Francie Schwartz en haar 'summer of love' met Paul McCartney

Toen de Amerikaanse Francie Schwartz in het voorjaar van 1968 door Rolling Stone Magazine bladerde, viel haar oog op een advertentie van Apple Corps. Daarin nodigden The Beatles iedereen met een creatief talent of een goed idee uit om zich bij hen te melden. De advertentie zette de jonge Amerikaanse aan tot een reis naar Londen. Met een filmscript onder haar arm meldde ze zich vervolgens op 3 april 1968 bij de Apple-burelen aan 95 Wigmore Street in Londen. Francie had geluk, want liep daar direct Paul McCartney tegen het lijf. Precies de Beatle die ze op het oog had om haar idee tot uitvoering te brengen. Want misschien kon Paul, met zijn talent voor romantische melodieën, wel een prachtige soundtrack schrijven voor haar film.

Tweede afspraak
Charming, bright and flirtatious: zo omschreef Francie Schwartz de destijds 25-jarige Paul. Zelf was ze een jaar of twee jonger dan hij. Al snel volgde een tweede afspraak en werd het filmscript terzijde geschoven. Francie kreeg een baan bij Apple, als rechterhand van persofficier Derek Taylor. Ook begonnen zij en Paul een relatie. McCartney was in die tijd nog verloofd met Jane Asher, die regelmatig lange periodes van huis was, vanwege haar succesvolle acteercarrière. In het voorjaar en de zomer van dat jaar waren Francie en Paul vaak samen. Op de Apple-burelen, in de studio aan Abbey Road én om de hoek, in Pauls huis aan Cavendish Avenue.

Achtergrondkoortjes op Revolution 1
Zo was Francie aanwezig bij verschillende sessies voor het White Album, waaraan die periode hard gewerkt werd. En zo zong Francie samen met George Harrison begin juni de achtergrondkoortjes van Revolution 1 in. Ook is ze te zien op filmbeelden, zittend naast Paul die Blackbird speelt. Francie beschouwde zichzelf niet als Beatlesfan, maar was wel geïntrigeerd door de band. Ze was aanvankelijk onder de indruk van McCartney, maar ontdekte die zomer ook hoe slecht hij in zijn vel zat. Zo zou hij zich lange tijd behoorlijk instabiel gedragen. Ik hoorde het Francie vertellen in een interview dat ze in 2006 gaf aan Hans Schiffers van (NPO) Radio 2. Het kwam me niet onbekend voor. Er zijn meer bronnen die melden dat Paul medio 1968 mentaal niet zijn 'finest hour' had, terwijl hij de eerste tekenen zag van het uiteenvallen van The Beatles.

Inspiratie voor Hey Jude
In datzelfde interview vertelde Francie trouwens dat een indringend gesprek tussen haar en Paul zijn weerklank vond in de tekst van Hey Jude. McCartney vertelde haar dat hij moeite had met écht menselijk contact, waarop Francie antwoordde: "You don't let anyone get under your skin." Het is natuurlijk best goed mogelijk dat Paul zowel die ene zin als het bekende verhaal van Cynthia en Julian Lennon gebruikte als inspiratie voor Hey Jude. Ik vond het een interessant detail en bovendien een aannemelijk verhaal. Waarom zou dat niet zo kunnen zijn?

Kleding en kookboeken
Francie en Paul waren vijf maanden bij elkaar. Ondertussen strandde Pauls relatie met Jane, die onverwacht binnenstapte aan 7 Cavendish Avenue en na een paar tikken op de dichte slaapkamerdeur besloot rechtsomkeert te maken, om er nooit meer terug te keren. Ze vroeg haar moeder om haar kleding en kookboeken op te halen en repte daarna nooit meer een woord over haar jaren met Paul. Daarna was Cavendish Avenue tijdelijk een plek waar ook John en Yoko introkken. En zo woonde Francie tijdelijk onder één dak met de andere drie. Uiteindelijk strandde haar relatie met Paul, waarna Linda Eastman prominenter in beeld kwam. 



