Een bed op zolder, met een stapel gouden platen eronder: Paul McCartneys jaren aan Wimpole Street

Allemaal een heel gelukkig nieuwjaar, Beatle People. Ik hoop dat de meesten van jullie terug mogen kijken op een ontspannen kerstvakantie, met wat ruimte om te genieten van mooie muziek, documentaires, podcasts, magazines en boeken. Tenminste, dat zijn voor mij altijd wel ingrediënten die de kerst extra kleur geven. Voor BeatlesTalk betekent het inluiden van 2023 alweer het achtste jaar waarin deze blog bestaat. En als ik het goed heb, nadert Fab4Cast ook een jubileum. Wat is het mooi om te merken dat velen van jullie ook al zo lang met ons meelezen en -luisteren. Ik ben benieuwd wat 2023 ons voor nieuwe avonturen gaat brengen!

Weet je nog? In maart vorig jaar waren we met Fab4Cast zomaar een dag in Londen. Nou ja, niet zomaar. Ons hoofddoel was het bezoek aan de Paul McCartney-expositie The Lyrics in The British Library, maar we besloten die dag om er nog een paar Beatles-locaties aan toe te voegen. Dat plan bracht ons in de wijk Marylebone en in het bijzonder bij het huis aan Wimpole Street 57. De plek waar Paul McCartney enige tijd woonde, bij de familie van zijn toenmalige vriendin, de actrice Jane Asher.

Kale wanden
Hij vertelt er liefdevol over, in zijn boek The Lyrics. Hoe de woning van de Ashers voor hem een huiselijker alternatief was voor de flat aan Green Street 57. Die plek huurde Brian Epstein voor The Beatles in het najaar van 1963, toen de band steeds vaker en langduriger in Londen moest zijn. Maar McCartney vond het er niet gezellig. Een mannenhuishouden met kale wanden. Hij sprak erover en ontving prompt een uitnodiging van Janes ouders om hun zolderkamer te betrekken. Er was ruimte genoeg in het statige herenhuis, dat een langere traditie kende in het huisvesten van armlastige musici. Waarschijnlijk mensen aan wie Janes moeder Margaret hoboles gaf in het souterrain van de woning. Eén van haar studenten, niet armlastig, wel leergierig, was overigens George Martin. 

Jane Asher poseert in haar slaapkamer
aan Wimpole Street (1963)

Gouden platen
En dus vond Paul een plekje op zolder. Ook niet om geld en aandacht verlegen, maar vooral op zoek naar de huiselijkheid en gezelligheid waarmee zijn Liverpoolse familie hem altijd omringd had. Bij de Ashers was de sfeer goed, maar gingen Pauls ogen wel open in deze geheel nieuwe, upper class-sfeer. Het was...anders dan in Liverpool. Volgens Jan Cees ter Brugge moest Paul op z'n zolder wel een beetje woekeren met de ruimte, en bewaarde hij op een gegeven moment zijn gouden platen onder het bed. Want hij woonde er wel even. Uiteindelijk zou Paul pas in maart 1966 met Jane gaan samenwonen aan Cavendish Avenue nummer zeven, pal om de hoek bij Abbey Road. Tot die tijd genoot hij van zijn verblijf bij de Ashers. Naast Jane, moeder Margaret en  vader (Sir) Richard, was er ook nog dochter Clare én zoon Peter. Deze Peter Asher zou later A&R-manager worden bij het Apple-imperium van The Beatles. 

 

Souterrain

Maar zover was het nog niet in de periode dat Paul zijn huisgenoot was. In die tijd had hij zijn eigen carrière als lid van het duo Peter and Gordon, waarvoor dat andere duo (Lennon and McCartney) enkele hits schreef, waaronder A World Without Love. Op de video zien we Peter rechts in beeld. Zijn haar even rood als dat van zijn zus Jane. Het nummer werd waarschijnlijk geschreven aan Wimpole Street, waar ook John Lennon regelmatig te gast was. Het souterrain fungeerde als plek waar Paul, John en Peter vaak met muziek bezig waren. Terwijl we met het Fab4Cast-team afgelopen maart voor de woning stonden, zag ik het hek en de stenen trap die naar de aparte toegangsdeur van het souterrain leidde. Daar stonden zeker de voetstappen van John Lennon en George Martin op. Vermoedelijk kwam Paul via de woning het muziekatelier binnen. Hij verliet de woning nog wel eens op een creatieve manier trouwens. Via een ontsnappingsroute op één van de etages, door aan de achterzijde naar het huis van de buren te klimmen, als er weer eens journalisten of fans op de stoep stonden.

Wimpole street 57

Onverwacht weerzien
Wimpole Street was een creatieve plek voor Paul. Niet alleen droomde hij er de melodie van Yesterday, ook schreef hij aarr, met John, het nummer I Want To Hold Your Hand. Jaren later, zo lees ik in zijn The Lyrics, wandelde hij nog eens langs zijn oude adres. Op weg naar zijn dokter, verderop in die straat. "Wauw, mooie herinneringen hier," dacht hij. Toen Paul bij zijn dokter aanbelde, voelde hij dat er iemand achter hem stond. Het was Jane. "Hemel, ik moest net aan je denken. En aan het huis," vertelde hij zijn oud-geliefde. Zelf had ik er graag even binnen gekeken, op Wimpole street 57. Vooral op die zolder en in het souterrain. Maar we moesten de trein halen, terug naar Nederland.