Posts tonen met het label Sun King. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Sun King. Alle posts tonen

zaterdag 27 juli 2019

Wie was Polythene Pam en wie klom er door het badkamerraam naar binnen?

Abbey Road is in our ears and in our eyes deze weken. We zijn natuurlijk in afwachting van wat er gaat gebeuren op donderdag 8 augustus. Dan is het exact 50 jaar geleden dat de foto op het zebrapad van Abbey Road werd gemaakt. Een moment dat in Londen niet onopgemerkt voorbij mag gaan, vind ik. Ook kijken we uit naar het verschijnen van de jubileumbox van het album, waarover de afgelopen weken al de nodige informatie uitlekte. Met zoveel moois op komst, vroeg ik me juist af waar The Beatles zélf in deze periode stonden, als we de klok 50 jaar terugzetten, naar eind juli 1969.


Abbey Road begon body te krijgen
Er werd hard gewerkt. Zoveel is duidelijk. Niet in het weekend trouwens, omdat The Beatles Studio Two juist op alle doordeweekse dagen van juli en augustus 1969 voor zichzelf hadden gereserveerd. Na een wat moeizame start, bevond het creatieve proces voor het nieuwe album zich eind juli inmiddels in de zesde versnelling. Vaak werkten The Beatles op één dag aan meer nummers tegelijk, aan liedjes die zich in allerlei stadia van ontwikkeling bevonden. Hier een orgel-overdub, daar de achtergrondzang en hier een compleet nieuwe take. Abbey Road begon body te krijgen.

Paul en George, 17 juli 1969


Terwijl de Apollo 11 terugvloog naar de aarde...
Wanneer ik kijk naar de data die het dichtst bij het verschijnen van deze column liggen, kom ik uit op vrijdag 25 en maandag 28 juli 1969. Terwijl de Apollo 11 en bemanning succesvol van de maan naar de aarde terugreisden en daarmee het nieuws uiteraard domineerden, werkten The Beatles aan Sun King, Mean Mr. Mustard, Come Together, Polythene Pam en She Came In Through The Bathroom Window. Nummers die voornamelijk op kant B van Abbey Road terecht zouden komen. Die vrijdag de 25ste kregen Sun King en Mean Mr. Mustard extra overdubs in de vorm van vocalen, een piano en een orgel. Come Together werd verrijkt met extra zangpartijen. Daarna maakten The Beatles een start met opnemen van het dubbelnummer Polythene Pam en She Came In Through The Bathroom Window. De eerste compositie was van Lennon, de tweede van McCartney. Het complete stuk werd als geheel opgenomen.

The Guardian, 22 juli 1969


De winter-versie van Bathroom Window was nog niet zo energiek
Er waren toch nog 39 takes nodig om tot een goede keuze voor de juiste basistake van het dubbelnummer te komen. Dat werd take 38. Klinkt ook wel logisch. Je probeert jezelf elke keer te verbeteren en denkt bij de laatste poging: nee, beter dan de vorige take wordt het niet. Dus viel de keuze op take 38, waarop we Ringo op drums horen, George op leadgitaar, John op akoestische gitaar en Paul op bas. Het nummer was overigens niet compleet nieuw voor de band, want in januari van dat jaar, kwam Bathroom Window ook al voorbij in de sessies voor het Get Back/Let it Be-project. Die winter-versie klonk trouwens een stuk minder energiek dan de versie die we van Abbey Road kennen, luister maar eens mee: [video]




Polythene Pat werd Polythene Pam
Voor de medley op kant B van Abbey Road werd goed uit de voorraad beschikbare nummers en fragmenten geput die The Beatles al eerder schreven. Zo zagen Polythene Pam en Bathroom Window al in 1968 het levenslicht, al moesten beide korte nummers duidelijk nog even rijpen voor ze geschikt werden bevonden om op te nemen. Lennon baseerde Polythene Pam op twee verschillende vrouwen die hij begin jaren '60 ontmoette. Pat Dawson (Hodgett) was een jong meisje dat vaak Beatlesoptredens in The Cavern bezocht en regelmatig mee terugreed in de bandbus. Ze had een wat vreemde voorliefde voor het eten van plastic (polytheen), dat ze in kleine bolletjes rolde en opat. Deze ongezonde gewoonte leverde haar de bijnaam Polythene Pat op.


