het spelen altijd naar de keel grijpt. Omdat het gewoon de allerbeste song ooit geschreven is, denk ik. Na de pauze had ik dat altijd heel erg met Isolation van Lennon. Vooral naarmate ik de situatie van John beter kon inschatten door er over te lezen: het feit dat z'n telefoon werd afgetapt, het gevoel dat hij constant in de gaten werd gehouden. En natuurlijk ook het isolement dat veroorzaakt werd door zijn roem. [filmpje]

Hoe zou het ideale Beatlesalbum uit 1971 er uit hebben gezien?

Het unieke aan Back To Abbey Road vond ik overigens de opzet van het tweede deel van het programma. Nadat vóór de pauze het hele Beatlesalbum van A tot Z gespeeld was, keerden de muzikanten met een interessante vraag terug op het podium. Die vraag luidde: hoe zou de ideale Beatlesplaat er uit hebben gezien als John, Paul, George en Ringo in 1971 gewoon door waren gegaan als band? Als ze hun zakelijke en persoonlijke meningsverschillen op dat moment hadden kunnen overbruggen en verder waren gegaan met muziek maken? Bekijk dit fragment waarin Bertolf over die gedachte vertelt. En beluister vooral ook de versie van Maybe I'm Amazed die de band vervolgens speelt. Over bezieling gesproken! [filmpje]

De ijzersterke Beatlesplaat die er niet meer kwam

Individueel leverden de vier begin jaren '70 hele sterke albums af, misschien wel de beste uit hun solocarrière. Wat gebeurt er als je het mooiste van die toch al prachtige elpees op één plaat zou zetten? Hoe zou dan dat fictieve album, toepasselijk Imagine genaamd, hebben geklonken? In een interview met Bertolf las ik dat de keuze voor de nummers niet meeviel. Kill your darlings. Je hebt al snel te veel materiaal. Maar de selectie van het vroege solowerk die ik als toehoorder voorgeschoteld kreeg, was adembenemend. En ik begreep hem. Er zaten nummers bij die ik nog nooit live had gehoord. Fascinerend en ontroerend. De McCartney-strot van Bauke Bakker verdient daarbij een speciale vermelding.

"Imagine"

(1971)

1. Instant Karma
2. Isn't It A Pity
3. Dear Boy
4. Maybe I'm Amazed
5. It Don't Come Easy
6. Isolation
7. Wah Wah / Too Many People / How Do You Sleep
8. Imagine
9. Back Seat Of My Car
10. Love

En nu... een avondvullend programma over McCartney als songwriter?

Na Back To Abbey Road vertelde Bertolf in zijn theaterprogramma Bloedlijn over de muzikanten en de liedjes die hem als muzikant gevormd hebben. En nu is er dan het zeer succesvolle Crosby, Stills, Nash & Young-programma. Beste Bertolf, volg je eigen pad en je eigen hart, maar wat zou het mooi zijn als je eens een theaterprogramma maakt rond het vakmanschap van Paul McCartney als songwriter. Met daarin een dwarsdoorsnede van liedjes uit de lange carrière van onze Paul. Liedjes die bijzonder zijn, om hoe ze compositorisch in elkaar zitten, om de omstandigheden waarin ze gemaakt zijn. Om McCartneys creativiteit en vernieuwende kracht. De Magie van McCartney, zeg maar. Jij kunt die liedjes spelen en jij kent de verhalen. Jij bent de man.

Mag deze er dan ook in? [filmpje]