De glorieuze week van Paul McCartney's 80ste verjaardag: terugblik op de verjaardagsconcerten en Glastonbury

Hallo beste, aardige en trouwe lezers. De zomer zit er op en BeatlesTalk is weer terug met nieuwe verhalen. Ik hoop dat jullie een fijne zomer hadden én dat we allemaal een beetje zijn bekomen van de gebeurtenissen rond Paul McCartney's 80ste verjaardig, die half juni zo mooi gevierd is. Eerst was er op 18 juni het concert in Het Patronaat in Haarlem, daarna de reeks van vier concerten met Strange Brew in Enschede, Amsterdam, Eindhoven en Rotterdam en....toen stond Macca zelf op 25 juni nog eens voor 175.000 man publiek te spelen op Glastonbury. Wat een roller coaster was het afgelopen juni.

Verjaardagsconcerten
Zijn jullie bij één van de verjaardagsconcerten voor McCartney geweest? Ik was er bij in Haarlem op 18 juni en in Enschede op de 21ste. Twee mooie avonden, elk heel verschillend van sfeer en karakter, maar even oprecht ingestoken waar het ging om de liefde voor de muziek van Paul McCartney. Het concert in Haarlem lag al in juni 2020 op de tekentafel. Initiatiefnemers Neil Russel, Alain Timmers en Martin van Rooden kwamen tot een shortlist van twintig McCartney-songs en stelden een band met muzikanten en solisten samen, die een originele fijnproeverslijst van het werk van McCartney zou gaan spelen. Precies op Pauls 80ste verjaardag. 

Impressie van het McCartney 80-concert in Haarlem (foto: Ramón Dorenbos)

Soms wat onevenwichtig, maar wel enthousiast
Met Jan van der Meij, Leon Klaasse en Merijn van Haaren (allen verbonden aan The Analagoues) -én niet te vergeten Yorick van Norden- stond er al een mooie basis aan McCartney-vertolkers op het podium. Maar ook Sandra van Nieuwland, Frank Kraaijeveld, Jaco van der Steen en Coen Bardelmeijer zorgden als solisten voor een afwisselend geluid in de vertolkingen van veel originele keuzes uit het repertoire van McCartney. De setlist leunde op een rode draad van alom geliefde (en sterke) albums, consequent uit Macca's solorepertoire. Originele keuzes vormden Every Night, Junk (prachtig gezongen door de Ierse Emma Murdoch, wat mij betreft het hoogtepunt van de avond), via Ram On, Uncle Albert/Admiral Halsey en Little Lamb/Dragonfly naar het stadiongevoel met Venus and Mars, Rock Show en Jet. Een avond die soms wat onevenwichtig was in de uitvoering van de complexe nummers, maar waar de goede intenties en de liefde voor McCartney van afspatte. Kon je er niet bij zijn, dan vind je het misschien nog leuk om de videoregistratie terug te kijken!

Yorick van Norden als linking pin
Amper bekomen van dit verjaardagsfeestje meldde ik me op 21 juni in het Wilmink Theater in Enschede, waar de aftrap plaatsvond van een nieuwe reeks van vier McCartney 80-concerten. Een hele andere show, een andere band, hoewel Yorick van Norden (tevens muzikaal coördinator van de avonden) de linking pin met Haarlem was. Op dit podium troffen we naast Yorick nog meer artiesten met een groot McCartney-hart, onder wie Bertolf Lentink, Roel van Velzen, Stephanie Struijk, Anne Soldaat, Lucas Hamming, Pablo van de Poel en Bas van Holt. En dan vergeet ik nog trompettist Eric Vloeimans en de uitstekende begeleidingsband, inclusief drie strijkers en Analogues-hoornist Allard Robert.

Concertgebouw: Stephanie Struijk en Bertolf (foto: Ramón Dorenbos)

Een volledig arrangement op één gitaar
De Strange Brew-concerten richtten zich op het totale repertoire van McCartney, dus kregen we als publiek een soort tig-gangendiner in een vijfsterren-restaurant voorgeschoteld. Een avond van louter hoogtepunten, met opnieuw een aantal zeer originele keuzes uit het werk van McCartney. De tweestemmige zang van Bertolf en Roel van Velzen bij My Brave Face, nog even voortgezet in een werkelijk adembenemende uitvoering van She's Leaving Home, waarbij Bertolf het volledige arrangement op één gitaar wist te vangen. En zo belandden we in de Champions League van de McCartney-tributes.

Kennis, liefde en virtuositeit
Andere hoogtepunten van deze vier avonden waren zeker de ronkende uitvoering van Listen To What The Man Said. Op Wings over America horen we McCartney "Take it away, Thaddeus" roepen, naar Thaddeus Richard, die een spetterende sopraansax-solo inzet. Dat werd nu "Take it away, Eric", waarna Eric Vloeimans op trompet de spotlights kreeg. Het waren ook die kleine grapjes en verwijzingen naar het verleden waaruit bleek dat de bandleden het oude werk van McCartney van haver tot gort kenden, de muziek als het ware ademden. En dat was ook de kracht van deze concertreeks. De kennis, de liefde, de virtuositeit. Natuurlijk werd het ook feest, met knallers als Hey Jude en Rock Show, maar de hoogtepunten zaten 'm in de ballads: het kwetsbaar gezongen Little Willow (Paul Bond) en de prachtige duetten die Stephanie Struijk zong met Bertolf (Martha My Dear), Van Velzen (Beautful Night). Even indringend en van grote schoonheid als haar uitvoering van Calico Skies, begeleid door het kwartet dat bestond uit drie violen en een hoorn. Ook hier is een speciale vermelding op zijn plaats voor muzikaal coördinator Yorick van Norden, die ook achter de schermen een grote rol speelde bij de totstandkoming van deze avonden. Beluister de reportage die Fab4Cast over deze avonden maakte.

 

Een koor van stemmen
De Grote McCartney sloot zijn feestweek zelf af op Glastonbury, waar hij als oudste headliner ooit op zaterdagavond 25 juni aantrad op de Main Stage. Tachtig jaar, maar nog stevig op zijn benen. De bekende twinkeling in zijn ogen, plezier makend met zijn band en zijn publiek. Zijn uitstraling wordt steeds zachter, natuurlijk is de stem broos, maar daar gaat het inmiddels helemaal niet meer over. Bij Paul McCartney gaat het om wat hij het publiek nog wil bieden, met alles dat hij nog in zich heeft. En bovendien wat het publiek hém nog wil teruggeven. Uitzinnigheid, verstilling, een koor van stemmen, dat hem droeg in Blackbird, Hey Jude en Let It Be. Op Twitter vatte Bertolf het na afloop treffend samen: "God is best wel genadig dat we Paul McCartney nog even mogen hebben." Daarmee is alles gezegd. Amen.

(foto: Ramón Dorenbos)