De avonturen van The Beatles in Los Angeles: 1964 en 1965 (met podcast!)

Eerder dit jaar was ik met Wibo Dijksma van de podcast Fab4Cast anderhalve week in de Verenigde Staten. We maakten opnamen voor het vijfde seizoen van de NPO-podcast 'De Laatste Dagen Van...' dat dit jaar in het teken staat van bluesrock-zangeres Janis Joplin. Tijdens die reis verbleven we ook enkele dagen in Los Angeles, waar we -tussen de bedrijven door- zoveel mogelijk Beatleslocaties bezochten. De connecties tussen de (solo)Beatles en Los Angeles zijn namelijk talrijk. Tussen de Hollywood Hills, de platenstudio's, de hotels en concertpodia staan heel wat voetstappen van John, Paul, George en Ringo. Wij doken in een aantal van deze verhalen. Je hoort ze terug in de podcast die we voor Fab4Cast maakten. In deel 1 van dit blog-tweeluik kun je alvast beginnen met lezen.

Het begin…februari 1964
De eerste Beatle die in Amerika arriveert is George Harrison. In september 1963 bezoekt hij zijn oudere zus Louise, die in Benton (Illinois) is gaan wonen. George kan er op dat moment nog volledig anoniem over straat. Dat verandert na de tv-optredens en concerten die The Beatles in februari 1964 in de States doen. Daarmee verzilveren ze hun doorbraak in Amerika. Die maand doen ze New York, Washington en Miami aan. The Beatles zijn dan nog niet aan de westkust te vinden. Daar komt later dat jaar verandering in. Want in augustus en september 1964 stuurt Brian Epstein The Beatles op een uitgebreide tournee door Noord-Amerika. Tussen 19 augustus en 20 september geven ze maarliefst 32 concerten. Daarbij komt ook de westkust in beeld. Op 23 augustus 1964 treden The Beatles op in de Hollywood Bowl, in Los Angeles. 

Persconferentie, Los Angeles International Airport, 1964

Een extra hypotheek en uitgesteld live-album
Die concerten vinden plaats omdat de plaatselijke promotor Bob Eubanks financieel garant staat door een extra hypotheek van 25.000 dollar op zijn huis te nemen. De 26-jarige Eubanks is op dat moment discjockey bij KRLA Radio en bovendien eigenaar van diverse nachtclubs. De promotor hoeft zich geen zorgen te maken over de belangstelling voor de show. Het concert is binnen 3,5 uur uitverkocht. Toch wordt hij niet rijk van zijn investering. Later vertelt hij slechts 4000 dollar aan het concert te hebben overgehouden, vanwege de hoge beveiligingskosten en de lage ticketprijzen (drie tot zeven dollar). De audio van het Beatlesconcert wordt opgenomen, met als doel er een live-album van te maken. Het album zou pas in 1977 verschijnen, lang na het uiteengaan van The Fab Four. Men vindt de opnamekwaliteit van de concerten uit 1964 namelijk onvoldoende voor een integrale release. Het live-album zal dan ook nummers bevatten van de opgenomen concerten die er een jaar later, in augustus 1965, plaatsvinden.

Bob Eubanks houdt een persconferentie in de Cinnamon Cinder Nightclub,
voorafgaand aan het concert van The Beatles in The Hollywood Bowl.
Foto-credit: Vincent Vigil

Geen hotel maar een privé-villa
Aanvankelijk zouden The Beatles in Los Angeles hun intrek nemen in het Ambassador Hotel. Daar had men niet zoveel oren naar het beroemde bezoek. Het hotel cancelt de boeking, uit angst voor enorme mensenmassa's voor de deur (en voor alle problemen die dat met zich meebrengt). De van oorsprong Engelse acteur Reginald Owen, die datzelfde jaar een rol vertolkt in Mary Poppins, komt met een oplossing. Owen is inmiddels naar Amerika verhuisd en biedt The Beatles zijn huis in Bel Air aan. Voor een huur van duizend dollar kunnen ze er terecht. Het is de plek waar John met zijn kleren aan in het zwembad springt. We zien het terug op de foto's die er gemaakt worden. Net als van The Beatles die, verkleed als cowboys en indianen, spelen met de speelgoedpistolen. Een cadeautje van Elvis, via Colonel Tom Parker. Maar ook in Bel Air is de groep is niet veilig voor de fans. Bij villa aan 365 Saint Pierre Road staat al snel een groep gillende tieners voor de hekken.

