De Pareltjes van Paul: samen met Yorick van Norden door de platenkast van Paul McCartney

"Als ik voor het eerst bij iemand thuis kom, kan ik het niet laten om m'n blik langs de platenkast te laten glijden. Het is net alsof je een kijkje kunt nemen in iemands ziel." Woorden van die strekking spreekt de Haarlemse muzikant Yorick van Norden tijdens zijn huidige programma 'De Platenkast van Paul McCartney' waarmee hij momenteel langs de Nederlandse theaters tourt. Ik zag Yoricks show onlangs in het Hoftheater in Raalte. 

Pareltjes van Paul
Het is natuurlijk ook een fascinerende vraag: wat heeft één van de grootste componisten van de 20ste en 21ste eeuw zélf thuis in z'n platenkast staan? Op welke pareltjes stuitte hij, op al die plekken waar hij kwam? Waar ter wereld deed hij muzikale inspiratie op? Niet alleen van Liverpool tot Londen, maar ook van het Nigeriaanse Lagos (waar hij het album Band On The Run deels opnam) tot de platenzaakjes vol reggae-albums op Jamaica (waar Paul wel eens vakantie vierde). En hoeveel platen zou Paul hebben staan, in de huizen die hij overal ter wereld bezit? 

Puzzelen
Op die laatste vraag heeft hij waarschijnlijk alleen zelf het antwoord. Maar door een publiciteitsfoto van McCartney, enkele jaren geleden gemaakt in de muziekkamer van zijn Londense woning aan Cavendish Avenue, komen we toch iets meer te weten over één van die platenkasten van Paul. Op die foto poseert hij voor zijn album-collectie. Het is een afbeelding waardoor de fantasie van Yorick van Norden op hol sloeg. Turend naar een uitvergrote versie van die foto, puzzelde de muzikant en McCartney-kenner maandenlang op wat er te lezen was op de dunne ruggen van de albumhoezen die tot Pauls collectie behoren. Een spannende speurtocht, die leidde tot een theaterprogramma én een boek dat binnenkort verschijnt. Dat boek is trouwens vormgegeven door de onvolprezen Piet Schreuders.

In deze video vertelt Yorick meer over zijn project:

Gitaar op schoot
Eerder deze maand trad Yorick op in het Hoftheater in Raalte, muzikaal bijgestaan door gitarist Maarten Kooijman. Zittend tegenover elkaar, net als John Lennon en Paul McCartney vroeger, met elk een gitaar op schoot, openden Yorick en Maarten de show met een aantal nummers die teruggaan tot Pauls vroegste jeugd. The Everly Brothers en Buddy Holly mochten niet ontbreken. Net als het eerste nummer dat Paul zelf op veertienjarige leeftijd schreef: I Lost My Little Girl. En zo trok Yorick ons langzaam de platenkast van Paul McCartney in. 

Neil Young en Harry Nilsson
Het werd een rijkelijk gevulde muzikale avond, waarin Yorick dat repertoire uit die platenkast (Neil Young, Harry Nilsson, Leonard Cohen, Fela Kuti) afwisselde met een aantal eigen nummers én de muziek van de Meester Zelf. Juist ook weer om te illustreren hoe, wanneer en waardoor Paul beïnvloed was in zijn eigen muzikale levensreis. De amusementsmuziek die vader Jim thuis draaide en speelde met zijn eigen orkest horen we terug op Pauls You Gave Me The Answer, van het album Venus and Mars. Heerlijk om dát eens live te horen, met Yorick aan de vleugel. De erfenis van Pauls Band On The Run-avontuur in Lagos (Nigeria) horen we terug in het tropische tintje van het prachtige Bluebird, compleet met het rhythm box-geluid dat ons zo dierbaar is van het live-album Wings Over America.

Het haar van Art Garfunkel
De mooiste verhalen waren toch die van de ontmoetingen die Yorick zelf had, met muzikanten die een plekje in Pauls platenkast veroverd hebben. Met John Sebastian van The Lovin' Spoonful, waar Yorick thuis in Woodstock op de koffie mocht ("Het maakt niet uit wanneer je komt, jongen; ik ben toch de hele dag thuis.") en met Art Garfunkel die ooit optrad in Yoricks thuisstad Haarlem. Een man die ineens, zonder de kleine Paul Simon naast zich, en zonder dat enorme kapsel van weleer, ook niet zo heel lang bleek. Het is smullen van dit soort verhalen én van de enorme oprechtheid waarmee Yorick zijn liefde voor muziek én diepgaande kennis van Paul McCartney rond blijft strooien. Het vermoeden bestaat dat hij nog wel uren door had kunnen praten. Dat bevestigt hij ook na afloop, als we de kans hebben elkaar na lange tijd weer eens 'live' te ontmoeten.

Tour en boek
Als je Yoricks mooie programma nog wilt zien, dan vind je hier zijn tourschema:

Een gesigneerd exemplaar van Yoricks boek 'De Platenkast van Paul McCartney' bestel je via deze site.

Look Up: waarom slaat het nieuwe country-album van Ringo Starr zo aan?

Ringo Starr is het jaar 2025 goed begonnen. Met Look Up, zijn nieuwe country-album dat op 10 januari verscheen, speelt hij zich weer behoorlijk in de kijker. De plaat schoot de afgelopen weken regelrecht naar de nummer 1-positie in de Amerikaanse en Britse Americana- en country-charts. Bingo voor Ringo, dacht ik. En het is hem natuurlijk van harte gegund. Als je op je 84ste nog vol overtuiging aan zo'n project begint, dan mag je volop oogsten, vind ik.

Gepolijster

Look Up is het eenentwingste studio-album van Ringo én zijn eerste sinds What's My Name uit 2019. Natuurlijk waren er tussentijdse singles en ep's (waarvan Crooked Boy uit 2024 met kop en schouders boven de rest uitsteekt), maar nu ligt er weer een volledig album. Stiekem had ik gehoopt dat Ringo het extraverte, urgente en haast brutale geluid van Crooked Boy had voortgezet op zijn nieuwe plaat. Dat doet hij niet, al hadden daar ook in de Americana-hoek volop kansen voor gelegen. Nee, het geluid op Look Up is gepolijster en zoeter dan op z'n rootsy voorganger. Over de totstandkoming van de plaat vertelde Ringo het volgende:

I’ve always loved country music. And when I asked T Bone to write me a song, I didn’t even think at the time that it would be a country song – but of course it was, and it was so beautiful.” Ringo recalls. “I had been making EPs at the time and so I thought we would do a country EP -but when he brought me nine songs I knew we had to make an album! And I am so glad we did. I want to thank, and send Peace & Love, to T Bone and all the great musicians who helped make this record. It was a joy making it and I hope it is a joy to listen to.

Cowboy Ringo

Over de lange relatie tussen Ringo Starr en country-muziek ga ik niet te veel meer schrijven. Die is overal uitgebreid gedocumenteerd. Enkele doorkijkjes: Ringo was als kind al verzot op alles dat met Amerika te maken had. Hij keek westerns, droomde van een leven in Amerika, liep tijdens zijn Beatlesjaren in de tuin van zijn landhuis Sunny Heights in Weybridge vaak als Cowboy Ringo met een geweer rond, om een beetje te schieten op oude emmers, nam met The Beatles country-nummers als What Goes On, Act Naturally en Don't Pass Me By op én kwam in 1970 met het country-album Beaucoups of Blues op de proppen.

Smaak
Wanneer ik het nieuwe Look Up naast Beaucoups of Blues leg, hoor ik een andere aanpak. Niet alleen zijn we inmiddels 55 jaar verder (wat een carrière...) maar is Ringo een stuk beter gaan zingen, of in ieder geval beter gecoached dan op Beaucoups of Blues. Maar al werkte Ringo voor Look Up samen met gerenommeerd producer T Bone Burnett (onder andere Bob Dylan, Elton John, BB King en Robert Plant), persoonlijk vind ik de wat meer ongepolijste sound van Beaucoups of Blues toch sympathieker dan die op het keurig geproduceerde Look Up. Maar ja, 't is allemaal een kwestie van smaak natuurlijk. Binnenkort komen Wibo, Jan Cees en Michiel van Fab4Cast met een uitgebreide bespreking van de plaat. Ik ben benieuwd naar hun verhaal!

Cirkel

Want uiteindelijk mag Ringo voor Look Up zijn handen dichtknijpen met zijn oude vriend T Bone Burnett en bijdragers als Alison Kraus, Molly Tuttle en Billy Strings. Al met al levert het een album op dat zeker tot de sterkere platen uit zijn solowerk kan worden gerekend. Misschien door de consistente sound, de inderdaad verzorgde productie, het hoorbare maakplezier of vooral toch ook door het gevoel dat Ringo tegen het eind van zijn lange carrière weer teruggrijpt op zijn oude liefde voor country. Natuurlijk gaat onze Ringo met gemak de 100 aantikken, toch geeft dit country-album mij als luisteraar het gevoel dat zijn muzikale cirkel rond is. Dat het klopt. Misschien leeft dat gevoel breder. En misschien is dát ook de reden waarom Look Up zo aanslaat. Grote afwezige op het album is wat mij betreft George Harrison. Ik weet zeker dat Ringo een hoofdrol voor hem in gedachten had gehad...