Hoe Paul McCartney het wonderschone Junk uiteindelijk zelf op de plaat zette

Als ik ooit een Top 10 zou moeten samenstellen van mijn allermooiste McCartney-liedjes, dan..... zou ik in de eerste plaats gek worden. Net zo gek als jullie werden toen ik een tijd geleden vroeg om een keuze te maken uit 15 van de 30 nummers van The White Album. Iets dat ik nooit meer zal doen. Net zo goed als dat ik mezelf niet zou kunnen opleggen die McCartney-Top 10 samen te stellen. Je komt er niet uit. De man heeft te veel moois gemaakt.

Ik voel al-tijd de emotie

Toch is er één liedje waarvan ik zéker weet dat het er in zou staan. En dat is het nummer dat ik deze week graag eens centraal wil stellen: Junk. Ook om van jullie te horen of je het met me eens bent dat dit tot "het bijzonderste" hoort dat Paul McCartney ooit schreef. Ik heb een ontzettende zwak voor dit fijne kleine liedje. Het is melodieus, met een prachtige tegenmelodie. Iets waar McCartney altijd heel sterk in is. Hebben we het hier dan over contrapunt? Daar hebben anderen meer verstand van dan ik. Maar wanneer Paul dat ene stukje begint begint te neuriën en daarbij de melodie omhoog stuurt, voel ik altijd een emotie opkomen. Elke keer weer. Herkent iemand dat?

Waarom bleef Junk zo lang liggen?

Wat me intrigeert aan Junk is dat dit pareltje zo lang op de plank heeft gelegen voordat het uitgebracht werd. Paul schreef het al begin 1968 in India, tijdens de retraite met The Beatles in Rishikesh. Het was één van de vele "gitaarliedjes" die daar het levenslicht zagen. De groep beschikte in het meditatiekamp van de Maharishi niet over veel instrumenten. John, George en Paul konden slechts een akoestische gitaar meenemen op hun lange reis. Dus werden er vanzelfsprekend veel akoestische-gitaar-liedjes gecomponeerd. Wat hadden we daar graag naast de Fab Four gezeten, bij het kampvuur.

John en Paul in India

Junk haalde The White Album en Let It Be niet

Toen de groep teruggekeerd was uit India en in mei 1968 bijeen kwam in George Harrisons bungalow in Esher om demo's te maken voor wat The White Album zou worden, had Paul het nummer Junk paraat om op te nemen. En dat is ook wat er gebeurde. Net als menig ander liedje uit die Esher-sessie, haalde dit wonderschone liedje het album niet. Je vraagt je altijd af hoe zoiets werkt. Hoe kan het dat nummers als Rocky Raccoon en Bungalow Bill (beide heel prima, maar niet wereldschokkend goed) op het album kwamen en dat Junk bleef liggen? Wellicht had het meer tijd nodig om te rijpen. Tijdens de Get Back-sessies in de winter van 1969, waaruit uiteindelijk het album Let It Be werd samengesteld, dook Junk ineens weer kort op. De melodie zat nog steeds in McCartneys hoofd. Toch paste het denk ik niet bij het karakter van de liedjes die tijdens die sessies gespeeld werden. Opnieuw verdween Junk dus naar de achtergrond.

Junk werd ook nog Singalong Junk
Rond de jaarwisseling van 1969/1970 was Paul er klaar voor om Junk op te nemen. Alleen. De droom van The Beatles was uiteen gespat en Paul werkte in zijn eentje aan een solo-album. Dat deed hij zowel in zijn Londense huis als onder een schuilnaam in de Abbey Road Studio's. Daar kreeg Junk eindelijk de aandacht die het nummer verdiende. Van één van de takes maakte Paul ook nog het instrumentale Singalong Junk, dat op hetzelfde titelloze album verscheen. Aan die versie voegde Paul piano en strijkers uit een mellotron toe.

Paul McCartney in zijn thuisstudio aan Cavendish Avenue, Londen

MTV Unplugged
Voor zijn mooie livesessie voor MTV's befaamde Unplugged in 1991 haalde Paul Singalong Junk van stal [filmpje]. De uitvoering paste perfect in de kleine akoestische setting van dat optreden. De gezongen versie speelde hij pas in 2006 voor het eerst live in de Royal Albert Hall.

Menigeen maakte zijn eigen Junk
Junk inspireerde menig artiest. Jeff Lynne, John Denver, Cilla Black, Sandie Shaw, Elvis Costello...allemaal namen ze coverversies op van dit fijne kleine liedje. Wie rondstruint over het internet, ontdekt natuurlijk ook veel onbekende muzikanten die er hun eigen liefdevolle invulling aan gaven. Zo vond ik de deze sympathieke versie van twee jongens: [video]

Geschikt voor een mooie solo-voorstelling
Ik heb altijd nog de hoop dat McCartney, wanneer hij stopt met zijn grote concerten, overgaat op kleine akoestische optredens. Of dat Bertolf met Her Majesty nog eens een voorstelling maakt rond McCartney als componist. Wat mij betreft mag Junk dan, in beide gevallen, niet op de setlist ontbreken. [filmpje]

Motor cars, handle bars,

Bicycles for two.

Broken hearted jubilee.

Parachutes, army boots,

Sleeping bags for two.

Sentimental jamboree.

Buy! buy!

Says the sign in the shop window.

Why? why?

Says the junk in the yard.

Da da ya da da da,

Da da da,

Da da ya da da,

Da da da da da da da.

Candlesticks, building bricks,

Something old and new.

Memories for you and me.

Buy! buy!

Says the sign in the shop window.

Why? why?

Says the junk in the yard.