In My Life: John Lennons worsteling om een nummer over zijn jeugd te schrijven

Er zijn momenten tijdens mijn bezoek aan Liverpool die ik nooit zal vergeten. Die trip, naar de bakermat van The Beatles, heeft me zo veel stof tot schrijven en mooie herinneringen opgeleverd, dat ik er regelmatig een blogje aan zal wijden. Het zijn natuulijk herinneringen die verbonden zijn met plekken en liedjes. Eén liedje, dat me al heel dierbaar was, heeft sinds Liverpool extra betekenis gekregen. Omdat ik het precies op de goede plek, op het juiste moment hoorde.

Achterstevoren, rug aan rug met de chauffeur

Ik neem je graag mee naar vrijdagmiddag 30 oktober 2015. Onze gids Jimmy rijdt ons met zijn taxi door Liverpool. Langs al die plekken die we natuurlijk moeten zien. Het is mijn verjaardag en ik zit op het puntje van het klapstoeltje in de taxi. Letterlijk en figuurlijk. Eigenlijk zit ik achterstevoren, rug aan rug met de chauffeur, maar ik heb me omgedraaid zodat ik hem beter kan volgen. In plat Liverpools en met een razend tempo vuurt hij zijn kennis op me af, terwijl hij de zwarte Engelse taxi behendig door de stad manoeuvreert. We hebben de binnenstad en het havengebied al achter ons gelaten en rijden in Woolton, de buitenwijk waar John Lennon opgroeide.We zijn al uitgestapt bij Mendips, het huis van tante Mimi, om rond te kijken bij het hek. Morgen mogen we daar naar binnen, met de National Trust. Zo ver is het nog niet en dat hoeft ook nog niet. Het is allemaal al heel wat.

Jimmy haalt ons op in de Albert Dock (eigen foto)

Het warme gitaargeluid klinkt door de taxi

Wanneer we een tijdje op de stoep hebben staan kijken en wat foto's hebben gemaakt, vraagt Jimmy of we weer in willen stappen. Hij heeft ons nog zoveel te laten zien. Er zijn nog genoeg verhalen te vertellen. 'Ik rijd jullie nu naar Forthlin Road, het huisje van de McCartneys, het is niet ver,' zegt hij, terwijl hij de motor weer start. We rijden Menlove Avenue weer op en dan houdt hij ineens op met praten, draait het volume van de autoradio op. Het intro van In My Life klinkt uit de speakers: het prachtige warme gitaargeluid, met de bekende interval. Ik hoor John Lennon en Paul McCartney tweestemmig zingen:

There are places I remember

All my life though some have changed

Some forever, not for better

Some have gone and some remained

Menlove Avenue, lees ik op het straatnaambord, wanneer de taxi optrekt bij de verkeerslichten en kort daarop linksaf slaat. De route die een jonge John Lennon op de fiets aflegde naar het huis van zijn vriend, om samen liedjes te gaan schrijven. En middenin dat stuk geschiedenis rijden wij. De warme najaarszon die door de ramen van de taxi schijnt, de lommerijke lanen, de klanken uit de speakers. Ik moet mijn emoties wegslikken.

John in oktober 1965, tijdens de sessies voor Rubber Soul

John Lennon zette een streep door de tekst

In My Life werd ook in oktober opgenomen. Vijftig jaar eerder. Op 18 en 22 oktober 1965 werkten The Fab 4 in EMI Studio 2 in Londen aan het nummer dat een paar weken later op het album Rubber Soul zou verschijnen. Het is eigenlijk het eerste Beatlesnummer waarin de nostalgie en (zij het indirect) verwijzingen naar Liverpool te horen zijn. Amper twee jaar later zouden Strawberry Fields Forever en Penny Lane volgen. Plekken die onze taxi uiteraard ook aandoet. Maar In My Life was persoonlijker. En het bleek een lastig nummer om te schrijven. Zo lastig, dat Lennon heel erg ontevreden was over de oorspronkelijke tekst en helemaal opnieuw begon. In die eerste versie noemde hij de plekken Strawberry Field en Penny Lane trouwens al. Daarnaast voegde hij de Dockers Umbrella toe. Dat was de officieuze Liverpoolse benaming van een spoorviaduct bij het havengebied, dat bij regenachtig weer letterlijk fungeerde als beschutting voor de havenwerkers. Hoe mooi het allemaal ook gevonden was, Lennon zette net zo snel weer een streep door zijn tekst.

