She's leaving home: waarom Paul McCartney er voor koos George Martin te passeren

Een paar weken geleden schreef ik over Meta Davies, de Londense parkeerwachtster die in het liedje Lovely Rita zomaar een hoofdrol kreeg op het Beatles-album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Op die blog ontving ik leuke reacties, waaronder het verzoek om nog eens wat over het zo geliefde Pepper-album te schrijven. Dat doe ik graag. Nu The Analogues schouwburg na schouwburg betoveren met de klanken van deze Beatlesplaat, komen de verhalen natuurlijk los.

George Martin en Paul McCartney

Beatles-college in Deventer
Gisteravond speelden The Analogues in de Deventer Schouwburg. Samen met Jan Cees ter Brugge mocht ik de inleiding voor de voorstelling houden. Ontzettend leuk om te doen. In dat college schonken we ook aandacht aan twee andere dames die een hoofdrol kregen op Sgt. Pepper. In hetzelfde nummer nog wel. Ook ging het over een hele ongeduldige Paul McCartney, die op volle kracht vooruit wilde en daarbij Beatles-producer en -arrangeur George Martin passeerde. Gooi al deze ingrediënten bij elkaar en daar is het verhaal van She's Leaving Home.

Deventer gisteravond: wat valt er veel te vertellen over Sgt. Pepper!

Melanie Coe en haar bijzondere Beatles-connectie

Op 4 oktober 1963 won de 13-jarige Melanie Coe een playbackwedstrijd die onderdeel uitmaakte van het populaire Britse televisieprogramma Ready Steady Go. The Beatles traden op in dezelfde show en Melanie ontving haar trofee uit handen van Paul McCartney, die haar tot winnaar verkoos. Er is een ontzettend leuk fragment van die show, waarin Melanie haar talenten toonde. Na afloop van het optreden, reikte Paul haar de prijs uit. Terwijl hij haar aankeek, kon hij niet vermoeden dat dit meisje amper 4 jaar later het onderwerp van één zijn mooiste liedjes zou worden. De jonge Melanie, afkomstig uit Noord-Londen, kreeg die dag de kans in de buurt te komen bij een band, die bezig was Engeland te veroveren. Terwijl ze aanwezig was in de televisiestudio, lukte het haar een gesprekje aan te knopen met George Harrison en Ringo Starr. Een prachtige ervaring voor een 13-jarige. Ook als het alleen daar bij gebleven was. Door een vreemde speling van het lot, bleek haar verhaal met The Beatles echter nog niet ten einde. [filmpje]

De auto op de oprit, de bontjas in de kast

We maken een sprongetje in de tijd, naar februari 1967. De naam Melanie Coe was natuurlijk al lang weggezakt in het geheugen van Paul McCartney, toen hij op een dag de krant open sloeg. Gefascineerd las hij de kop A-level girl dumps car and vanishes. De vader van een 17-jarig meisje had de dag ervoor koortsachtig gezocht naar zijn verdwenen dochter. Daarbij had hij de straten van Londen en Brighton uitgekamd. Het meisje, dat alles bezat dat haar hart begeerde, had het ouderlijk huis verlaten en daarbij haar dure spullen achtergelaten. Haar eigen auto stond nog op de oprit, haar cheque-boekje lag op haar bureau, haar bontjas hing in de kast. Ze was het huis uitgeslopen met slechts de kleding die ze droeg. Vader John Coe verklaarde aan een journalist dat hij niet begreep waarom zijn dochter van huis was weggelopen: I can not imagine why she should run away, vertelde de zakenman. She has everything here. She is very keen on clothes but she left them all, even her fut coat. Je begrijpt het al, het artikel gaat over diezelfde Melanie Coe. Wonderlijk.

Het bewuste artikel

Het verhaal schreef zichzelf

Je ziet het voor je. Paul McCartney kijkt langzaam op van de krant. Vervolgens staart hij een tijdje voor zich uit. Er speelt zich een film af in zijn hoofd. Van een meisje dat 's ochtends het huis uit sluipt. Een villa, vol pracht en praal. Kasten met luxe kleding, een salon met dure meubels, muren behangen met kunst. Een meisje dat zich, diep ongelukkig, in een keurslijf geperst voelt. Ze moet studeren, opdraven voor borrels en cocktail parties, handjes schudden, gesprekjes voeren. Haar ouders zijn zo druk met carrière maken en rijk zijn, dat ze niet naar hun dochter omkijken. Ze voelt zich diep ongelukkig en wil maar één ding: van huis weglopen. Op zoek naar de vrijheid. Het verhaal schreef zichzelf. Het liedje She's Leaving Home ook.

