'Ik gebruikte The Beatles op Abbey Road als zonnewijzer': The Analogues filmen een documentaire met Piet Schreuders

Wanneer ik het metrostation van St. John's Wood verlaat, voelt het direct alsof ik de lp-hoes van Abbey Road in loop. Misschien wel omdat veel wegen hier in Noordwest-Londen net zo statig en lommerrijk zijn als die ene straat op de hoes van het laatste album dat The Beatles grotendeels in de zomer van 1969 opnamen. Het is nu ook zomer en de weersomstandigheden zijn zo'n beetje gelijk aan die van vrijdagochtend 8 augustus 1969. Destijds drukte fotograaf Iain MacMillan rond 11.35 uur af, terwijl The Beatles de inmiddels beroemdste zebra ter wereld overstaken. Nu is het 07.10 uur op een zaterdagochtend als ik Grove End Road afloop, op weg naar de kruising met Abbey Road.

Ik mag verslag doen namens Fab4Cast

Het is vroeg en ik ben toch al een klein half uur onderweg vanuit mijn hotel in Bloomsbury, waar ik dit weekend verblijf. Met een speciale reden, want ik mag namens het team van Fab4Cast verslag doen van één van de concerten die The Analogues dit weekend in de Abbey Road Studio's geven. Ze brengen de muziek als het ware weer thuis. Dat doen ze op hun eigen onnavolgbare wijze, met vintage instrumenten, nauwkeurige arrangementen en een enorme toewijding en liefde voor het latere Beatleswerk. Hun concerten worden opgenomen, in beeld en geluid, met als doel een eigen live-versie van het jubilerende Beatlesalbum uit te brengen. De beelden worden, vermoed ik, zowel verwerkt in een concertregistratie als in een documentaire, rond dit bijzondere weekend dat de band in de Britse hoofdstad beleeft. Die documentaire is de reden dat ik op deze vroege zaterdagochtend vanuit Grove End Road de hoek om sla naar de plek waar de zebra ligt, vlak na de kruising met Abbey Road.

Knalgele keukentrap

Wanneer ik aankom, zie ik dat 's werelds grootste kenner op het gebied van Beatleslocaties al druk in de weer is met een filmploeg. Althans, de filmploeg is dat met hem. Piet Schreuders staat op zijn kenmerkende professionele en rustige wijze regisseur Marcel de Vré te woord. Ik blijf op afstand, kijk toe van de overkant van de straat. Piet steekt als groet even snel zijn hand naar me op en concentreert zich weer op de opnames. Terwijl ik het schouwspel volg, plaatst Paulien als lid van de crew een knalgele keukentrap midden op de weg. Zo'n beetje op de plek waar fotograaf Iain MacMillan dat die vrijdagochtend in 1969 ook deed. Ik zie Piet het gele trapje op klimmen en als het ware door de ogen van de fotograaf over de zebra turen. Omdat ik op afstand blijf, denk ik te zien dat Piet een frame of zoeker omhoog houdt en er door kijkt. Ik ben ontroerd door het beeld. Het lijkt alsof de geschiedenis zich bijna 50 jaar naar dato herhaalt. Wat ontbreekt zijn de vier jonge mannen die, voor altijd op ons netvlies en inmiddels bevroren in de tijd, de zebra oversteken. 'Alsof het verleden door de foto heen komt,' zegt Piet over de plek waar hij staat.

Where are the studios?

Auto's en bussen remmen af. Ze worden tegengehouden door Paulien. Zij speelt, wellicht zonder dat ze zich daar van bewust is, de rol van de politieagent die destijds op Abbey Road stond om het verkeer tien minuten tegen te houden. Langer duurde die fotosessie toen niet. Wanneer Piet weer op stoep staat, ben ik inmiddels overgestoken. Ondanks het vroege uur, nadert ons een groep toeristen. Een man spreekt mij met Amerikaans accent aan. Of ik weet wat hier aan de hand is. Ik leg uit dat er filmopnames worden gemaakt voor een documentaire omdat The Analogues dit weekend het album Abbey Road in de studio gaan opnemen. En dat de man die zojuist van de keukentrap afdaalde 's werelds meest gespecialiseerde locatiekenner is, als het over The Beatles gaat. Zijn onderzoek, bijvoorbeeld naar Beatleslocaties in Londen, samen met Mark Lewisohn en Adam Smith, is van onschatbare waarde. De Amerikaan kijkt me even zwijgend aan en antwoordt dan: 'Where are the studios?' Ik wijs hem de witte muur, iets verder, aan de linkerkant. De man beent er met zijn gevolg naar toe en lijkt niet geïnteresseerd in het bijzondere tafereel dat hem zojuist in de schoot werd geworpen. Kort daarop meldt zich een Amerikaanse vrouw. Ze hoort niet bij de groep, is alleen en presenteert Piet doortastend haar smartphone. Of hij even een foto van haar wil maken op de zebra. 'We are in the middle of a shoot' antwoordt Piet terecht, waarna de vrouw zich bij de andere Amerikanen voegt en het stel elkaar over en weer op de zebra begint te fotograferen. Ze illustreren op de achtergrond het verhaal dat Piet voor de camera vertelt.