In 1965 keren The Beatles terug
Het eerste bezoek aan Los Angeles smaakt naar meer en in 1965 keren The Beatles dan ook terug naar de Amerikaanse metropool. Opnieuw zijn op tournee door de VS, maar wel in een iets aangepaste vorm. Omdat het tourschema van 1964 wel erg vol was, geeft Brian Epstein zijn mannen bij hun volgende Amerika-bezoek een adempauze van zes dagen. Daarvoor huurt hij een huis in Los Angeles, aan 2850 Benedict Canyon Drive. Het is opnieuw eigendom van iemand uit de filmwereld, namelijk van actrice Zsa Zsa Gabor. The Beatles arriveren er in de vroege uren van 23 augustus 1965, na hun show in Portland (Oregon). Het huis van Gabor is een grote villa, in Spaanse stijl, verstopt in de heuvels. 

Klauteren via de kloof
Heel even wanen John, Paul, George en Ringo zich onbespied, in hun luxe onderkomen. Zes dagen bijkomen. Pas om twee uur 's middags opstaan en dan lekker zonnen, zwemmen en genieten van het mooie uitzicht over Benedict Canyon. Het klinkt als een droom. Toch blijf het niet lang rustig. De verblijfplaats lekt uit en al snel proberen fans de steile kloofwand bij de villa te beklimmen. Anderen, onder wie een aantal journalisten, huren een helikopter om een glimp van The Beatles op te vangen. Om te voorkomen dat het uit de hand loopt, stuurt de lokale politie twaalf agenten én aanvullend veiligheidspersoneel van het bedrijf Burns Agency om de villa te bewaken.

Fans bij 2850 Benedict Canyon Drive

Inspiratie voor She Said, She Said
Zelf op stap gaan in Los Angeles? Het is vrijwel onmogelijk voor de band. Maar Paul wil dat juist wél. Bén je een keer in LA, zie je nog steeds niets. Dus besluit Paul om vermomd, samen met chauffeur Alf Bicknell wat rond te gaan rijden. Toch zijn The Beatles voornamelijk in hun villa te vinden, waar ze dan maar mensen uitnodigen om naar hen toe te komen. Bijvoorbeeld actrice Eleanor Bon, die de vrouwelijke hoofdrol in de film Help! speelt. Ook folkzangeres Joan Baez zoekt The Beatles op. Net als Roger McGuinn en David Crosby van The Byrds. Met McGuinn en Crosby gebruiken John, George en Ringo LSD. 

John Lennon wijst Peter Fonda de deur
Onder invloed van die drug vertelt George Harrison de tevens aanwezige acteur Peter Fonda over zijn doodsangsten. Peter besluit George gerust te stellen; hij vertelt hem over een schietongeluk uit zijn eigen jeugd, dat hem bijna het leven kostte. Daarbij gebruikt hij de woorden: 'I know what it's like to be dead. Het irriteert John Lennon en hij vraagt Fonda op te houden over het onderwerp. Daarbij stelt hij de acteur de vraag: 'Who put all that shit in your head?' en 'You're making me feel like I've never been born'. Het zijn zinnen die menig Beatlesliefhebber als muziek in de oren klinken. We vinden ze terug in het nummer She Said, She Said. Als Peter Fonda ook nog eens het litteken laat zien, dat hij aan zijn operatie heeft overgehouden, wordt het John te veel. Fonda kan vertrekken, bekend acteur of niet. 

The Beatles met Joan Baez en David Crosby

De ontmoeting met Elvis
Ook de ontmoeting tussen The Beatles en Elvis Presley vindt plaats in Los Angeles. Het is 27 augustus 1965 als de vijf grootste sterren uit de popmuziek een avondje met elkaar doorbrengen. Vanuit hun 'Spaanse villa' worden The Beatles naar het huis van Elvis aan Perugia Way in Bel Air gebracht. Helaas bestaat het pand niet meer. Het werd gesloopt in de jaren tachtig. The Beatles arriveren er rond elf uur in de avond. Ze treffen Elvis voor de televisie aan. Geluid uit, basgitaar op schoot, zijn hele entourage om hem heen. De ontmoeting verloopt bijzonder stroef. Er wordt niet veel gesproken. Dan zegt Elvis: 'If you damn guys are gonna sit here and stare at me all night, I’m gonna go to bed.' Zijn uitnodiging wordt door John beantwoord, met een rake vraag: 'Waarom zing je tegenwoordig alleen maar ballads, voor films?  Waar is die good old rock ‘n’ roll gebleven?' 

