20 Forthlin Road: een bezoek aan het huis waar Paul McCartney opgroeide

Vorig jaar bezochten we in Liverpool de huizen waar John Lennon en Paul McCartney opgroeiden. Dat was een onvergetelijke en best ook emotionele ervaring. Over het bezoek aan Johns huis aan Menlove Avenue schreef ik onlangs een blog. Nu is het tijd voor deel twee! Want terwijl we nog op onze benen stonden te trillen van de ervaringen in Mendips, startte de chauffeur de motor van zijn National Trust-busje om ons naar Forthlin Road te brengen. De plek waar de familie McCartney lang woonde. Ik sluit mijn ogen en ben weer terug in Liverpool, op die mooie herfstdag in oktober.

Paul McCartney bij de voordeur van 20, Forthlin Road

Forthlin Road werd al snel een mannenhuishouden

Een paar minuten duurt het maar, om van het drukke Menlove Avenue naar het stille Forthlin Road te rijden. De statige twee-onder-één-kap woningen zijn verdwenen. We draaien een vrij smalle straat in met eenvoudige rijtjeswoningen. Bij het hek van nummer 20 staat een bescheiden bordje in de voortuin. Aanvankelijk vermeldde dat bordje:Childhood home of Paul McCartney. Paul liet een aantal jaren geleden de tekst liefdevol veranderen:

Een vriendelijke dame van The National Trust heet ons welkom. Ze is één van de gidsen die bezoekers ontvangen in het huis waar de familie McCartney in 1955 kwam wonen. Paul en zijn jongere broer Michael (Mike) waren toen 13 en 11 jaar. Moeder Mary (Mother Mary uit Let It Be) werkte als vroedvrouw en de verhuizing van het gezin zorgde ervoor dat ze dichter bij haar nieuwe werkdistrict kon wonen. In 1956 overleed Mary vrij plotseling. Vader Jim bleef achter met zijn zoons. Forthlin Road werd dus als snel een mannenhuishouden. Wel was er wekelijks hulp van ooms en tantes. De McCartneys vormden een zeer hechte familie waarin iedereen altijd voor elkaar klaarstond. Er is een fantastische foto van Pauls Uncle Albert en Auntie Milly, die even dutje doen in de voorkamer, nadat ze het gezin hebben geholpen in de huishouding. De post ligt op de piano, de was hangt aan het rek. Paul legde diverse ooms en tantes later vast in zijn liedjes, maar dat is weer een ander verhaal ;-)

Uncle Albert en Auntie Milly: prachtplaatje

Paul is regelmatig in de buurt

We moeten onze jassen en tassen afgeven. Die krijgen een plekje in de gangkast onder de trap. Alsof we echt op bezoek zijn. Ineens staan we in de werkelijk piepkleine voorkamer van de woning. Een bank, enkele fauteuils, een schouw en een piano. Wanneer we in een kring gaan zitten, vertelt onze gids in het kort iets over het huis. Ze neemt een kleine, ouderwetse cassetterecorder op schoot en drukt op de afspeelknop. Ineens klinkt de stem van Paul McCartney door de zitkamer. Met een korte opgewekte boodschap heet hij ons welkom in het huis waar hij opgroeide. Ik krijg er de kriebels van. Hoe dichtbij kun je komen? Die stem ineens...fantastisch. De gids vertelt dat Paul regelmatig in de buurt is. Soms rijdt hij even door de straat. Samen met broer Mike laat hij het huis zien aan de kinderen en kleinkinderen. De verhalen over vroeger komen dan vanzelf. Een paar jaar geleden deed Paul alle straatbewoners concertkaartjes cadeau, als dank voor het doorstaan van alle aanloop. Oh en....gaat de gids verder....er komen ook regelmatig bekende mensen kijken. Zo was Blondie er laatst. En Tom Petty. Een tijdje geleden stapte een kleine man met een grote hoed samen met de andere toeristen uit het busje. Toen hij zijn hoed afzette, viel haar mond open, vertelt ze. Bob Dylan had de tour geboekt en wilde ook graag even rondkijken. Alledrie de beroemdheden speelden tijdens hun bezoek een deuntje op de piano in de huiskamer. Over die piano zo meer.

De woonkamer vandaag de dag, met links de schouw

Another Lennon-McCartney Original

Aan de wand hangen mooie zwartwit-foto's, gemaakt door Mike, die fotograaf werd. En popster trouwens. Met Scaffold scoorde hij een aantal hits. Zonder dat Mike het wist, legde hij unieke momenten vast uit de ontstaansgeschiedenis van The Beatles. Op één van de foto's zie ik John en Paul met hun gitaren bij de schouw zitten. In het schrift dat voor hun neus ligt, noteren ze de woorden en akkoorden van hun eerste liedjes. Another Lennon-McCartney Original! schreven ze bij elk nieuw nummer, niet weten hoe legendarisch hun liedjes zouden worden. Dat schrift zou je The Holy Grail uit de geschiedenis van The Beatles kunnen noemen.

