Good Morning, Good Morning: hoe een pak cornflakes John Lennon inspireerde

Deze week wil ik het hebben over Inspiratie. Best moeilijk is het soms, om geïnspireerd te blijven. Niet alleen in het dagelijks leven bij het werk dat je doet, maar ook bij de hobby die je uitvoert, de sport die je beoefent of in de omgeving waar je woont. Inspiratie vraagt soms om verandering, of juist om te kijken met een nieuwe blik naar het vertrouwde om je heen. Ook voor kunstenaars valt het niet mee om vanuit inspiratie te blijven creëren. Een schilderij, een boek, een foto, een compositie. Maak je iets achteloos, of juist vanuit een bepaald gevoel? Laten we vanmiddag een zwembad gaan schrijven, grapten John Lennon en Paul McCartney wel eens onderling, toen ze in de beginjaren van The Beatles in de gaten kregen hoe goed en gemakkelijk het schrijven van hits hen afging. Toch rolden niet alle nummers zomaar uit hun pen, zoals ik onlangs beschreef in mijn blog over In My Life. Daarin verbouwde John een tekst over zijn busrit door Liverpool, iets alledaags, uiteindelijk tot een symbolisch lied over vriendschap, liefde en herinneringen. Het bleek een ware worsteling.

De verveling sloeg toe in Kenwood

Vandaag wil ik het juist hebben over een nummer waarin het John wél lukte om over iets alledaags te schrijven, al lijkt het liedje wel uit een soort verveling te zijn ontstaan. Nadat The Beatles in augustus 1966 waren gestopt met tournees, was John ineens veel thuis. Dat moet even wennen geweest zijn. Met zijn vrouw Cynthia en zoontje Julian woonde John inmiddels op het Engelse platteland. Zijn imposante huis, Kenwood genaamd, bevond zich in Weybridge. Je zou het een beetje de Londense goudkust kunnen noemen, enkele tientallen kilometers ten zuidwesten van de stad. Ringo woonde met zijn gezin om de hoek en George had met Pattie Boyd een bungalow die twee dorpen verderop stond. Paul bleef trouw aan Londen. Maar goed, daar zat John dus en ik stel me voor dat hij zich een beetje 'stuck inside these four walls' voelde. Hij las, sliep veel, knutselde op zolder in zijn geïmproviseerde thuisstudio, ging steeds meer drugs gebruiken en keek heel veel televisie.

John op één van zijn favoriete plekken, thuis in Kenwood, 1967

Op zoek naar de bewuste Kellogg's-jingle

De televisie inspireerde John bij het schrijven van de tekst van het nummer Good Morning, Good Morning. In die tijd kwam er regelmatig een reclame van Kellogg's Corn Flakes op TV, waarmee onderstaande opgewekte tekst de Engelse huiskamers in werd geslingerd:

Good morning, good morning

the best to you each morning

Sunshine breakfast, Kellogg's Corn Flakes

Crisp and full of fun

Nu leek het me zo leuk om die commercial in deze blog te laten zien en horen. Ik kwam er achter dat het een Britse Kellogg's-jingle was, die inderdaad uit 1967 stamt en die geschreven werd door ene Dave Lee. Je begrijpt het al, ik heb YouTube helemaal uitgekamd, ongeveer elke Kellogg's-reclame uit de jaren '50 en '60 bekeken (leuk klusje trouwens) maar helaas die ene jingle niet kunnen vinden. Net wanneer je denkt Ja, hebbes! gaat de tekst toch weer anders. Wie oh wie heeft dat filmpje wel eens gezien? Ik houd me zeer aanbevolen! Om toch een sfeerbeeld te geven, sluit ik een andere Kellogg's-jingle bij, uit de Good morning-serie. Zoiets moet John Lennon gehoord hebben. Ontvang je mijn blog trouwens in de mail, lees dan vanaf dit punt even online verder. De filmpjes worden niet weergegeven in de e-mail.

Improviseren op zolder

Iets in die reclame moet John ertoe aangezet hebben om de trap op te lopen, naar zijn muziekstudio op zolder. Daar had hij een aantal instrumenten en taperecorders staan. Lennon was verre van technisch en het was Paul McCartney die hem had geholpen alle apparatuur aan te sluiten en met elkaar te verbinden, zodat John opnames en simpele overdubs kon maken. 