Jammen en poolen
Elvis' antwoord moet ik je schuldig blijven, maar het ijs is gebroken. Er worden tourverhalen uitgewisseld en vervolgens laat Elvis een paar gitaren brengen, om met The Beatles te jammen. Het vijftal speelt Cilla Blacks You're My World en het Beatlesnummer I Feel Fine. Ringo kan niet veel beginnen, maar trommelt een beetje mee op het meubilair. Elvis heeft nog steeds zijn basgitaar om en zegt: 'Zie je, ik oefen erop!' waarop Paul antwoordt: 'Don't worry, onder ons gezegd: ikzelf en Brian Epstein maken een ster van je.' En zo krijgt de avond, of beter gezegd: de nacht, toch nog een redelijk ontspannen karakter. The Beatles spelen een potje pool met Elvis' entourage en worden voorgesteld aan Priscilla Presley. Ondertussen probeert Brian Epstein met Colonel Tom Parker te regelen dat hij Elvis kan vertegenwoordigen bij een tour door Engeland. We weten natuurlijk dat die er nooit zou komen. Parker had zijn eigen redenen om Elvis niet buiten de Verenigde Staten te laten optreden. 

The Beatles bij het huis van Elvis Presley

Een tafellamp en pistoolholsters
Rond vier uur 's nachts vertrekken The Beatles. Bij de deur roept John nog: 'Zank you for ze muzik. Long live The King!' en The Beatles nodigen Elvis uit om bij hen op bezoek te komen, in hun huis in Benedict Canyon. Maar Elvis houdt het voor gezien. De volgende avond komen alleen zijn bodyguards op bezoek. Wel gaan The Fab Four uiteindelijk niet met lege handen terug naar Engeland. Ze krijgen van The Colonel nog allerlei cadeaus mee: Elvis' albums, een tafellamp en een aantal pistoolholsters. Maar uiteindelijk kijken The Beatles met een gevoel van teleurstelling terug op hun ontmoeting met Elvis. Ze vinden hem mat en weinig onderhoudend. Niet die jonge rock 'n' roll-god die ze sinds hun jeugd habben aanbeden. 'It was like meeting Engelbert Humperdinck,” zou John Lennon later zeggen. Misschien onderstreept het wel de gedachte dat je je grote idolen nooit moet ontmoeten. De illusie is vaak mooier dan de werkelijkheid.

In de volgende editie lees je meer over The Beatles in Los Angeles. Beluister ondertussen de podcast over deze roadtrip!

Wat deden The Beatles toen hun eerste single Love Me Do werd uitgebracht?

Als we de klok dit weekend 60 jaar terugzetten, belanden we in de eerste week van oktober 1962. Een ontzettend spannende periode voor The Beatles, want op vrijdag 5 oktober verscheen bij Parlophone hun debuutsingle Love Me Do/P.S. I Love You. De weg naar de "toppermost of the poppermost," om met John Lennon te spreken, was ingeslagen, maar ze waren er nog niet... Toch was het een tijd vol verwachting, waarin The Fab Four steeds zichtbaarder werden. Ik vroeg me af hoe die eerste week van oktober er voor de jongens uitzag. 

De regionale tuinbouwvereniging
Nog steeds waren The Beatles vrijwel dagelijks in The Cavern Club te vinden, waar ze optreden na optreden verzorgden. Meestal ging het ene dag om een lunchconcert en de volgende dag een avondoptreden. Zo ging dat. Om en om. Op zaterdag 6 oktober, daags na de release van hun single, doken de jongens voor een signeersessie even op in Dawson's Music Shop in het plaatsje Widnes, zo'n 25 kilometer ten zuidoosten van Liverpool. Daarna wachtte er een optreden in Hulme Hall in Port Sunglight, op Birkenhead aan de overkant van de Mersey. Het optreden was voor de regionale tuinbouwvereniging. Je moet wat, op weg naar de top. Al lonkte het succes een beetje, het maakt duidelijk dat The Beatles in oktober 1962 ook nog behoorlijk met de voeten in de plaatselijke klei stonden.

