Wie was Bungalow Bill van The White Album en heeft hij echt bestaan?

Paul McCartney was er het beste in, John Lennon waagde zich er ook wel eens aan en George Harrison liet het concept eigenlijk volledig liggen: het schrijven van zogenaamde character songs, liedjes die The Beatles schreven over fictieve of bestaande personen. Nummers waarin we in een paar minuten kennismaken met een personage of een persoon. Op The White Album komen we een aantal character songs tegen, waaronder The Continuing Story of Bungalow Bill. Was deze Bill een verzinsel? Ontsproten zijn avonturen uit de fantasie van John Lennon of bestond Bill echt?

De échte Bungalow Bill!

Geen sterk nummer, wel een goed verhaal!
Ik denk dat de meesten van jullie The Continuing Story of Bungalow Bill niet als één van de sterkste nummers van The White Album beschouwen. Ikzelf ook niet trouwens. Het liedje stond de afgelopen weken niet vaak in jullie 15/30-lijstjes. Toch intrigeert het nummer me wel een beetje. Om het bijzondere intro, maar vooral om de fantasierijke tekst. Als kind zag ik hem wel voor me, deze Bungalow Bill die, zittend op een olifant, zwaaiend met een geweer én met zijn moeder in zijn kielzog, op tijgerjacht ging. Hoe verzin je zoiets?


Amerikaanse toerist
We weten dat The Beatles een groot deel van hun nummers voor The White Album in India schreven, tijdens hun verblijf bij de Maharishi Mahesh Yogi. Ze waren samen met zo'n 60 andere mensen te gast bij de goeroe. Die andere gasten vormden in een paar gevallen inspiratie voor nieuwe nummers. Zo was daar Prudence Farrow die, zoals ik vorige week schreef, gevoelig neergezet werd in Dear Prudence. Een Amerikaanse toerist, die ook in Rishikesh verbleef, kwam er wat minder poëtisch van af. Hij werd door John Lennon tot Bungalow Bill gedoopt, maar kwam daarmee wel (zij het wat banaal) terecht op een Beatles-elpee. In een interview vertelde John Lennon zelf over het tegenstrijdige gedrag van deze man:

That was written about a guy in Maharishi's meditation camp who took a short break 

to shoot a few poor tigers, and then came back to commune with God. 

Jungle Jim + Buffalo Bill = Bungalow Bill
Lennon vertelde bovendien dat hij de naam de Amerikaanse stripfiguur Jungle Jim in zijn hoofd had bij het schrijven van het liedje. Jungle Jim was een strip die vanaf 1934 in Amerikaanse kranten verscheen, waarin ene Jim Bradley avonturen in de Aziatische jungle beleeft. De comic kreeg zelfs een bewerking voor televisie, waarin Johnny Weismuller het personage, gehuld in een safaripak, speelde. De jonge John Lennon zal op zijn jongenskamer aan Menlove Avenue vast wel eens op zijn buik op bed hebben gelegen met de nieuwste editie van Jungle Jim.

Striptekening (1954) uit de succesvolle Jungle Jim-serie

Lennon combineerde deze Jungle Jim met de legendarische bizonjager Buffalo Bill (1846-1917), wiens echte naam William Frederick Cody was. En zo zag Bungalow Bill in 1968 het levenslicht.

William Frederick -Buffalo Bill- Cody

Bungalow Bill en zijn moeder arriveerden met een bult bagage
De echte Bungalow Bill was Richard Cooke III, een 27-jarige Amerikaan die luisterde naar de roepnaam Rik. Samen met zijn moeder Nancy Cooke de Herrera verbleef hij korte tijd bij de Maharishi. Mia Farrow, de zus van Dear Prudence, herinnerde zich in een interview nog goed hoe moeder en zoon in de ashram arriveerden. Farrow omschreef de Amerikaanse als iemand die nogal gewichtig deed en die met een enorme hoeveelheid bagage de gloednieuwe privé-bungalow naast het verblijf van de Maharishi betrok. Aha! Dan weten we direct waar Lennon dat Bungalow vandaan had, realiseer ik me nu. En zou dit de Nancy zijn naar wie Paul McCartney in een ander India-liedje, Rocky Raccoon, verwijst (But everyone knew her as Nancy)? Moeder en zoon waren trouwens niet zulke populaire gasten in India en volgens Farrow was niemand er rouwig om toen ze weer vertrokken om op tijgers te gaan jagen.


Nancy werd zelf een goeroe
Deze Nancy Cooke de Herrera schijnt zelf een soort goeroe te zijn geworden voor sterren als Lenny Kravitz en Madonna. Ik vond een [filmpje] waarin ze onder andere vertelt over haar contact met The Beatles in India. Best leuk om even te kijken naar deze moeder van Bungalow Bill:

Natuurlijk schreef ze ook een boek
Zoals velen die zich in hun leven ergens (even) in de nabijheid van The Beatles mochten begeven, legde Nancy haar levensverhaal vast in een boek waarvan de titel (zoals bijna altijd het geval is) verwijst naar de titel van een Beatlesnummer: All You Need Is Love: An Eye Witness Account of When Spirituality Spread From The East To The West. Nog steeds te koop! ;-)

Nancy Cooke de Herrera, tweede van links, staand tussen Pattie Boyd (Harrison) en John Lennon

Rik vond weinig aansluiting met de hippies
Rik zelf vertelde later dat hij The Beatles erg aardig vond, maar dat John Lennon zich het meest afzijdig hield. Er was dan ook niet veel dat hen bond. Bill viel behoorlijk op als blonde all American boy, in het wit gekleed in college stijl, tussen de langharige hippies. De tijgerjacht, die drie uur van Rishikesh plaats vond, had als doel om tijgers te doden die het op olifanten voorzien hadden en die een probleem vormden voor de lokale bevolking. In haar tweede boek, Beyond Guru's (dit is echt waar!) beschrijft moeder Nancy hoe ze zich samen met haar zoon in een boom schuilhield, op een houten platform en wachtend tot de tijgers zouden arriveren: Rik sat down and I stood behind him. It wasn't long before I saw this flash of yellow and black. I let out a yell and Rik twirled and shot the tiger right through the ear. John Lennon maakte daar in Bungalow Bill het volgende van: So Captain Marvel zapped him right between the eyes.