Body Count
Wel besloot Francie haar memoires uit te brengen. Met hulp van Jann Wenner (Rolling Stone Magazine) publiceerde ze 'Body Count', over haar tijd met Paul McCartney. Het is momenteel één van de moeilijkst te verkrijgen 'Beatlesboeken'. Van Jan Cees ter Brugge (Fab4Cast) hoorde ik dat hij het ooit in zijn bezit had, maar het kwijtraakte doordat hij zijn uitgeleende exemplaar nooit terugkreeg. Mocht iemand het nog in de kast hebben staan... Jan Cees is er ongetwijfeld blij mee. Francie Schwartz, uiteindelijk, concludeerde dat Paul vooral op zoek was naar een vrouw die in hem alles kon bijstaan. Die vond hij in Linda Eastman.

Een brief aan Paul
Francie ging verder met haar leven. Ze hield contact met George Harrison en ging nog eens op de thee bij Yoko in New York. Ook besloot ze Paul tijdens zijn verloving met Heather Mills nog een brief te schrijven. Wat daar in stond, vertelt Francie in haar gesprek met Hans Schiffers. Je kunt het beluisteren als je Petje Af-donateur bent of wordt van Fab4Cast. Daarmee steun je de podcast en krijg je toegang tot exclusieve afleveringen. Warm aanbevolen!

Terug naar Liverpool: het bijzondere Beatles-stripboek dat ons laat zien hoe het óók had kunnen lopen

Soms zijn er Beatles-boeken die er écht uitspringen. Ze vallen op in de tsunami aan publicaties die we jaarlijks over ons heen krijgen. Een simpele zoekactie op een site als bol.com leert ons dat er altijd weer nieuwe 'Beatles' zijn verschenen of op het punt staan uit te komen. En....jullie weten dat ook....lang niet alles dat verschijnt is bijzonder of onderscheidend. Vaak is het 'meer van hetzelfde'. Maar een paar maanden geleden attendeerde Wibo Dijksma van Fab4Cast me op iets speciaals: het stripboek 'Terug naar Liverpool', gemaakt door Hervé Bourhis en Julien Solé en uitgegeven door Concerto Books. Sterker nog, een tijdje terug kon je het boek via de Facebookpagina van Fab4Cast bemachtigen bij een win-actie. Hoe dan ook, 'Terug naar Liverpool' bleef in m'n achterhoofd hangen, tot ik er afgelopen zomer zomaar tegenaan liep.

Speciaalzaak
Dat was in Alkmaar, waar ik op een regenachtige zondagochtend ronddwaalde. De meeste winkels in de sfeervolle binnenstad waren nog gesloten, maar aan de Ritsevoort liep ik langs het mooie winkelpand van Strips & Zo, waar de deuren van de speciaalzaak al vroeg uitnodigend open stonden. Aangetrokken door de grote boekenwanden en bakken vol strips wandelde ik als vanzelf naar binnen en liet ik mijn ogen langs de vele kleurrijke kaften glijden, tot ik ineens weer moest denken aan wat Wibo had gezegd over 'Terug naar Liverpool'. En inderdaad, het boek stond frontaal op één van de toonplanken. Ik wist direct al dat ik het zou aanschaffen voor mijn collectie.

78IF
Op de cover zien we een zwarte auto, met nummerbord LMW 78IF door een regenachtige straat in Liverpool rijden. Door de achterruit kijken John, George, Paul en Ringo ons aan, in hun 'look' van 1980. Vier Beatles in een auto in 1980. Dat is natuurlijk nooit gebeurd, maar het zet precies de toon voor het verhaal waarin dit stripboek ons meeneemt. Fan fiction. Een genre waar ik doorgaans niet dol op ben, maar in dit geval is het verhaal met zoveel inside jokes (voor Beatlesliefhebbers en -kenners) geschreven, dat je er als een blok voor valt. Dat overkwam mij ook. 