Melanie Coe, enkele jaren geleden

George Martin voelde zich gekwetst

Paul sleutelde met John aan She's Leaving Home. Het duo bedacht daarbij de mooie wisseling in het refrein. Daarbij zou Lennon steeds vanuit het perspectief van de ouders zingen, als een soort spreekkoor (what did we do that was wrong, we gave her everything money could buy). Naast deze goede vondst, ontstond er een idee voor een strijkersarrangement. Paul hoorde in zijn hoofd precies hoe dat moest klinken. Hij belde George Martin en vroeg hem diezelfde avond te helpen bij het arrangeren van wat hij bedacht had. Hoewel George in veel periodes non-stop samenwerkte met The Beatles, was hij die bewuste avond niet beschikbaar. Sorry Paul, ik heb straks een sessie met Cilla Black, klonk het door de telefoon. Paul baalde en was bang dat zijn ideeën hem zouden ontglippen. Alles moest vastgelegd worden. En toen deed hij iets dat hij nog nooit gedaan had. Hij passeerde zijn trouwe samwerkingspartner en belde een andere arrangeur. Mike Leander kreeg het verzoek die avond naar Pauls huis te komen en de ideeën uit te werken. Dat resulteerde in een het mooie strijkersarrangement dat we inmiddels kunnen dromen. George Martin voelde zich gekwetst dat Paul zaken had gedaan met een ander, maar stond op 17 maart 1967 (met stiff upperlip) in de Abbey Road studio een strijkersensemble te dirigeren. Voor zijn neus het arrangement van Leander. Martin gaf nog wel zijn eigen 'touch' aan het nummer door in de montage van het ensemble nog een paar wijzigingen aan te brengen.

George Martin tijdens een dirigeerklus

Harpiste Sheila Bromberg raakte verzeild in een Beatles-sessie

Dit is het punt waarop de tweede vrouw het verhaal in stapte. Sheila Bromberg, een jonge Londense harpiste, die via een zogenaamde 'fixer' (een tussenpersoon die sessies regelde) was opgetrommeld om een harppartij in te komen spelen in Abbey Road, studio 2. Haar agenda was zo vol, dat ze eigenlijk niet zo veel zin had om die bewuste avond van 9 uur tot middernacht nog op te komen draven. Maar ze deed het toch. Sheila stemde haar harp, nam de bladmuziek door en hoorde ineens een mannenstem die haar met Liverpools accent toesprak. Toen ze opkeek, drong het tot haar door dat ze in een opnamesessie voor The Beatles was beland. Samen met Paul experimenteerde Sheila die avond met verschillende harppartijen. Uiteindelijk werd de eerste take gekozen en later nog nabewerkt met de bekende verdubbelingstechniek, zodat het harpgeluid voller klonk. Daarmee was Sheila de eerste vrouw die op een Beatlesnummer meespeelde. Bekijk onderstaand filmpje, waarin Sheila 44 jaar naar dato met haar harp terugkeerde in de Abbey Road studio. Ze vertelt over die bewuste avond: [filmpje]

The Analogues konden Sheila niet strikken
Helaas liepen The Analogues wel een blauwtje bij Sheila. Toen bandlid Bart van Poppel de dame een paar maanden geleden opbelde om haar uit te nodigen mee te spelen tijdens de theatertour rond Sgt. Pepper, was de harpiste er wel klaar mee: No sir, ik moet er niet aan denken. Laat me alstublieft met rust. Ik heb geen zin in een of ander coverbandje uit Nederland. Dat de dame op leeftijd er niet zo'n zin meer in had, is best te begrijpen. Hoe liep het trouwens af met de 17-jarige Melanie Coe? Ze werd 10 dagen later ongedeerd teruggevonden. In de flat van haar vriendje. Melanie was van huis weggelopen nadat ze ontdekt had dat ze zwanger was. Aan de pers vertelde Melanie later I had everything money could buy, but my parents never told me they loved me. Het leverde haar onbedoeld een hoofdrol op in één van de mooiste nummers van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Samen met Sheila Bromberg op harp [filmpje]:

Wednesday morning at five o'clock

As the day begins

Silently closing her bedroom door

Leaving the note that she hoped would say more

She goes downstairs to the kitchen

Clutching her handkerchief

Quietly turning the backdoor key

Stepping outside, she is free

She (we gave her most of our lives)

Is leaving (sacrified most of our lives)

Home (we gave her everything money could buy)

She's leaving home, after living alone, for so many years (bye bye)

Father snores as his wife gets into her dressing gown

Picks up the letter that's lying there

Standing alone at the top of the stairs

She breaks down and cries to her husband

"Daddy, our baby's gone.

"Why would she treat us so thoughtlessly?

How could she do this to me?"

She (we never thought of ourselves)

Is leaving (never a thought for ourselves)

Home (we struggled hard all our lives to get by)

She's leaving home, after living alone, for so many years

Friday morning, at nine o'clock

She is far away

Waiting to keep the appointment she made

Meeting a man from the Motor trade

She (what did we do that was wrong)

Is Having (we didn't know it was wrong)

Fun (fun is the one thing that money can't buy)

Something inside, that was always denied,

For so many years...

She's leaving home...bye, bye.