Samen liedjes schrijven bij de schouw

Het geluid van Forthlin Road

Forthlin Road is ook de plek waar met een eenvoudige bandrecorder wat  van die liedjes werden opgenomen. Hoe klonk dat? Aanstekelijk en gedreven! Luister bijvoorbeeld naar One After 909. één van de oudste Lennon-McCartney-composities. Ironisch genoeg verscheen het nummer uiteindelijk op de allerlaatste Beatles-elpee. Deze deze versie is uit midden 1960: [filmpje]

She Loves You - Yes Yes Yes?

John was niet de enige muziekvriend die aan kwam fietsen in Forthlin Road. Ook de jonge George Harrison sloot zich na een tijdje aan. In het mannenhuishouden was wel een plekje voor een bandrepetitie in de eetkamer, die al snel verbouwd werd tot repetitieruimte. Wanneer we die achterkamer betreden, zien we een drumstel in de hoek staan. Verder is het er vrij leeg. In gedachten zie ik Paul, George en John met hun gitaren in een kring staan. Ik geloof dat broer Mike wel eens achter de drums plaatsnam. Dit is de plek waar het nummer She Loves You is geschreven. Wanneer vader Jim de jongens Yeah Yeah Yeah hoorde zingen, schudde hij zijn hoofd. Het is Yes, Yes, Yes, boys! moet de op en top Britse man gezegd hebben. Zijn suggestie werd niet overgenomen, zoals we allemaal wel weten. Soms werden de repetities Jim te luidruchtig en moesten de jongens inbinden. Dan was het tijd voor thee. Met één stap staan we dan ook in de prachtige nostalgische keuken. De vloertegels waar jullie nu op staan, zijn trouwens nog de originele, vertelt de gids. Ze zegt het haast achteloos, maar ik durf te wedden dat ze weet wat voor impact haar woorden hebben. Ik kijk even naar mijn schoenen, op de bruine tegels. Op een foto aan de muur zie ik John en Paul thee zetten bij het fornuis. Ik hoor het geluid van de fluitketel en zie John voor me, die de theepot volschenkt.

Time for tea

De keuken zoals wij hem aantroffen

When I'm Sixty-Four op de piano
De gids vertelt ons dat Paul vaak zat te spelen op de piano in de voorkamer (het is een replica). Ook dit instrument trok hem aan. Pauls zeer muzikale vader bespeelde de piano regelmatig. Beïnvloed door zijn voorliefde voor big band-achtige muziek, bedacht een jonge Paul McCartney op deze plek de melodie van When I'm Sixty-Four. De gids nodigt ons uit de piano ook te bespelen en wanneer ze met de groep naar boven loopt, neem ik plaats op de kruk. Mijn vingers bewegen stroef als ik de eerste noten en akkoorden aansla van dat nummer. Hoe vaak komt het voor dat je een liedje kunt spelen op de vierkante meter waar het gecomponeerd werd? Ik ben ontzettend onder de indruk van het moment en moet mezelf in de arm knijpen om te geloven dat dit echt gebeurt.

Onder de indruk (eigen foto)

Dezelfde plek in de jaren '60, Mike en vader Jim met een lading fanmail.
Op de piano staat de hoes van With The Beatles ('63)

John Lennon hing hier graag uit het raam

Uiteindelijk loop ik ook de trap op en sluit ik me aan bij de groep. De gids staat in de achterkamer en vertelt dat zich achter het huizenblok een trainingsinstituut voor politiehonden bevond. Vanuit het slaapkamerraam konden de jongens de oefeningen zien en horen. John hing graag uit het raam te kijken naar wat er gebeurde. Aan de achterzijde van het huis gebruikte Paul ook wel eens de regenpijp om anoniem te vertrekken of weer thuis te komen. Wanneer ik in de slaapkamer van Paul kom, stel ik me voor hoe hij zittend op bed eindeloos op zijn gitaar moet hebben gespeeld.

In Pauls slaapkamer (eigen foto)

De appelboom moet weer geplant worden

Tot slot nemen we een kijkje in de achtertuin. Er bevindt zich een apart schuurtje met een toilet, zoals dat in de jaren '50 nog gebruikelijk was. De achtertuin was tevens het decor van een aantal fotosessies van The Beatles.

George, John en Paul bij de achterdeur in de tuin

Paul gebruikte overigens een erg mooie foto van Mike als cover voor de hoes van zijn smaakvolle album Chaos and Creation In The Back Yard. De gids vertelt dat de Paul en broer Mike nog steeds het plan hebben om in de achtertuin weer een appelboom te planten. Een monument voor hun vader die in 1976 overleed. De boom komt precies op de plek waar er altijd eentje gestaan heeft. Het wachten is tot Paul tijd heeft. Ik stel me zo voor dat dat een mooie intieme familiebijeenkomst wordt.

Jim McCartney in de tuin, met zijn zoons Paul en Mike