You've Got To Hide Your Love Away: hoe John Lennon zich door Bob Dylan liet inspireren

Vaak wordt Revolver uit 1966 als een scharnieralbum in het oeuvre van The Beatles gezien. Als het album dat de overgang markeert tussen het vroege en het late werk van ons favoriete bandje. Ik ben de laatste die daar tegenin wil gaan. Toch zie ik de plaat Help! uit 1965 juist ook als een scharnieralbum. Met name als het gaat over het schrijverschap van John Lennon. Was het niet op deze elpee dat hij ons voor het eerst een kijkje in zijn ziel gaf? Natuurlijk met titeltrack en openingsnummer Help! maar zeer zeker ook met het ingetogen You've Got To Hide Your Love Away? Een favoriet hoor. Ook van jullie?

John ging meer over zijn gevoelens schrijven

Voor veel Beatleskenners is het inmiddels bekend dat John in interviews uitlegde dat hij midden jaren '60 zijn zogenaamde Dylan-periode doormaakte als liedjesschrijver. The Beatles hadden Bob Dylan inmiddels ontmoet en waren grote fans van de Amerikaanse folkzanger. Dylan beïnvloedde Lennon en dat horen we terug in de introspectieve nummers die John ging schrijven. Johns I'm A Loser, dat hij in de zomer van '64 schreef, vormde al een beetje een opmaat naar deze nieuwe periode. Ik kan jullie trouwens aanraden het zeer interessante tweeluik te beluisteren dat de heren van de Fab4Cast over The Beatles en Bob Dylan maakten (deel 1 en deel 2 geef ik je hierbij even op een presenteerblaadje). Wat zei Lennon zelf over de verandering die hij doormaakte als schrijver?

You've Got To Hide Your Love Away is my Dylan period. It's one of those that you sing a bit sadly to yourself, 'Here I stand, head in hand...' 

I'd started thinking about my own emotions. 

I don't know when exactly it started, like I'm A Loser or Hide Your Love Away, 

those kind of things. 

Instead of projecting myself into a situation, 

I would try to express what I felt about myself, which I'd done in my books. 

I think it was Dylan who helped me realise that - 

not by any discussion or anything, but by hearing his work.

Lennon luisterde goed naar Dylans I Don't Believe You

John liet zich trouwens ook letterlijk door Bob Dylan inspireren. Luister maar eens naar de eerste coupletten van I Don't Believe You (She Acts Like We Have Never Met) dat Bob Dylan in 1964 uitbracht: [video]

Bob Dylan zingt hier:

I can't understand, she let go of my hand

And left me here facing the wall

I'd sure like to know why she did go

But I can't get close to her at all

Als we daar de openingszinnen van Lennons You've Got To Hide Your Love Away naast leggen, dan valt er aan een vergelijking niet te ontkomen:

Here I stand, head in hand

Turn my face to the wall

If she's gone I can't go on

Feeling two foot small

Een folksong in 3/4e maat

Ook muzikaal bleven The Beatles dicht bij de instrumentatie en arrangementen van de akoestische Dylan. Het grappige is dat The Beatles na het horen van Dylan hun elektrische gitaren aan de kant legden en hun akoestische erbij pakten. Dylan op zijn beurt, hoorde The Beatles, en speelde in die periode zijn eerste elektrische set. Maar goed. Op You've Got To Hide Your Love Away horen we een folk-achtig nummer, in 3/4e maat. Op de afwijkende versie van het Anthology 2-album horen we John vooraf tellen: one two three, one two three, waarna er ergens in de studio een glas op de vloer uiteen spat, gevolgd door Johns commentaar: Paul's broken a glass, broken a glass, even later gevolgd door de vraag Are you ready Macca? Als je een abonnement hebt op Spotify, luister dan even mee naar dit grappige moment in EMI Studio 2. The Beatles kwamen daar op 18 februari 1965 bijeen om aan verschillende nummers voor het Help!-album te werken. 

Dylan en Lennon

Voor het eerst werkten The Beatles met een sessiemuzikant

Hoewel producer George Martin wel eens een pianopartij meespeelde, was het tot dat moment nog niet voorgekomen dat The Beatles een muzikant van buiten de groep gebruikten om iets voor hen in te spelen. EMI-arrangeur Johnnie Scott kreeg het verzoek of hij een fluitsolo wilde toevoegen aan de opname. Een sound die het folk-gevoel van You've Got To Hide uiteraard alleen maar versterkte. Scott herinnerde zich later hoe de band hem globaal uitlegde wat hij moest doen, maar hij bedacht zijn solo verder zelf. Eerst op een tenor-fluit. Later voegde hij er een altfluit aan toe. Scott was trouwens niet zomaar iemand. Hij componeerde filmmuziek, werkte als dirigent, speelde in de band van Henri -The Pink Panther Theme- Mancini en arrangeerde voor artiesten als Tom Jones, Cilla Black en The Hollies. Hier zien we hem in actie met zijn Johnny Scott Quintet, zo'n twee maanden voor hij bijdroeg aan het Beatlesnummer [video]:

Over wie zong John Lennon?

De vraag blijft over wie, of over welke situatie John Lennon precies zong in zijn You've Got To Hide Your Love Away. Dat heeft Lennon zelf altijd in het midden gelaten. Was het over Beatlesmanager Brian Epstein, die zijn homoseksualiteit in het Engeland van de jaren '60 verborgen moest houden? Was het over zijn eigen buitenechtelijke affaire met televisiepersoonlijkheid Alma Cogan? We zullen het nooit weten. En eigenlijk hoeft dat ook niet. You've Got To Hide Your Love Away markeert een belangrijke ontwikkeling in het schrijverschap van John Lennon. Dankzij de film Help! hebben we ook nog een [video] van het nummer. Cadeautje!