Als er één plek ter wereld is, waar ik het liefst een 'fly on the wall' was geweest, dan had ik gekozen voor de Abbey Road Studio's. Natuurlijk op de eerste plaats omdat ik er in de sixties The Beatles aan het werk had kunnen zien. Bijvoorbeeld bij het maken van Revolver, het album dat dit najaar in een spectaculaire box, opnieuw gemixed, uitgebracht wordt. Maar ook had ik de afgelopen decennia best mee willen maken hoe andere artiesten in de Abbey Road Studio's hun platen opnamen. Tot Yorick van Norden aan toe, die er afgelopen maand eindelijk zijn album mocht opnemen. Een project van de Haarlemse singer-songwriter en Beatleskenner dat door corona de afgelopen jaren enige vertraging had opgelopen. De studio's blijven een magische plek en inspiratiebron voor velen. En als de muren daadwerkelijk konden zingen wat dáár allemaal voor moois bedacht en opgenomen is, dan waren we één en al oor.
Zoveel voetstappen
Dat moet ook Mary McCartney gedacht hebben. Pauls dochter werd zelf geboren in de maand waarin The Beatles hun legendarische zebra-cover van het Abbey Road-album schoten. Ze is hoeder van het fotoarchief van de McCartney-familie en werkte de afgelopen tijd aan een documentaire over de studio's waar haar vader zoveel voetstappen heeft staan. Inderdaad, met de toepasselijke naam 'If These Walls Could Sing.' Net als het bejubelde Get Back-project van Peter Jackson, zal Mary's documentaire z'n weg vinden naar streamingsdienst Disney Plus. Misschien moet ik dan toch maar eens een abonnement nemen. Om Get Back terug te zien én om te zien hoe Mary het verhaal van de studio's in beeld heeft gebracht. Dat is haar trouwens wel toevertrouwd. Net als moeder Linda, ontwikkelde Mary zich tot een begenadigd fotograaf.
91 jaar geschiedenis
Je zou kunnen zeggen dat Mary praktisch opgroeide in de Abbey Road Studio's. Haar vroegste herinneringen dateren van de jaren '70, toen haar vader ook na het uiteengaan van The Beatles nog vaak in de studio's te vinden was. Paul McCartney liet Abbey Road nooit meer los. Mary leek daarom de uitgelezen kandidaat om deze nieuwe documentaire vorm te geven. Niet alleen om het werk van haar vader te belichten, maar ook om de verhalen te vertellen van vele andere musici die gebruik maakten van de studio's. Van Jimmy Page tot Kate Bush, van Shirley Bassey tot Noel Gallagher en van Pink Floyd tot Elton John. Het is mooi om de plek van The Beatles in de context van dat grote Abbey Road-verhaal te zien. De studio's kennen inmiddels een geschiedenis van 91 jaar, nadat Edgar Elgar er op 12 november 1931 voor het eerst een orkest dirigeerde. Ook daarvóór bestonden de oudste delen van de stadsvilla al (meer daarover lees je hier). Uit de documentaire blijkt hoe terughoudend men in de studio's is om iets te veranderen aan de muren en vloeren, uit angst voor het verliezen van de akoestiek in de ruimtes. Een interessant gegeven, vind ik. Hoe koester je je erfgoedfunctie en hoe blijf je ook bij de tijd, als moderne opnamestudio? Het zoeken naar die balans is het lot van de mensen die de studio's runnen.
Een plek die gaat over emoties
Overigens: met zo'n lange geschiedenis lijkt voor zo'n nieuwe documentaire een doorwrochte, chronologische aanpak een logische keus. Toch koos Mary McCartney een andere invalshoek. “I want to make it an emotional experience as a documentary, rather than doing all the historical points. I didn't want it to feel like a lesson," vertelde ze onlangs in een artikel dat in Vanity Fair verscheen. Het lijkt me een passende benadering om het verhaal van Abbey Road te vertellen. Het is bij uitstek een plek die gaat over emoties. Van de artiesten die er op auditie kwamen, enorme creatieve processen doormaakten en die er lief en leed doormaakten. Niet in de laatste plaats van The Beatles zelf. Abbey Road is ook nu nog een plek die veel doet met mensen. Dat hoeft niemand uit te leggen. Dus verheug ik me op die documentaire.
Met pony Jet over de zebra
Voor 'If These Walls Could Sing' raakte Mary zelf geïnspireerd door een foto uit 1977. Van haar ouders, die met hun pony Jet het beroemde zebrapad overstaken, op weg naar de studio. Een ongewoon gezicht, op een reguliere dag in downtown Londen. Maar de McCartney's waren soms ook een wat ongewone familie. En zo kon het voorkomen dat ze gewoon een pony mee op pad namen, vanuit de gezinswoning aan Cavendish Avenue, dicht bij Abbey Road (en nog steeds in het bezit van Paul McCartney). Mary over de liefde voor paarden van Linda: "We had horses, not in London, but she would get to have them visit for the day from the livery stable. And I remember her taking this horse, Jet, as they were crossing and seeing that picture and just thinking, "Oh my God. I mean, obviously I have to do this documentary."
Jet liep daadwerkelijk de studio in
Hoewel de documentaire dus veel meer verhalen vertelt dan over Paul McCartney's muzikale voetstappen in Abbey Road, kunnen we Paul al even aan het woord horen. Over pony Jet, die de studio inliep en over wat Abbey Road nog steeds voor hem als plek betekent:
Wanneer de documentaire op Disney Plus verschijnt is mij, bij het schrijven van deze column, nog niet bekend. Maar de aankondigingen zijn vermoedelijk niet te missen. Bovendien komt er ook nog eens een prachtig boek uit, waarin de hele geschiedenis van Abbey Road op een rij is gezet. Geschreven door David Hepworth, met een voorwoord van Paul McCartney. Het is maar goed dat er weer veel lange, donkere winteravonden aankomen, om van al dit moois te gaan genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten