Heart Of The Country: de inventiviteit van Paul McCartney

Voor sommige McCartney-liedjes heb ik ronduit een zwak. Een groot zwak zelfs. Het zijn doorgaans niet de hits, niet de nummers die iedereen kan meeneuriën, laat staan de liedjes die regelmatig voorbijkomen op de radio. Nee, bij van die speciale nummers heb ik het over de verborgen pareltjes die op Pauls albums terecht kwamen en die niet echt bekend zijn geworden bij het grote publiek. De nummers die hij schijnbaar moeiteloos schreef, als tussendoortje, maar waarvan je zou wensen dat je ze zelf had bedacht.

Zittend op de drempel van de boerderij

Deze week wil ik er graag eens zo'n relatief onbekend McCartney-nummer bij pakken. De die hard-fans kennen het natuurlijk, maar voor anderen die meelezen is het misschien een aardige kennismaking. De één noemt het een niemendalletje, de ander vindt het aanstekelijk en knap bedacht. Het heeft iets van allebei en daarom is het toch weer zo'n echte McCartney-vondst: Heart Of The Country. Paul zal het nummer ergens in '70 hebben geschreven, ongetwijfeld op zijn akoestische gitaar. Ik stel me hem voor, zittend op de drempel van zijn Schotse boerderij, gitaar op schoot. Het liedje gaat dan ook een beetje over de plek die hij al in 1966 kocht:

I look high

I look low

I'm lookin' everywhere I go

Lookin' for a home 

In the heart of the country

Minder belasting, meer privacy

Het huis dat de McCartneys in Campbeltown Schotland bewoonden, gaf hen meer privacy dan de stadse woning in Noord-Londen aan Cavendish Avenue, waarover ik onlangs schreef. Het was trouwens op aanraden van zijn financieel adviseur dat McCartney midden jaren '60 opnieuw in de buidel tastte om in vastgoed te investeren. Stukken slimmer dan het geld aan de belasting te betalen. Ook zijn toenmalige verloofde Jane Asher spoorde Paul aan om een plek te zoeken die hem (hen) echt rust bood tijdens de hectische jaren van de Beatlemania. Het afgelegen dorp op het schiereiland Kintyre bleek een uitstekend toevluchtsoord.

Paul en de paparazzi

Jane zou er niet vaak met Paul op High Park Farm komen. Het was Linda, met wie Paul uiteindelijk trouwde, die zich als een vis in het water voelde in de primitieve omstandigheden van de vervallen boerderij. Het huis lag buiten het dorp en de Schotse dorpelingen behandelden de McCartneys als gewone buren. Slechts een enkele keer wist een brutale reporter door te dringen tot de afgelegen boerderij van de ex-Beatle, hetgeen niet op veel sympathie van McCartney kon rekenen. In onderstaand filmpje zien we een poging, waarbij Paul met hond Martha van afstand gefilmd werd. Intimiderend, als je gewoon rust zoekt: [filmpje]

Peis en vree

Maar dit waren uitzonderingen. Meestal was het peis en vree op High Park Farm, bij de Mull of Kintyre waar het gezin zo graag verbleef. De Schotse hooglanden inspireerden Paul dan ook tot het schrijven van vele liedjes, waaronder Heart Of The Country. Wanneer ik het liedje hoor, zie ik de beelden voor me:

Want horse, I want sheep

I want to get me good night's sleep

Livin' in a home 

In the heart of the country

Schapen scheren in Schotland

Inventiviteit en muzikaliteit

Paul nam Heart Of The Country of 16 november 1970 in New York op. Daarbij kreeg hij hulp van twee sessiemuzikanten, Hugh McCracken op gitaar en Denny Seiwell op drums. Laatstgenoemde werd door Paul gestrikt voor de eerste versie van zijn band Wings. In The Big Apple, waar Lennon toen overigens nog niet was neergestreken, legde Paul met een aantal sessiemuzikanten de basis voor wat één van zijn meest geliefde solo-albums zou worden: RAM. Een knappe en afwisselende set nummers waar de inventiviteit en muzikaliteit van afspat. Na al die jaren klinkt de langspeler nog steeds heel fris. Het vrolijke Heart Of The Country past prima op de plaat.

De RAM-sessies in New York, eind 1970

Wie kan het mee (scat)zingen?

Heart Of The Country ligt goed in het gehoor en zit ogenschijnlijk eenvoudig in elkaar, maar schijn bedriegt. Roling Stone Magazine gaf het nummer de 26ste positie in de lijst met beste post-Beatles-songs van McCartney. Ook de prestigieuze All Music-website prijst McCartney met het imaginative and gorgeous arrangement dat Heart Of The Country kreeg. Zelf vind ik het één van de leukste en innemende nummers die hij schreef. Na het voornamelijk op gitaar gespeelde couplet, met een aantal mineur-akkoorden, switcht het gevoel in het refrein ineens naar een majeur-sfeer. De bas wordt stevig aangezet en het refrein gaat vervolgens over in een jazzy-sfeer met none-akkoord en een zeer interessant stukje scat-singing. Dit is één van de charmantste onderdelen van het vrolijke deuntje. Zoals we van McCartney gewend zijn, introduceert hij weer eens een lange melodielijn, die uitnodigt tot meezingen. Tot je 'm onder de knie hebt. Zeg eens eerlijk, wie kan hem helemaal meeneuriën? [filmpje]