'Ik heb The Beatles als zonnewijzer gebruikt'

Piet Schreuders weet waar hij het over heeft: 'Ik heb een jaar of dertig geleden in augustus op deze plek geprobeerd aan de hand van de schaduwen en de originele hoes bepaald op welk tijdstip de foto moet zijn genomen. Daarbij heb ik The Beatles als zonnewijzer gebruikt. Uiteindelijk kwam ik uit op 11.35 uur en dat tijdstip is inmiddels wereldwijd overgenomen.' Dag in, dag uit, zelfs 's nachts steken pelgrims en toeristen hier op Abbey Road over om de zebra-foto te imiteren. 'De mensen zijn vaak wat teleurgesteld, omdat ze de lp-hoes nooit precies kunnen reconstrueren. Ze blijven op de stoep staan fotograferen en missen de hoogte van de huishoudtrap' hoor ik Piet de regisseur uitleggen. Dat bijzondere perspectief gaf rust en evenwicht aan de foto. 'Fascinerend blijft het wel,' zegt Piet, over de niet aflatende stroom toeristen die zich, vanuit de hele wereld, naar Abbey Road begeeft. Terwijl we staan te praten, komt een vrouw die blijkbaar haar 30ste verjaardag viert met een groepje vrienden aangelopen. Ze draagt een grote 3 en 0 en wordt lachend met de ballonnen op de zebra vereeuwigd. Het is nog geen half acht.

Op de webcambeelden is te zien hoe we in de
richting van Hill Road lopen.

Een verborgen patio

Inmiddels heeft Piet, met de ploeg in zijn kielzog, koers gezet naar Hill Road, de zijstraat die pal naast de studio's uitkomt. Ik volg op afstand, benieuwd naar wat komen gaat. Piet houdt stil bij een huis, loopt trefzeker via het tuinhek naar een steeg en slaat rechtsaf. We volgen hem. Ineens staan we stil op een piepkleine patio. Direct realiseer ik me dat dit de plek moet zijn waar ergens aan de achterzijde van de studio's op 1 juli 1963 foto's zijn gemaakt van John, Paul, George en Ringo. Terry O'Neill legde vier wat ernstig ogende jongemannen vast. Terwijl ze hun instrumenten vasthielden, blikten ze geconcentreerd in de lens. 'Hier stonden The Beatles tijdens een pauze, op de dag dat ze She Loves You en I'll Get You opnamen,' zegt Piet. Ik bedenk dat dit, op twee dagen na, 56 jaar geleden is.

De reconstructie van 1 juli 1963, zoals Piet Schreuders
hem op 1 juli 2019 deelde op Twitter

Het wagenpark van The Analogues arriveert

Wanneer we terugwandelen naar Abbey Road en de hoek omslaan, zie ik dat het wagenpark van The Analogues zojuist vanuit Nederland is gearriveerd. De twee enorme trucks met opleggers, gevolgd door twee neutraal gekleurde vrachtwagens zorgen ervoor dat de gehele stoeprand voor de studio volgeparkeerd staat. 'Mooi dat ze er zijn, we wisten dat ze vanochtend tussen 8 en 10 uur zouden arriveren,' vertelt Marcel de Vré me. De aanwezige toeristen kijken verbaasd toe en lijken wat verbouwereerd omdat het uitzicht op 'hun' zebra korte tijd is gekaapt. Wie de halve wereld over vloog om de foto te maken, moet even geduld hebben. In overleg met de filmploeg stappen de chauffeurs weer in. We hebben immers het moment gemist waarop ze aan kwamen rijden. Dus rijdt men een rondje en installeert de cameraploeg zich om de aankomst te filmen.

Een voorbode voor zondagmiddag

Ondertussen is Piet op het bekende bankje op de hoek gaan zitten. Ik neem naast hem plaats. 'Wat een mooie ochtend zo, met dat zonnige weer,' mijmert hij. Ik zou hier wel de hele dag met hem willen zitten, kijkend naar alle gekkigheid die zich voor onze ogen afspeelt. Terwijl ik dat denk, komen er een stuk of vijf jongens van rond de twintig aan joggen. Ze hebben een ontbloot bovenlijf en de zebra is ook hun decor voor een originele groepsfoto. Piet krijgt koffie aangeboden van de filmploeg maar geeft zijn kopje aan mij. We kijken hoe de enorme trucks van The Analogues nogmaals Abbey Road op komen rijden. Het is een prachtig beeld in de ochtendzon. Het tafereel vormt de voorbode van wat zich op spectaculaire wijze zondagmiddag en -avond in de studio's met The Analogues zal gaan afspelen. Over die gebeurtenissen breng ik volgende week verslag uit.

Kijken door mijn oogharen
Piet en ik praten nog wat, tot coördinator Paulien aangeeft dat het tijd is om de filmopnames binnen in Studio 1 en 2 voort te zetten. Even schiet het door me heen om te vragen of ik er bij mag zijn, om op afstand toe te kijken, met als doel ook over die gebeurtenissen te schrijven. Ik besluit dat ik de vraag te opdringerig vind en dat ik blij en tevreden ben met wat zich het afgelopen half uur voor mijn ogen heeft afgespeeld. Morgenmiddag mag ik de studio's immers betreden. Piet neemt afscheid van me en vertrekt naar binnen. Ik blijf nog vijf minuten op het bankje zitten kijken naar de zebra. Als ik mijn ogen half sluit en door mijn oogharen kijk, zie ik ze ineens lopen. Een magere man met baard, gekleed in het wit. Achter hem een kleinere gestalte in een zwart pak, gevolgd door iemand op blote voeten, waarna een man in een spijkertenue de rij sluit. Ze lopen weg van de studio, waar ze hun laatste album aan het opnemen zijn. 'Alsof het verleden door de foto heen komt,' hoor ik Piet in gedachten nogmaals zeggen.

+++

Dit verslag werd exclusief geschreven voor Fab4Cast.