Een bijzondere nacht op het eiland Jersey
De andere vrouw die model stond voor Johns liedje was ene Stephanie. Ze was het vriendinnetje van dichter Royston Elles, die op zijn beurt al enige tijd met The Beatles bevriend was. Het stel nodigde John Lennon op 8 augustus 1963 uit de nacht met hen door te brengen, terwijl The Beatles voor hun tournee het Britse kanaaleiland Jersey aandeden. Lennon ging op de uitnodiging in en herinnerde zich in een interview met Playboy dat hij, gehuld in latex een bed met het stel deelde. Volgens de overlevering zou er die nacht niets zijn gebeurd. Vreemd verhaal.

Op Jersey, augustus 1963, met Royston Ellis

Met een ladder via de badkamer naar binnen
Paul McCartney haalde zijn inspiratie voor het heerlijke She Came In Through The Bathroom Window dichter bij huis. Regelmatig had hij in zijn woning aan het Londense Cavendish Avenue last van insluipers. Het waren meisjes die dagelijks bij hem voor de deur hingen en zich af en toe de toegang tot zijn huis verschaften. Sommigen wisten zelfs waar Paul de huissleutel verstopte en dwaalden rond in het huis, waarbij ze soms kleine souvenirs meenamen. Jessica (Leslie) Samuels was het meisje dat, met behulp van een ladder, via het badkamerraam bij McCartney naar binnen klom, zo beweerde ze. Eén van haar vriendinnen was bevriend met Paul en liet af en toe hond Martha uit. De dames werden een enkele keer ook wel eens door McCartney op de thee gevraagd in zijn achtertuin en er zijn diverse foto's bekend die Leslie tijdens die bijzondere ontmoetingen maakte.

Leslie Samuels met één van de foto's
die ze van McCartney in zijn achtertuin maakte

Ontspannen relatie
McCartney onderhield een ontspannen relatie met zijn fans en accepteerde deze sporadische excursies door zijn woning. Best bijzonder, moet ik zeggen. Eenmaal vroeg hij de meisjes om een ingelijste foto terug te geven, die ze meenamen. Pauls oplettende buren probeerden hem overigens telefonisch te waarschuwen wanneer er werd ingebroken. Dat inspireerde McCartney tot de zinnen: Sunday's on the phone to Monday, Tuesday's on the phone to me. Toen Paul in mei 1968 in New York was om de lancering van Apple aan te kondigen, zag hij in een taxi een aanduiding New York Police Dept. Dat bracht hem tot het schrijven van de passage And so I quit the police department, las ik.


Meisjes bij de open poort van Cavendish Avenue 7, 1967

Maagproblemen?
Zo vonden allerlei gebeurtenissen en ontmoetingen uit het verleden in die laatste week van juli langzaam maar zeker hun plek op het album Abbey Road. Snippers van personages en verhalen, die op hun beurt weer onderdeel werden van de medley die The Beatles samenstelden. Blijf ik natuurlijk weer zitten met de vraag of Pat -Polythene- Dawson ooit maagproblemen opliep en of haar bijzondere eetpatroon haar uiteindelijk niet de das omdeed. Wie het weet, mag het zeggen.

zaterdag 11 november 2017

Van Albatross naar Sun King: Fleetwood Mac en The Beatles

Natuurlijk is het fantastisch om te kunnen concluderen dat The Beatles met hun repertoire van grote invloed zijn geweest op andere bands. Toch was er andersom ook zeker sprake van beïnvloeding. Het is algemeen bekend hoe artiesten als Elvis, Chuck Berry en Little Richard The Beatles als jonge jongens inspireerden. En ook hoe de Fab 4 gegrepen werden door de sound van Motown. Hoe de eerste platen van Bob Dylan The Beatles werkelijk betoverden. Hoe Ringo smulde van Countrymuziek en Paul de nostalgische jazz bijna met de paplepel kreeg ingegoten. Gooi daar de skiffle bij, de Indiase klanken die George Harrison grepen en je hebt alle ingrediënten voor een repertoire met een eindeloze levensduur. Liedjes die nooit vervelen.