The Friday Spectacular
Na een volgende avondshow in The Cavern, op zondag de 7e, moest de band zich die maandag in Londen melden. Daarom was het niet mogelijk om het gebruikelijke lunchconcert aan Mathew Street te verzorgen. Het was een belangrijke dag, want The Beatles zouden hun debuutoptreden op Radio Luxembourg gaan voorbereiden. De invloedrijke zender, die met uitzendingen via de korte en middengolf het Britse publiek voorzag van de laatste hits, werd door Britse platenmaatschappijen regelmatig ingezet om de nieuwste releases te promoten. Daar stond dan een vergoeding tegenover. Eén van de shows waar EMI geld voor neerlegde, was The Friday Spectacular. Een show die eerder in de week werd opgenomen. En zo meldden The Beatles zich op maandag 8 oktober bij EMI House aan Manchester Square in Londen.

The Beatles met muziekuitgever Dick James en
producer George Martin bij EMI House
aan Manchester Square

"Beatles? What's that supposed to be?"
Dat was een plek waar, volgens producer George Martin, de naam van The Beatles in die periode nog niet veel positieve reacties bij het personeel losmaakte. Wanneer hij met collega's over zijn nieuwe bandje sprak, werd de bandnaam regelmatig met een bulderlach beantwoord. Men vond het maar een rare naam, The Beatles. Er waren zelfs collega's die dachten dat George hem had verzonnen. Dat het één van de grappen uit zijn Goon Show was, die hij ook produceerde. Dat kon toch niet waar zijn, een band die The Beatles heette? En dus had men er een hard hoofd in of het lukte om de nieuwe single Love Me Do, waarin weinigen geloofden, airplay te laten krijgen in bekende BBC-radioprogramma's als Saturday Club of Easy Beat. EMI-plugger Alma Warren kreeg de single niet voor het voor voetlicht. De reactie van de BBC was: "Beatles? What's that supposed to be?"

Advertentie voor het wekelijkse 
radioprogramma bij Radio Luxembourg

Radio Luxembourg
De enige manier om Love Me Do richting de oren van een groot aantal luisteraars te krijgen, was dus via Radio Luxembourg, dat sinds 1933 in de avonduren in Engeland en op het Europese continent te ontvangen was. Dat plan bracht The Beatles op maandag 8 oktober bij EMI House in Londen. De locatie beschikte op de begane grond over een kleine studio, waar zich een publiek van honderd jongeren verzameld had. Hun rol was vooral om de uitzending een live-gevoel mee te geven, met geklap en gejoel. Gek genoeg speelden bands, zo ook The Beatles, juist niet live. Wel werden ze geïnterviewd. Vervolgens draaide de zender de officiële release, die gevolgd werd door het applaus van de aanwezigen. Zo zou deze sessie op vrijdag 12 oktober, tussen tien en elf uur in de avond zijn weg vinden naar de vele jonge luisteraars van de zender. Ongetwijfeld liggend in bed, met hun oor tegen de speaker. Zowel Love Me Do als P.S I Love You waren onderdeel van de show.


Een rondje Londen
Maar zover was het nog niet. De volgende dag, op Johns 22ste verjaardag, ging eerst het werk in Londen door. The Fab Four maakten een rondje langs diverse freelance muziekjournalisten en de wekelijkse muziektijdschriften, om Love Me Do volop te promoten. Ergens die dag moesten ze de grote stad weer achter zich laten, want een dag later wachtten de vaste fans weer op hen in The Cavern. Voor een lunchconcert én een avondoptreden. The Beatles moesten hun afwezigheid even stevig inhalen. Ondertussen was de band zelf in gespannen afwachting van de radio-uitzending, aankomende vrijdagavond bij Radio Luxemburg. 

George met zijn vader Harry

"The best buzz of all time"
George Harrison had zijn ouders Harry en Louise verteld dat ze in de uitzending zouden zitten. Zelf moest hij optreden, dus kon hij het programma waarschijnlijk net niet beluisteren in de late avond. En zo zaten zijn ouders gespannen voor de radio. Urenlang, omdat ze niet precies wisten wanneer het programma zou starten. Vader Harry had de volgende dag een vroege dienst, op de bus. Op een gegeven moment besloot hij naar bed te gaan. Moeder Louise bleef bij de radio en wachtte daar op de thuiskomst van George. Die kwam laat in de avond binnenrennen, met de uitroep: "We zijn op de radio, we zijn op de radio!" Terwijl Harry vanuit zijn bed vroeg of het iets rustiger kon, moeten moeder en zoon Harrison in alle staten geweest zijn. George zou zich het moment later nog herinneren als "the best buzz of all time." Het was een spannende tijd. Er hing verandering in de lucht.