De Dockers Umbrella in Liverpool, afgebroken in 1957

Geïnspireerd door een journalist

Volgens John zou hij door journalist Kenneth Allsop op het spoor zijn gezet om liedjes over zijn eigen jeugd te gaan schrijven. In de oorspronkelijke tekst van In My Life beschrijft John de busrit die hij zo vaak maakte vanuit Woolton naar het centrum van Liverpool: 

There are places I'll remember

All my life, tho' some have changed

Some forever but not for better

Some have gone and some remain

Penny Lane is one I'm missing

Up Church Road to the clock tower

In the circle of the abbey

I have seen some happy hours

Past the tram sheds with no trams

On the 5 bus into town

Past the Dutch and St. Columbus

To the dockers umbrella that they pulled down

De woorden zijn duidelijk te lezen op onderstaande kladversie, die ik jaren geleden kon bekijken in een vitrine in The British Library in Londen.

In My Life: de kladversie

I cannot do this!

Over deze eerste versie vertelde John in 1980 in een interview: 'In My Life started as a bus journey from my house on [...] Menlove Avenue into town, mentioning every place I could remember. And it was ridiculous. This is even before Penny Lane was written and it had Penny Lane, Strawberry Fields, Tram Sheds - Tram Sheds are the depot just outside of Penny Lane - and it was the most sort of 'What I Did On My Holidays Bus Trip' song and it wasn't working at all. I cannot do this! I cannot do this!'

George Martin temidden van Paul en George tijdens de sessies in 1965

Een verwijzing naar Stuart Sutcliffe

Uiteindelijk kwam het goed met het nummer. John nam wat meer tijd en herschreef het grootste deel van de tekst. Van de busreis door Liverpool, maakte hij een meer symbolische reis in de tijd. Hij verwees indirect naar de mensen uit zijn jeugd die hem dierbaar waren. Some are dead and some are living zingt John. Beweerd wordt wel dat hij hier liefdevol doelt op zijn overleden jeugdvriend (en de eerste bassist van The Beatles) Stuart Sutliffe. Hoe dan ook, In My Life was uiteindelijk gereed om opgenomen te worden. 

Twee interessante podcasts

Over hoe dat opnameproces verliep, ook van de overige liedjes van het album, kun je beluisteren in twee mooie afleveringen van de Fab4Cast (download deel 1 & deel 2). Alsof je aanwezig bent in de studio en het album Rubber Soul van dag tot dag hoort groeien. Zo vertellen Jan Cees ter Brugge, Wibo Dijksma en Michiel Tjepkema hoe het intro van In My Life gebaseerd was op een Motown-nummer. Natuurlijk is er een speciale rol weggelegd voor producer en arrangeur George Martin. Hij componeerde de door Bach geïnspireerde pianosolo, die het nummer nog verder optilt. Daarbij speelde hij de wel erg snelle pianopartij aanvankelijk in een trager tempo in. Door de band weer te versnellen, kwam het virtuoze stukje op stoom. Hoe beide versies van de solo klinken, kun je horen in dit filmpje:

George Harrison verbouwde de tekst

In 1974 deed George Harrison iets heel opmerkelijks met de tekst waarop zijn oud-bandmaatje zo had zitten zwoegen. Tijdens zijn Amerikaanse tournee, zong George een aangepaste versie van In My Life. Dat was (bij mijn weten) nog niet eerder gebeurd: een ex-Beatle die een compositie van een andere (ex-)Beatle zong. Het zou datzelfde jaar nog een keer gebeuren, maar dat is weer een ander verhaal. De spirituele en op dat moment wat prekerige Harrison verbasterde de tekst tot In my life, I love God more. Wat John hier van vond, heb ik niet terug kunnen vinden. Deed hij er ooit een uitspraak over? Het is algemeen bekend dat de relatie tussen Lennon en Harrison in de jaren '70, laten we zeggen, wisselend bewolkt was.

De echte versie van In My Life blijft één van mijn favoriete Beatles-nummers. Ook van onze gids Jimmy, begreep ik. Sinds oktober vorig jaar zie ik daarbij levensechte beelden van Liverpool. There are places I remember... Vanuit een zwarte taxi die over Menlove Avenue rijdt.

There are places I remember

All my life, though some have changed

Some forever, not for better

Some have gone and some remain

All these places have their moments

With lovers and friends I still can recall

Some are dead and some are living

In my life, I've loved them all

But of all these friends and lovers

There is no one compares with you

And these memories lose their meaning

When I think of love as something new

Though I know I'll never lose affection

With people and things that went before

I know I'll often stop and think about them

In my life, I love you more