22 augustus 1969: de allerlaatste fotosessie

Mooi en dromerig
Vandaag wil ik iets schrijven over een wat minder voor de hand liggende band die The Beatles wel degelijk inspireerde: Fleetwood Mac. En dan heb ik het niet over de periode waarin deze bijzondere band met Lindsey Buckingham, Stevie Nicks en Christine McVie hit na hit scoorde. Ik heb het over de oude Fleetwood Mac, die voortkwam uit de Londense bluesscène in de tweede helft van de jaren '60. Bluesliefhebbers koesteren nog steeds hits als Oh Well, Black Magic Woman en Albatross. Onlangs hoorde ik een coverband die het brede repertoire van Fleetwood Mac live speelde. Bij het instrumentale Albatross viel me weer eens op hoe mooi en dromerig de gitaren en de percussie met elkaar mengen. Hoe bijzonder de sound van dat nummer is.


Instrumentale nummers uit de jaren '50
Over Albatross las ik dat componist Peter Green geïnspireerd werd door het instrumentale Deep Feeling (1957) van Chuck Berry en het eveneens zangloze Sleep Walk van Santo & Johnny uit 1959. Het is inderdaad overduidelijk. Albatross verscheen in november 1968 en bereikte de bovenste plek van de Britse hitparade: [filmpje]




Laten we Fleetwood Mac naspelen
Van Albatross is het inderdaad een kleine stap naar het nummer Sun King, dat in 1969 op het Beatles-album Abbey Road verscheen. Sun King werd voornamelijk geschreven door John Lennon, die Albatross zeker op de radio moet hebben gehoord. George Harrison was er zelfs heel duidelijk over:

At the time, Albatross was out, with all the reverb on guitar. So we said: 'Let's be Fleetwood Mac doing Albatross, just to get going.' It never really sounded like Fleetwood Mac....but that was the point of origin.

Het is opmerkelijk dat Harrison vertelde hoe de sound van Sun King tot stand kwam, maar daarbij aangaf dat hij het resultaat niet naar Fleetwood Mac vond klinken. Velen denken daar ongetwijfeld anders over. 

De Abbey Road-sessies

Snippers Spaans en wat Liverpoolse humor
The Beatles werkten in de laatste week van juli '69 aan Sun King dat eerst nog Here Comes The Sun King heette. De titel werd verkort, om verwarring met dat andere mooie nummer te voorkomen. Voor Sun King bedachten de Fab 4 een onzin-tekst met snippers Spaans die ze nog uit hun schooltijd kenden. Al snel werden zinnen als Quando paramucho mi amore de felice corazon en onzin als 
Mundo paparazzi mi amore chica ferdy parasol bedacht en opgeschreven. Een vleugje Liverpoolse humor mocht daarbij niet ontbreken: Chicka Ferdy is een, betekenisloze, Liverpoolse uitdrukking. Iets dat kinderen tegen elkaar zeggen als ze elkaar na-na-na-na-na-uitjouwen. Lennon vertelde er later zelf over: [filmpje]




Biografie over de Zonnekoning
Er waren 35 takes nodig om de basis van dit korte liedje goed neer te zetten. Het geeft maar weer eens aan hoe gedreven The Beatles aan het Abbey Road-album werkten. Op 25 en 29 juli werden de complexe harmonieën ingezongen en piano, het Lowry orgel en extra percussie toegevoegd. Het resultaat is een droom. Lennon vertelde ooit in een interview dat hij het nummer ook letterlijk gedroomd had, net zoiets als McCartney overkwam met Yesterday. De titel ontleende hij aan de in 1966 verschenen biografie over Zonnekoning Lodewijk XIV, geschreven door Nancy Mitford. Het is niet ondenkbaar Lennon, die extreem veel las, dat boek op zijn nachtkastje had liggen.


Op YouTube vond ik een versie van Sun King waarbij de vocalen naar voren zijn gehaald. Een even adembenemend als passend fragment om dit verhaal mee te besluiten: [filmpje]