Verder luisteren:
Aan de allereerste single van The Beatles - Love Me Do/P.S. I Love You - gaat een fascinerend verhaal vooraf. Fab4Cast dook de archieven in, ontkracht een aantal hardnekkige mythes en bespreekt de opnamesessies uit de zomer van 1962.

'Stuart was de broer die ik nooit gehad heb': blog en podcast over het leven van Stuart Sutcliffe én: op bezoek bij zijn beste vriend Rod Murray

Jullie hebben nog een heel mooi verhaal tegoed over het bezoek dat ik vorig najaar samen met het Fab4Cast-team aan Liverpool bracht. Over het eerste deel van onze avonturen kon je de afgelopen maanden al meer lezen in de blog. Ook verscheen ons reisverslag als podcast-aflevering. Maar!! Er is meer. We bewaarden het mooiste voor het laatst. We traden in Liverpool namelijk ook in de voetsporen van de jong gestorven eerste bassist van The Beatles: Stuart Sutcliffe. Die route bracht ons heel dicht bij de bijzondere, getalenteerde en gevoelige jongen die Stuart was. De plekken die we bezochten, maakten indruk op me. Om maar te zwijgen van het lange gesprek dat we mochten hebben met Stuarts beste vriend.

Stuart Sutcliffe:
(23 juni 1940 - 10 april 1962)

In het Hamburgse atelier bij Astrid

Onze eerste onvergetelijke ervaring met het erfgoed rond Stuart Sutcliffe hadden we al opgedaan in Hamburg. In het voorjaar van 2018 brachten we een bezoek aan de Duitse havenstad, onder andere om het concert van Ringo Starr te bezoeken en daarnaast eens heel goed een aantal plekken te bestuderen waar The Beatles hun eerste stappen richting de onsterfelijkheid zetten. Die reis bracht ons, zoals jullie misschien nog weten, heel onverwacht tot in het voormalig schildersatelier van Stuart. Op de zolder van het pand, dat destijds het familiehuis van Astrid Kirchherr was, stonden we ineens op de plek waar Astrid op 13 april 1962 de beroemde foto's van John Lennon en George Harrison schoot. Dat was vlak na het overlijden van Stuart, die destijds in Hamburg bij zijn grote liefde Astrid was achtergebleven. John en George bezochten Stuarts atelier en stonden verdoofd van verdriet tussen de kwasten en potten met terpentine, terwijl Astrid het moment indringend vastlegde. Ook wij poseerden op die plek, met groot historisch besef en een gevoel van respect voor Stuart.

Rondkijken in Huyton, Oost-Liverpool

Aan dat moment moest ik regelmatig terugdenken toen ik eind september in Liverpool aan onze 'Stuart Trail' begon. Eerst met Wibo en Michiel. Al snel kon Jan Cees ook aansluiten. Voorzien van een door Wibo samengesteld draaiboek, volgden we het voetspoor van Stuart. Stu, zoals we hem al snel gingen noemen, werd op 23 juni 1940 in Edinburgh, Schotland geboren, maar verhuisde op jonge leeftijd naar Huyton, aan de oostelijke kant van Liverpool. We keken rond in de wijk waar hij opgroeide, al was er door renovatie en herinrichting veel veranderd. Als kind bezocht hij er de Parkview Primary School (1946-1950) en de Prescot Grammar School (1951-1956). Wekelijks zong Stuart in het koor van St. Gabriel's Church. We passeerden deze kerk met onze huurauto, wetend dat dit ook de plek was waar Stu's uitvaartdienst plaatsvond. Niet veel later stonden we aan Stuarts graf op de Huyton Parish Cemetery. 

Een klein gezelschap rond een graf

Dit is de plek, realiseer ik me, waarop 19 april 1962, een klein gezelschap bijeen kwam om afscheid te nemen van het naar Liverpool overgevlogen lichaam van Stu. Volgens het onderzoek dat Mark Lewisohn deed waren daarbij in ieder geval (naast de familie) aanwezig: Cynthia Lennon (namens John), moeder Louise Harrison (namens George), Astrid Kirchherr, Klaus Voormann, voormalig Beatlesmanager Allan Williams en Stuarts beste vriend: Rod Murray. The Beatles waren er niet. Zij hadden verplichtingen in Hamburg. Terwijl ik bij het graf stond, probeerde ik me in te beelden hoe dat hartverscheurende tafereel er moet hebben uitgezien: het afscheid van een 21-jarige zachte, getalenteerde jongen, met een artistiek oeuvre voor de boeg, dat er nooit zou komen.