John op zijn muziekzolder

Op die zolder nam John dit probeersel van Good Morning, Good Morning op. Ik vind het eigenlijk veel meer dan een probeersel. John heeft de structuur goed in zijn hoofd. Je hoort in dit stadium al de ingewikkelde maatwisselingen, die Lennon vermoedelijk gewoon intuïtief om de tekst heen bouwde. Ook zit (op 00:50 seconden) de grote verandering qua maat/thema er in deze vroege demo er al helemaal in. Een interessante schets en een goede voorbereiding op wat nog komen zou (bekijk het filmpje).

Met een kop thee voor de TV

Maar er was nog meer op televisie dat John inspireerde bij het maken van het nummer. Tussen april 1964 en december 1966 zond de BBC de sitcom Meet The Wife uit. Brits vermaak rond Freddie Frinton en Thora Hird, een getrouwd stel van middelbare leeftijd, met de gebruikelijke humoristische ups en downs. De afleveringen duurden een half uurtje. Je stelt je voor dat John hier in de namiddag met een kop thee voor ging zitten. Waarschijnlijk ook weer uit pure verveling. Het is dan ook precies wat hij beschrijft in Good Morning, Good Morning. De sitcom is het hoogtepunt van de dag in het stille Weybridge, waar verder niets gebeurt:

Everybody knows there's nothing doing

Everything is closed it's like a ruin

Everyone you see is half asleep

And you're on your own you're in the street

People running round it's five o'clock

Everywhere in town is getting dark

Everyone you see is full of life

It's time for tea and Meet the Wife

Radio/tv-gids van de BBC uit 1965 waarin de sitcom wordt aangekondigd

Carpoolend naar Londen

Al met al had John de structuur en tekst van Good Morning, Good Morning dus al aardig op een rij, toen The Beatles op 8 februari 1967 aan de opnames begonnen. Omdat John, Ringo en George dicht bij elkaar woonden, reed Johns chauffeur vaak ook langs Ringo en George om hen op te pikken. Al hobbelend over de Engelse plattelandswegen en onder invloed van een geestverruimde sigaret of twee, arriveerden drie van de vier Beatles al 'in zekere sferen' bij de studio's aan Abbey Road. Paul McCartney daarentegen maakte een korte wandeling vanaf zijn huis aan Cavendish Avenue, dat praktisch om de hoek lag.

Een collage met dierengeluiden

The Beatles werkten op 8 en 16 februari aan Good Morning, lieten het nummer toen even liggen en completeerden het op 13, 28 en 29 maart. Bijzonder zijn natuurlijk de dierengeluiden die aan het liedje werden toegevoegd. Het nummer begint, heel toepasselijk, met het gekraai van een haan. Voor het slotstuk vroeg John Lennon aan producer George Martin om een serie dierengeluiden achter elkaar te monteren. Dat werd een grappige geluidscollage waarbij het ene dier steeds opgejaagd kan worden door het dier dat hem volgt. Zo horen we een vogel, een kat, een hond, een koe, een paard, een schaap, een leeuw, een olifant en tenslotte een groep bloedhonden tijdens de jacht, compleet met het geschal van de jachttrompetten. Beluister de collage hier:

De lethargie van Lennon

Naast de interessante maatwisselingen en de grappige dierengeluiden, is er nog iets dat ik erg aantrekkelijk aan het nummer vind. De blaaspartijen. Ze geven Good Morning een krachtig en stoer karakter en maken het haast tot een jingle die je ertoe moet aanzetten iets te kopen. De blazers die je hoort zijn van het ensemble Sounds Incorporated dat ook onder contract stond bij Brian Epstein. Good Morning, Good Morning verscheen op 1 juni 1967 op het album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Zo kwam het vanuit de lethargie van Lennon allemaal bij elkaar. De cornflakesreclame, de BBC sitcom, de dierengeluiden en de blazers. Samen vormden ze een originele en krachtige bijdrage aan het album dat the Summer of Love inluidde.