Ook Captain Marvel was een stripheld en kreeg
zijn plek in Bungalow Bill

Kritische noten van de Maharishi en Lennon
Op de terugweg naar Rishikesh kreeg Rik spijt van zijn daden. Hij vroeg om een gesprek met de Maharishi en vertelde de goeroe dat hij zoiets nooit opnieuw wenste te doen. Bij dat gesprek waren John Lennon en Paul McCartney aanwezig. Rik kreeg kritische vragen. Zowel van de Maharishi als van Lennon. Moeder Nancy sprong voor haar zoon in de bres en antwoordde: Well John, it was either the tiger or us. Ook dit antwoord verwerkte Lennon later in zijn nummer als If looks could kill, it would have been us instead of him. Kortom, de dagelijkse gang van zaken bood The Beatles voldoende stof voor nieuwe nummers.

Moeder en zoon tijdens de tijgerjacht

Demo
Terug in Engeland namen The Beatles eind mei The Continuing Story of Bungalow Bill op tijdens de demo-sessies die ze thuis bij George Harrison in Esher hielden. John zong zijn partij twee keer in op de viersporenrecorder. Op dat punt klonk Bungalow Bill als volgt: [filmpje]

Twee keer plagiaat
Voor de melodie pleegde John twee keer plagiaat, waarschijnlijk onbewust. Zo moet de melodie van de Amerikaanse klassieker Stay As Sweet As You Are (1934) ergens in zijn achterhoofd hebben gezeten. Net als in de structuur van dit nummer, begint hij zijn eigen Bungalow Bill met het refrein. Een refrein dat veel op het de zoete song lijkt: [filmpje]

Daarnaast plagieerde hij zichzelf. De zin So Captain Marvel zapped him right between the eyes is melodisch gelijk aan And curse Sir Walter Raleigh, he was such a stupid git uit het nummer I'm So Tired, dat uiteindelijk ook precies op dezelfde dag (8 oktober 1968) werd opgenomen. Vergelijk die twee regels maar eens! Ook de drie bass drum-kicks die het refrein van Bungalow Bill inluiden, waren niet echt nieuw. Dat grapje was anderhalf jaar eerder al eens uitgehaald bij Lucy In The Sky With Diamonds.


De mellotron speelt een hoofdrol
De uiteindelijke versie van Bungalow Bill die terecht kwam op The White Album zou niet zoveel verschillen van de demo die ik hierboven liet horen. Echter in de studio was er een belangrijke rol voor de mellotron weggelegd. Dit inventieve instrument kon, met het induwen van een orgeltoets, een stukje eerder opgenomen tape in een zogenaamde eindeloze loop afspelen. Het virtuoze Spaanse gitaarintro van Bungalow Bill werd dus niet door een Beatle gespeeld, maar aangestuurd met een simpele mellotron-toets. Ook de trombonegeluiden waarmee Bungalow Bill eindigt komen regelrecht uit die mellotron, één van de voorlopers van de synthesizer: [filmpje]

Twee Beatlesvrouwen zongen mee
Tot slot was er een rolletje voor Yoko Ono en Maureen Starkey. Het kwam eigenlijk nooit voor dat de vrouwen van The Beatles meezongen tijdens de opnamen. Voor zover ik weet, was Pattie Harrison te horen in het refrein van Yellow Submarine en assisteerde Linda McCartney bij de hoogste noten in de achtergrondzang van Let It Be. Op Bungalow Bill horen we Yoko Ono één stukje solo zingen (But when he looked so fierce). In het refrein, waarop een deel van de aanwezigen te horen is, sloot ook Maureen Starkey aan.


Hoe liep het met Bill zelf af?
En zo eindigt een verhaal dat even banaal als intrigerend is. De avonturen van Bungalow Bill die zijn moeder mee op tijgerjacht nam, werden voor altijd vastgelegd. Hoe liep het met Bill zelf af? Hij schiet nog wel eens tijgers, maar dan op de gevoelige plaat. De Amerikaan besloot zijn leven te gaan wijden aan natuurfotografie en werkt voor gerenommeerde bladen als National Geographic. Kwam het allemaal toch nog goed.

Hey, Bungalow Bill

What did you kill

Bungalow Bill?

He went out tiger hunting with his elephant and gun

In case of accidents he always took his mom

He's the all American bullet-headed saxon mother's son.

All the children sing

Hey Bungalow Bill

What did you kill

Bungalow Bill?

Deep in the jungle where the mighty tiger lies

Bill and his elephants were taken by surprise

So Captain Marvel zapped in right between the eyes

All the children sing

Hey, Bungalow Bill 

What did you kill

Bungalow Bill?

The children asked him if to kill was not a sin

Not when he looked so fierce, his mother butted in 

If looks could kill it would have been us instead of him

All the children sing

Hey, Bungalow Bill

What did you kill

Bungalow Bill?