Rod Murray en Stuart Sutcliffe

Op de thee bij Rod

In de dagen die volgden, reisden we Stuart in Liverpool achterna. Dat waren met name de plekken waar hij, als Art College-student, vanaf 1956 op kamers ging: eenvoudige onderkomens aan Canning Street, Percy Street en Gambier Terrace. Op de meeste plekken woonde Stu samen met zijn beste vriend Rod Murray, die tevens aan het Art College studeerde. Als er iemand is, die Stuart Sutcliffe goed gekend heeft, die ooggetuige was van het ontstaan van het contact tussen Stuart en John Lennon, Paul McCartney en George Harrison, dan was het deze Rod Murray. Het was dan ook geweldig nieuws dat Wibo de inmiddels bejaarde Murray had weten te vinden. Ja, we waren welkom op de thee. Dus reden we op maandagmiddag 30 september 2019 Rods erf op, in een plaatsje op zo'n 30 minuten rijden van Liverpool.

Met Wibo Dijksma, Michiel Tjepkema en Rod Murray
(Jan Cees ter Brugge zou die avond pas in Liverpool arriveren).

'Stuart was de broer die ik nooit gehad heb'

Zittend bij de tafel in zijn bungalow, stak Rod tegen ons van wal. In de hoek stond een zelfgemaakte houten basgitaar, waarmee Rod zelf het idee had zich bij de band van John, Paul en George aan te sluiten. Dat verhaal zou hij ons die middag vertellen. Aan de muur hingen een aantal echte olieverfschilderijen en tekeningen van Stuart. Ik keek verwonderd om me heen, terwijl Rod ons meenam naar de periode 1956-1962, de tijd waarin hij een innige vriendschap opbouwde met Stuart. 'Hij was als de broer die ik nooit gehad heb,' vertelde Rod ons licht geëmotioneerd. Nog steeds, na al die jaren. Ik keek in de ogen die het destijds allemaal zagen gebeuren en realiseerde me: dichter bij Stuart Sutcliffe en het studentenleven van John, Paul en George hadden we niet kunnen komen. Ik nodig je van harte uit ons reisverslag over Stuart en ons interview met Rod te beluisteren. De podcast vertelt het hele verhaal....

Verder lezen en luisteren:

Fab4Cast in Hamburg

Op pad in Hamburg, deel 1: Mach Schau!

Op pad in Hamburg, deel 2: Rock 'n' Roll

Op pad in Hamburg, deel 3: Love Me Tender (het liefdesverhaal van Stuart en Astrid)

I Got My Mind Set On You: het anonieme bezoek van George Harrison aan de Verenigde Staten

Er zijn grote en kleine verhalen rond The Beatles. Eén van die grote verhalen is natuurlijk de Beatles-invasie in Amerika. Op 7 februari 1964 landde de groep in New York. De rest van het verhaal kennen we: de gevatte interviews tijdens persconferenties, de Ed Sullivan-show, de concerten, de nummer 1-hits en de totale gekte. In korte tijd was Amerika in de ban van The Beatles. Het klinkt ook wel romantisch. Vier jongens uit een eenvoudige Noord-Engelse stad zetten voor het eerst voet op Amerikaans grondgebied en veroveren daarmee de wereld. Maar zo ging het niet helemaal.... Er is een heel aardig, klein verhaal, dat aan die grote invasie vooraf ging. Er was namelijk al één Beatle in Amerika geweest. Helemaal anoniem, op familiebezoek. Geen mens die daar aandacht aan schonk. Geen mens die hem herkende.