Beatleskennis
Een stripboekenkenner ben ik niet, maar ik begrijp dat schrijvers Hervé Bourhis en Julien Solé hun sporen in het genre wel verdiend hebben. De Fransmannen hebben elk een mooi oeuvre op hun naam en Hervé Bourhis was betrokken bij de reeks 'Le Petit Livre....'. Daarin wordt stilgestaan bij een aantal muziekstromingen. In die serie verscheen bovendien al eens 'Le Petit Livre Beatles', een boek dat ik zelf nog niet heb. Het is jullie vast bekend. Stripboek-kenner Bart van der Looij uit ons Beatlesnetwerk kan ongetwijfeld beter onderbouwen wat de heren Bourhis en Solé zo goed maakt. De enorme Beatleskennis van Bourhis en het tekentalent van Solé vullen elkaar in ieder geval in deze publicatie perfect aan.

Gevoelige snaar
Maar dan nu over het stripboek zelf. Het is prachtig gebonden in een matte, donkerblauwe kaft en geheel uitgevoerd in zwartwit-illustraties. Het 96-pagina's tellende boek verscheen in april van dit jaar. Met veel humor, Beatleskennis en (daarom) de nodige inside jokes stellen de makers zich voor hoe een Beatlesreünie er in 1980 uit had kunnen zien. Daarmee raken ze natuurlijk direct een gevoelige snaar, het sentiment van de lezer. Juist door dat beladen jaar uit de Beatlesgeschiedenis te kiezen, dat gitzwart eindigde met de moord op John Lennon, nemen ze ons mee in een droom die we graag waarheid hadden zien worden. 

De zomer van 1980
Het verhaal begint in de zomer van 1980, precies waar onze podcast De Laatste Dagen Van... John Lennon begint, als John en Sean op Bermuda verblijven, waar John ternauwernood zijn beruchte zeiltrip overleeft. Terwijl Yoko in upstate New York in koeien handelt, Ringo acteert en George juist films produceert, verplaatst de camera zich naar de Mull of Kintyre, waar Paul McCartney zich in zijn badjas eens goed uitrekt en zijn blik over het desolate Schotse landschap laat glijden. Vier ex-Beatles met vier verschillende levens, die langzaam maar zeker weer in elkaar gaan grijpen. Want in het verhaal van Bourhis en Solé besluit John om Paul en Linda in Schotland op te gaan zoeken, waarna ze Ringo en (met veel moeite) George overhalen om weer muziek op te nemen. Natuurlijk verschijnt George Martin ook weer ten tonele. In zijn 1980-look. Met alle details is rekening gehouden.


Boordevol inside jokes
Dan volgt een grappige verhaallijn, vol avonturen, waarbij de vier Beatles in een aantal hachelijke situaties belanden. Grappend en kibbelend met de nodige inside jokes die wij, als Beatlesliefhebbers zo goed herkennen. Zo klaagt John dat George hem geen plek gaf in zijn autobiografie I Me Mine en vraagt Ringo continu of er iets te drinken is. Zijn dorst is niet te lessen. Als lezer krijg ik daarbij het Rutles-gevoel ('All You Need Is Cash'), waarbij de inside jokes en de luchtige variaties op het Beatlesverhaal je ook om de oren vliegen. En dat is dat heerlijke gevoel van 'ons kent ons'. Het zijn onze Beatles, met onze grappen die natuurlijk alleen wij begrijpen. Daarmee is het ook een beetje ons verhaal geworden. Over het plot van 'Terug naar Liverpool' verklap ik hier niets. Je kunt dit prachtige stripboek met een gerust hart toevoegen aan je Beatles-verzameling! Misschien wel een sympathiek idee om dat niet via de online boekengiganten, maar juist via zo'n liefdevol gerunde speciaalzaak als Strips & Zo te doen. Hun webshop vind je hier. En als je het stripboek inmiddels kent, laat me weten wat je er zelf van vindt.