George Harrison in New York, 1963

Op familiebezoek bij zus Louise

Op maandag 16 september vlogen de 20-jarige George Harrison en zijn broer Peter naar de VS, ik vermoed naar New York. Het zou de eerste grote reis zijn die George in zijn leven maakte. Zijn oudere zus Louise was begin dat jaar naar de Mid-West geëmigreerd. Samen met haar Schotse man Gordon had ze zich gevestigd in het plaatsje Benton, Illinois. Een slaperig mijnwerkersstadje met ruim 7000 inwoners, in de driehoek Chicago, Nashville, Kansas City. Eigenlijk zou Ringo ook meegaan met dat familiebezoek van de Harrisons, maar hij koos op het laatste moment voor een tripje met Paul naar Griekenland. John en zijn vrouw Cynthia waren op uitgestelde huwelijksreis naar Parijs. Een korte break voor een band die keihard werkte aan de grote doorbraak.

Opvallende verschijning

Het schijnt dat de jonge George toch wel opviel tussen de Amerikanen. Zijn Liverpoolse accent, slanke postuur en zijn haardracht maakten hem tot een opvallende verschijning in Benton. Met recht een new kid in town, al wist werkelijk geen mens wie hij echt was. Je hoort het ze zeggen, de buurtbewoners: Oh, dat is het broertje van Louise, over uit Engeland. The Beatles waren in hun thuisland al best beroemd. Hun single From Me To You was al verschenen, maar die plaat was nog nergens in Amerika op de radio te horen geweest. Louise wilde daar als trotse zus wel graag verandering in brengen. Ze was al een tijdje bezig om de singles van The Beatles, die haar vanuit Liverpool toegestuurd werden, onder de aandacht van de plaatselijke en regionale radiostations te brengen. Er was echter nauwelijks interesse voor het onbekende bandje uit Engeland. Wie zei je? The Beatles? Het was de tijd waarin iedereen naar Frank Sinatra, Nat King Cole en Hank Williams luisterde.

George in Benton met zijn nichtje op de arm, naast zus Louise en broer Peter

Louise en haar verlegen broer

Maar Louise gaf niet zomaar op. Toen George in Benton arriveerde nam zijn zus hem dan ook mee naar een plaatselijk radiostation, waar hij zowaar geïnterviewd werd. Met een promotie-exemplaar van She Loves You onder de arm en een verlegen broer in haar kielzog lukte het Louise om aandacht te vragen voor dat bandje uit het verre Engeland. Het hele interview werd door Peter gefilmd. De 8mm-film bevindt zich in een privécollectie. Wie weet duikt hij ooit nog eens op in het publieke domein. Wat we wel kunnen zien is een erg leuk, kort filmfragment, van de jonge George en zijn zus, in de tuin van het huis aan 113 McCann Street, waar Louise en Gordon woonden. Een aandoenlijke snipper van een kleine familiereünie, voordat het leven van George totaal en voor altijd zou veranderen.

Muzikale souvenirs

In Benton kon George dus nog vrijuit over straat. Zo schafte hij in alle rust wat muzikale souvenirs aan. In een muziekwinkel in het nabij gelegen Mount Vernon kocht hij een Rickenbacker-gitaar waarvan hij de rode kleur liet overspuiten in zwart. Ook kocht George een aantal Amerikaanse singles. Eén van die platen zou hij veel later, in 1987, voor zijn solo-album Cloud Nine opnemen. Dat nummer, I Got My Mind Set On You, oorspronkelijk van James Ray, leverde George na jaren weer een grote hit op.

Was dit de Rickenbacker die George kocht?

The Elvis from England

Hoewel George en Peter het grootste deel van de tijd in het huis van hun zus verbleven, reed Louise nog wel met haar broer naar Eldorado, een wat grotere plaats in de regio. Daar had ze geregeld dat George een paar nummers mee mocht spelen met The Four Vests. Een plaatselijke band die enige bekendheid genoot. George werd aangekondigd als 'The Elvis from England' en zal als volledig onbekende gitarist en zanger met enige verbazing vanuit het publiek zijn bekeken.

New York

Op een dakterras in Manhattan, New York

Via een bezoek aan New York (de foto's vond ik in het boek Living In The Material World) keerden George en Peter op 3 oktober terug in Engeland, waar George weer een volgeplande agenda met The Beatles wachtte. Toen hij in februari 1964 met John, Paul en Ringo als idool van de vliegtuigtrap in New York afdaalde, toegegild door uitzinnige fans, lag het anonieme bezoek aan zijn zus amper vijf maanden achter hem. In Benton, Illinois zakten ongetwijfeld wat monden open, terwijl er naar The Ed Sullivan Show op televisie gekeken werd. Wacht eens even, was dat niet.....? Het kan snel gaan.